Τμήματα των Νησιών Μάρσαλ στον Ειρηνικό Ωκεανό- όπως οι ατόλες Μπικίνι και Ενεγουετάκ- παραμένουν πιο ραδιενεργά ακόμα και από το Τσέρνομπιλ και τη Φουκουσίμα, αν και να έχουν περάσει πάνω από 60 χρόνια από τότε που οι ΗΠΑ πραγματοποιούσαν δοκιμές πυρηνικών όπλων εκεί, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Live Science κατά τη διάρκεια δοκιμών στο έδαφος για πλουτώνιο 239 και 240 οι ερευνητές βρήκαν ότι κάποια από τα νησιά είχαν επίπεδα ραδιενέργειας από 10 έως και 1.000 φορές υψηλότερα από αυτά στη Φουκουσίμα και περίπου 10 φορές υψηλότερα από αυτά στη Ζώνη Αποκλεισμού του Τσέρνομπιλ.
Οι ερευνητές έλαβαν περιορισμένο αριθμό δειγμάτων εδάφους, οπότε χρειάζεται πιο αναλυτική έρευνα, όπως σημείωσαν. Ωστόσο τους προκάλεσε έκπληξη το γεγονός πως ούτε κυβερνήσεις ούτε διεθνείς οργανισμοί είχαν «περαιτέρω καθοδήγηση ως προς τα επιτρεπτά επίπεδα πλουτωνίου στο έδαφος», αν και τα επίπεδα στις Νήσους Μάρσαλ ήταν υψηλά.
Μετά τις ρίψεις των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι το 1945, που σήμαναν το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν μεγάλο αριθμό δοκιμών όπλων, και αρκετές εξ αυτών έγιναν στα Νησιά Μάρσαλ- μια «αλυσίδα» νησιών μεταξύ της Χαβάης και των Φιλιππίνων. Οι πρώτες βόμβες, με τις κωδικές ονομασίες Able και Baker, δοκιμάστηκαν στην ατόλη Μπικίνι το 1946 και σήμαναν την έναρξη μιας δωδεκαετούς περιόδου πυρηνικών δοκιμών στις ατόλες Μπικίνι και Ενεγουετάκ, κατά την οποία οι ΗΠΑ δοκίμασαν 67 πυρηνικά όπλα.
Η πρώτη δοκιμή βόμβας υδρογόνου, υπό την κωδική ονομασία Ivy Mike, έγινε στο Ενεγουετάκ το 1951. Οι ΗΠΑ έκαναν τη μεγαλύτερη δοκιμή βόμβας υδρογόνου στην ατόλη Μπικίνι- τη βόμβα Castle Bravo το 1954, που ήταν περίπου 1.000 φορές πιο ισχυρή από την ατομική βόμβα της Χιροσίμα.
Πέρα από τη μόλυνση στο Μπικίνι και το Ενεγουετάκ, πυρηνικά κατάλοιπα από τις δοκιμές έπεσαν στις ατόλες Ρονγκελάπ και Ουτιρίκ, προκαλώντας ασθένειες στους κατοίκους, σύμφωνα με τους ερευνητές. Το 2016, ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια στη Νέα Υόρκη δημοσιοποίησε έρευνα στο Proceedings of the National Academy όσον αφορά στην ακτινοβολία γάμμα σε τρεις από τις ατόλες των βορείων Μάρσαλ: Ενεγουετάκ, Μπικίνι και Ρονγκελάπ. Όπως διαπιστώθηκε, τα επίπεδα ραδιενέργειας στο Μπικίνι ήταν υψηλότερα από ό,τι είχε αναφερθεί στο παρελθόν, οπότε αποφάσισαν να κάνουν περισσότερες σε βάθος μελέτες σχετικά με τη ραδιενέργεια στα νησιά.
Η ίδια ομάδα έκανε τρεις νέες μελέτες, που δημοσιεύτηκαν τη Δευτέρα στο PNAS, σε τέσσερις από τις ατόλες στα βόρεια Μάρσαλ: Μπικίνι, Ενεγουετάκ, Ρονγκελάπ και Ουτιρίκ. Τα επίπεδα ήταν σημαντικά ανεβασμένα στην ατόλη Μπικίνι, στο νησί Εντζέμπι στην ατόλη Ενεγουετάκ και στο νησί Ναέν στην ατόλη Ρονγκελάπ, συγκριτικά με ένα νησί στα νότια Μάρσαλ που οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν για σκοπούς ελέγχου.
Τα επίπεδα στο Μπικίνι και το Ναέν ήταν τόσο ψηλά που ξεπερνούσαν το μέγιστο όριο έκθεσης στο οποίο συμφώνησαν οι ΗΠΑ και η Δημοκρατία των Νήσων Μάρσαλ τη δεκαετία του 1990. Επίσης, διαπιστώθηκε ότι τα νησιά Ρούνιτ και Εντζέμπι στην ατόλη Ενεγουετάκ, όπως και τα νησιά Μπικίνι και Ναέν, είχαν υψηλές συγκεντρώσεις συγκεκριμένων ραδιενεργών ισοτόπων στο έδαφος. Αυτά τα τέσσερα νησιά είχαν επίπεδα ραδιενεργού πλουτωνίου που ήταν υψηλότερα από αυτά που βρέθηκαν στη Φουκουσίμα και το Τσέρνομπιλ, σύμφωνα με τους ερευνητές.
«Αυτό που προκάλεσε έκπληξη ήταν πόσο ψηλή ήταν η εξωτερική ακτινοβολία γάμμα στο Ναέν, που είναι το εξώτερο νησί της ατόλης Ρονγκελάπ» είπε στο Live Science η Ιβάνα Νίκολιτς-Χιουζ, διευθύντρια του K1 Project στο Κέντρο Πυρηνικών Μελετών και λέκτορας Χημείας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. «Ήταν κατοικημένο κατά τη δοκιμή Bravo...οι άνθρωποι εκεί μετά έφυγαν, επέστρεψαν και έφυγαν ξανά. Είναι τρομερή η ιστορία του τι συνέβη στους ανθρώπους του Ρονγκελάπ».
Στη δεύτερη μελέτη, οι επιστήμονες συνεργάστηκαν με επαγγελματίες δύτες, που συνέλεξαν 130 δείγματα εδάφους από τον κρατήρα Castle Bravo στην ατόλη Μπικίνι. Τα επίπεδα σε κάποια από τα ισότοπα- πλουτώνιο 239 και 240, αμερίκιο 241 και βισμούιο 207- ήταν πολύ υψηλότερα από ό,τι αυτά σε άλλα Νησιά Μάρσαλ. Στην τρίτη μελέτη, οι επιστήμονες έκαναν δοκιμές σε πάνω από 200 φρούτα σε 11 από τα νησιά σε τέσσερις διαφορετικές ατόλες στα βόρεια Μάρσαλ. Τα επίπεδα καισίου 137 δεν φαίνονταν καλά σε μεγάλο μέρος των φρούτων στις ατόλες Μπικίνι και Ρονγκελάπ, που είχαν επίπεδα ραδιενέργειας υψηλότερα από αυτά που θεωρούνται ασφαλή από πολλές χώρες και διεθνείς οργανισμούς.