Ήταν πασιφανές από την ομιλία και κυρίως τη δευτερολογία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, την Μ. Δευτέρα (6/04) στην ολομέλεια της Βουλής για την πρόταση συγκρότηση της εξεταστικής επιτροπής για τα μνημόνια, ότι οι στόχοι της κυβέρνησης έιναι διτtοί. Πρώτον να απαξιώσουν τις πολιτικές επιλογές κομματικών αντιπάλων αλλά και να θέσουν προς διερεύνηση συγκεκριμένα ζητήματα, προκειμένου να εξακριβωθεί αν εκτός απο πολιτικές αστοχίες όπως υποστήριξε ο πρωθυπουργός, υπήρξαν πράξεις που ζημίωσαν από επιλογή το δημόσιο για την εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων.
Πάντως όπως διαφάνηκε σε επίπεδο διερεύνησης, ο κ. Τσίπρας επιχειρεί να στριμώξει τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου (κυρίως αναφορικά με την διερεύνηση της διαδικασίας της αναθεώρησης του ελλείματος του έτους 2009), αλλά και τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλο ζητώντας τη διερεύνηση της διαδικασίας του PSI.
Όσον αφορά τον προκάτοχό του Αντώνη Σαμαρά, μάλλον ο πρωθυπουργός επιχερεί να του προσάψει πολιτικές ευθύνες, καθώς όπως υποστήριξε κατά την δευτερολογία του, ενώ ο πρώην πρωθυπουργός είχε εξαγγείλει μια και μόνο εξεταστική για το μνημόνιο, τελικά αθέτησε την προεκλογική του δεσμευση για να καλύψει τον κ. Βενιζέλο με το οποίο συγκυβερνούσε. Στην απάντηση του ο κ. Σαμαράς, δήλωσε από το βήμα της Βουλής,. ότι προετεραιότητα του, ήταν να σώσει τη χώρα και όχι να προκαλέσει εθνικό διχασμό.
Αναλυτικά τα 8 ερώτημα που ζήτησε ο πρωθυπουργός να διερευνηθούν από την εξεταστική έχουν ως εξής:
- Πρέπει να εξεταστεί σε βάθος και με λεπτομέρειες η διαδικασία αναθεώρησης του ελλείμματος του έτους 2009, που έλαβε χώρα το χειμώνα του ’10 από την νέα τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Για ποιο λόγο προχώρησε η κυβέρνηση σε αυτή την αναθεώρηση; Ποια μεθοδολογία μέτρησης ακολούθησε; Ποιος και γιατί πήρε αυτή την απόφαση που αποδείχτηκε απολύτως καταστροφική για την συνέχεια;
- Πρέπει να δοθούν εξηγήσεις για την απόφαση της ΤτΕ να προχωρήσει λίγες μέρες πριν μπει η χώρα στο Μνημόνιο στην αύξηση του χρόνου για τον διακανονισμό των ελληνικών ομολόγων από τις τρεις στις δέκα ημέρες.
- Πρέπει να απαντηθούν τα ερωτήματα που σχετίζονται και με την αλλαγή μνημονιακής φρουράς τον Νοέμβριο του 2011. Να μάθουμε επιτέλους τι ακριβώς συνέβη στις Κάννες και ο κος Βενιζέλος ταξίδεψε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπανδρέου και επέστρεψε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπαδήμου. Και ο κ. Σαμαράς από αντιμνημονιακός έγινε ένθερμος υποστηρικτής του Μνημονίου.
- Ανεξαρτήτως των διαφωνιών μας με την κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να μάθουμε πώς ανατράπηκε Έλληνας πρωθυπουργός για πρώτη φορά μετά από 37 χρόνια κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Μάλιστα ο πρωθυπουργός, με αυτή την τοποθέτηση, προχώρησε σε παραλληλισμούς με το σήμερα κατηγορώντας ευθές τον κ. Σαμαρά, ότι χωρίς να προκληθεί,να δήλωσε σε διεθνές μέσο ενημέρωσης ότι είναι πρόθυμος να μπει σε οικουμενική κυβέρνηση. «Πότε; Δύο μήνες μόνο μετά τις εκλογές, με ένα ξεκάθαρο αποτέλεσμα και με μια καθαρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Σας ζήτησε κανείς να μπείτε σε οικουμενική κυβέρνηση κύριε Σαμαρά. Ή μήπως νοσταλγήσατε τη περίοδο των Καννών; Καθίστε εκεί στην αντιπολίτευση, συνηθίστε το γιατί θα μείνετε για πολλά χρόνια. Στην Ελλάδα τα πραξικοπήματα τελείωσαν μαζί με το Παλάτι, πάρτε το χαμπάρι», κατέληξε ο κ. Τσίπρας.
- Τι πέτυχε το PSI; Να ξελαφρώσει τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες από τα ελληνικά ομόλογα και να τα φορτώσει στις πλάτες των ελληνικών ασφαλιστικών ταμείων, νοσοκομείων και πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Ακούμε για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους κατά 180 δισ. ευρώ. Ποιος, όμως, έχασε από αυτή την ελάφρυνση; Μήπως τελικός χαμένος ήταν το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα και τελικά ο Έλληνας φορολογούμενος;
- Ποια ήταν αλήθεια τα κριτήρια με τα οποία κρίθηκαν οι σημερινές συστημικές τράπεζες επιλέξιμες για ανακεφαλαιοποίηση ενώ πχ η Αγροτική κρίθηκε ανεπίδεκτη σωτηρίας; Μήπως ήταν χειρότερα τα μεγέθη της και οι ισολογισμοί της από τις υπόλοιπες σημερινές συστημικές Τράπεζες; Κάθε άλλο. Για ποιο λόγο τότε διαχωρίστηκε σε καλή και κακή και οδηγήθηκε σε συγχώνευση η πρώτη και σε εκκαθάριση η δεύτερη; Πρέπει κι εδώ να δοθούν απαντήσεις.
- Η δεύτερη ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών έχει επίσης αναπάντητα ερωτήματα σε σχέση με επιλογές. Οι τραπεζικές μετοχές του ΤΧΣ πωλήθηκαν έναντι πινακίου φακής με άμεση ζημία του ελληνικού δημοσίου και ταυτόχρονη επιβάρυνση του δημόσιου χρέους. Και, μάλιστα, εξαιτίας αυτής της πρακτικής το ελληνικό δημόσιο έχασε τεράστια ποσοστά από τη συμμετοχή του στο μετοχικό κεφάλαιο των Τραπεζών, με ελάχιστο κόστος για τους ιδιώτες επενδυτές.
- Πρέπει να δοθούν απαντήσεις και για τις διατάξεις που πέρναγαν σε ανύποπτο χρόνο και με τις οποίες μοιράζονταν δεξιά και αριστερά ασυλίες και εξαίρεση από τις ποινικές και αστικές ευθύνες, όσων είχαν την ευθύνη να υλοποιήσουν την βρώμικη δουλειά. Μιλώ φυσικά για τα ΔΣ των μνημονιακών οργανισμών, του ΤΧΣ και του ΤΑΙΠΕΔ, για τις ασυλίες στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, στα στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδας και άλλους.