Ο λεγόμενος πολιτισμένος κόσμος δεν έχει πάρει είδηση πως στις 16 Νοεμβρίου οι αλγερινές αρχές συνέλαβαν τον Μπουαλέμ Σανσάλ. Δεν... πουλά αυτή η μεγάλη προσωπικότητα των γραμμάτων, που έχει βραβευθεί με το μεγάλο βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας για τη Γαλλοφωνία το 2013 και το μεγάλο βραβείο μυθιστορήματος του ίδιου ιδρύματος για το βιβλίο του «2084, το τέλος του κόσμου» το 2015. Πρόκειται για μια μεταφορά του 1984 του Όργουελ στον Μεγάλο Αδελφό του ισλαμικού περιβάλλοντος. Στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Διάμετρος» σε μετάφραση Ανθής Ξενάκη.
Ο 75χρονος Σανσάλ συνελήφθη με την κατηγορία της «τρομοκρατίας και της εξέγερσης, με στόχο την ασφάλεια του κράτους, την ακεραιότητα της επικράτειας, τη σταθερότητα και την κανονική λειτουργία των θεσμών». Οι κατηγορίες αφορούν τα μυθιστορήματα ή τα δοκίμιά του και η ποινή του μπορεί να είναι και ισόβια. Η Αλγερία δεν επέτρεψε στον Γάλλο δικηγόρο του να τον υπερασπιστεί, δεν του έδωσε καν δικαίωμα να μπει στη χώρα, ενώ στη Γαλλία, με πρωτοβουλία της κόρης του Αλμπέρ Καμύ, Κατρίν, οργανώθηκε κίνημα συμπαράστασης όπου συμμετέχουν σοσιαλιστές, διεθνείς προσωπικότητες, αλλά όχι η ευρύτερη αριστερά, η οποία κατηγορεί τον Μπουαλέμ Σανσάλ πως τροφοδοτεί επιχειρήματα εναντίον μεταναστών και μουσουλμάνων.
Ο Σανσάλ έγραφε την άποψή του για την ριζοσπαστική ισλαμοποίηση των γειτονιών της Αλγερίας, αλλά και της Γαλλίας, την ισλαμική τρομοκρατία, αλλά και τη δύση, την πολιτική ορθότητα και μια νέα αποικιοκρατία που δεν γίνεται με τα όπλα, αλλά με τον πολιτισμό, στα πανεπιστήμια και αλλού. Ο ίδιος, βέβαια, ζούσε με την οικογένειά του στην Αλγερία, στην πατρίδα του. Διακινδύνευε τη ζωή του με όπλο τις λέξεις του και αρνούνταν να στερηθεί τον τόπο του για κανέναν. Αλλά όπως είπαμε, λίγοι ασχολούνται με την αδικία που διαπράττεται εις βάρος του.
Όπως συμβαίνει και με την 27χρονη Ιρανή τραγουδίστρια Parastoo Ahmady, η οποία συνελήφθη το Σάββατο στην πόλη Σάρι, επειδή πραγματοποίησε διαδικτυακή συναυλία φορώντας μακρύ μαύρο αμάνικο φόρεμα χωρίς χιτζάμπ. Κάποιοι την χαιρέτησαν ως «τη γυναίκα της ελευθερίας» και ως σύμβολο αντίστασης ενάντια στους περιορισμούς. Άλλοι επιμένουν πως οι γυναίκες θέλουν να φορούν χιτζάμπ και πρέπει να το αποδεχτούμε ως δικαίωμα, τις ώρες που δημιουργείται ένα τόσο μεγάλο κίνημα για την απαλλαγή από αυτό.
Πώς το έγραψε ο Μπουαλέμ Σανσάλ: «Κάθε φασισμός είναι ίδιος, η μόνη διαφορά έγκειται στο περιτύλιγμα που ενδύεται και στα μέσα που χρησιμοποιεί».