«Φανταστείτε ένα κράτος με αυτοκτονικές τάσεις. Ένα κράτος που εξαιτίας των ψεμάτων και της άρνησής του να ακούσει τους ειδικούς, αυτοκαταστρέφεται επειδή οι ηγέτες του παίρνουν επιπόλαιες αποφάσεις και δεν μπορούν να λάβουν υπόψιν τις απόψεις ενός ισχυρότερου αντιπάλου». Με αυτό τον πρόλογο ξεκινά το Politico πρόσφατο δημοσίευμά του αναφορικά με το Brexit, τις αποφάσεις της Τερέζα Μέι και όλα όσα εκτυλίσσονται στη Βρετανία.
Μάλιστα, ο αρθρογράφος χρησιμοποιεί το παράδειγμα του Θουκυδίδη προτείνοντας στους Βρετανούς να πάρουν παράδειγμα από τα κείμενά του, τα οποία χαρακτηρίζει αριστουργήματα πολιτικής ψυχολογίας και στρατηγικής. «Δυστυχώς ο Θουκυδίδης δεν διαβάζεται στη Βρετανία, ενώ αντίθετα είναι πολύ της μόδας στην Αμερική, όπου υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι παίρνουν παράδειγμα από τα γραπτά του, καθώς ο ίδιος θεωρείται ως γκουρού για την άνοδο και την πτώση των μεγάλων δυνάμεων», αναφέρεται στο κείμενο.
Ο Θουκυδίδης χρήζει επίσης μελέτης για τα πρότυπα συμπεριφοράς που παραθέτει. Στα κείμενά του θα αναγνωρίσει κανείς εύκολα προσωπικότητες που σήμερα εντοπίζονται στην Αμερική του Ντόναλντ Τραμπ και στη Βρετανία της Μέι. Είναι ειρωνικό πως ο Στίβ Μπάνον στις ΗΠΑ και ο Μπόρις Τζόνσον στο Ηνωμένο Βασίλειο δηλώνουν θιασώτες του, ενώ στην πραγματικότητα θα μπορούσαν να έχουν τον ρόλο των κακοποιών στο έργο του, σημειώνει το Politico.
Η ιστοσελίδα αναφέρεται επίσης στην εκστρατεία στη Σικελία και τη σφαγή των Μηλίων. Επιχειρώντας τον παραλληλισμό με τη Βρετανία της εποχής του Brexit, αναφέρει ότι οι Βρετανοί το 2016, όπως και οι Αθηναίοι είχαν μικρή αίσθηση της κλίμακας της περιπέτειας που είχαν αναλάβει. Τους είχαν υποσχεθεί ότι κατάκτηση της Σικελίας θα είναι εύκολη και θα τους κάνει πλουσιότερους, ενώ όσοι αντιτάχθηκαν στην εισβολή, θεωρήθηκαν εχθροί του λαού και μη πατριώτες.
Όπως είναι γνωστό, η εκστρατεία κατέληξε σε καταστροφή. Οι κρατούμενοι βρήκαν το θάνατο σε δύσοσμα λατομεία ή πουλήθηκαν ως σκλάβοι. Η ήττα ξαφνικά έκανε την Αθήνα να δείχνει περισσότερο ευάλωτη στον πόλεμο με τη Σπάρτη και το δημοκρατικό σύστημα (προσωρινά) ανετράπη δύο χρόνια αργότερα.
Το Politico παράλληλα γράφει για τη σφαγή των Μηλίων, την οποία χαρακτηρίζει ως «την επιτομή μιας αποτυχημένης διαπραγμάτευσης», όταν η υπεροπτική αθηναϊκή αυτοκρατορία (στη συγκεκριμένη περίπτωση αναφερόμενη στην ΕΕ) προσέγγισε το νησί της Μήλου λέγοντας στους κατοίκους να υποταχθούν στο σχέδιο της αυτοκρατορίας και να αποτίσουν φόρο τιμής. Οι γενναίοι Brexiteers στη Μήλο αντιτάχθηκαν στους ιμπεριαλιστές και γεννήθηκε ο διασημότερος διάλογος στην παγκόσμια διπλωματική θεωρία.
«Το πρόβλημα είναι ότι οι νησιώτες αντί να δεχτούν τα γεγονότα ως είχαν διατηρούσαν ελπίδες που δεν είχαν ανταπόκριση, κάτι το οποίο εξέπληξε τους Αθηναίους. Οι διαπραγματεύσεις αποδείχθηκαν μοιραίες γιατί οι Μήλιοι υποτίμησαν την ανάγκη των Αθηναίων να κάνουν επίδειξη δύναμης για να κρατήσουν ενωμένη την αυτοκρατορία τους. Τέλος, οι άνδρες της Μήλου σφαγιάστηκαν και οι γυναίκες και τα παιδιά πουλήθηκαν ως σκλάβοι», επισημαίνει ο αρθρογράφος.
Τα καλά νέα για τους Βρετανούς είναι ότι οι Μήλιοι είχαν επανειλημμένες ευκαιρίες για να υποταχθούν στη μεγαλύτερη δύναμη, αλλά δεν το έκαναν. «Ο συμβιβασμός είναι δυνατός ακόμη και ένα λεπτό πριν τα μεσάνυχτα, αλλά μόνο αν ρίξεις τον εγωισμό σου και κάνεις μια ρεαλιστική εκτίμηση των δικών σου αδυναμιών. Το να ελπίζει απλώς να πάνε τα πράγματα όπως θέλεις, αυτό δεν αποτελεί στρατηγική». Η ιστοσελίδα υποστηρίζει ότι για να επιβιώσει, «η Βρετανία θα πρέπει να αναγνωρίσει τη ”μήλια” τάση της να πιστεύει ότι κατέχει περισσότερα χαρτιά απ’ όσα έχει. Κατά καιρούς, οι Βρετανοί μιλούν σαν να νομίζουν ότι είναι οι Αθηναίοι στη συζήτηση».