Μαγειρεύουμε μια ιταλική καρμπονάρα χωρίς κρέμα γάλακτος για το πιάτο ημέρας.
Δεν θα χρησιμοποιήσουμε μπέικον ή γκουαντσάλε αλλά το αγαπημένο μανιάτικο αλλαντικό, σύγκλινο. Ενώ αντί για παρμεζάνα θα τρίψουμε ξερή μυζήθρα.
Καλή όρεξη.
Μερίδες: 4
Προετοιμασία: 30′
Μαγείρεμα: 15΄- 20΄
Υλικά
1 πακέτο σπαγκέτι
6 κρόκοι αυγών (κατά προτίμηση βιολογικών), όσο πιο φρέσκων γίνεται
250 γρ. μανιάτικο σύγκλινο, σε λεπτές λωρίδες
μυζήθρα ξερή, τριμμένη, για το σερβίρισμα
φρεσκοτριμμένο πιπέρι
1 πορτοκάλι, το ξύσμα
Εκτέλεση
Βάζουμε σε μέτρια φωτιά ένα αντικολλητικό τηγάνι, χωρίς λιπαρή ουσία και μόλις κάψει ρίχνουμε το κομμένο σύγκλινο. Το τηγανίζουμε για 5′-7′, ώσπου να ροδίσει και να γίνει τραγανό. Το βγάζουμε από το τηγάνι και το αφήνουμε να στραγγίξει σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας.
Στο μεταξύ, βράζουμε τα ζυμαρικά σε 5 λίτρα αλατισμένο νερό, σύμφωνα με τις οδηγίες που αναγράφονται στη συσκευασία τους. Τα στραγγίζουμε, κρατάμε κατά μέρος 1 φλιτζάνι από το νερό τους και το διατηρούμε ζεστό.
Χτυπάμε τους κρόκους σε ένα μεγάλο μπολ (που να χωρά τα βρασμένα ζυμαρικά).
Ρίχνουμε στο μπολ με τους κρόκους 5-6 κ.σ. από το ζεστό νερό των ζυμαρικών που κρατήσαμε και ανακατεύουμε ζωηρά (αυτό γίνεται για να ζεσταθεί το μείγμα των αυγών και να μην στερεοποιηθούν οι κρόκοι όταν, στη συνέχεια, προσθέσουμε τα ζεστά ζυμαρικά).
Ρίχνουμε στο μπολ των κρόκων τα ζεστά και καλά στραγγισμένα ζυμαρικά και ανακατεύουμε σχολαστικά, για περίπου 2′-3′, με μια πιρούνα. Με τον τρόπο αυτό θα μαγειρευτούν οι κρόκοι από τη θερμότητα των μακαρονιών (ώστε να είναι ασφαλείς για κατανάλωση), χωρίς να πήξουν.
Αν δούμε ότι αρχίζουν να στερεοποιούνται σε κάποια σημεία, προσθέτουμε ακόμη 1-2 κ.σ. από το ζεστό νερό. Η σάλτσα καρμπονάρα είναι έτοιμη όταν γίνει παχύρρευστη αλλά όχι στερεοποιημένη. Προσθέτουμε το σύγκλινο, ρίχνουμε άφθονο φρεσκοτριμμένο πιπέρι και μοιράζουμε σε πιάτα.
Παίρνουμε το ξύσμα του πορτοκαλιού την τελευταία στιγμή, το ρίχνουμε στα πιάτα, πασπαλίζουμε με τριμμένη μυζήθρα (με προσοχή, μήπως είναι πολύ «πιπεράτη») και σερβίρουμε αμέσως.
Αναδημοσίευση από «γαστρονόμο - τεύχος #43» σε συνταγή Χριστόφορου Πέσκια.