Σε ένα εργαστήριο στο Κονέκτικατ των ΗΠΑ, ένα ρομπότ σιλικόνης, σε μέγεθος μιας παλάμης, τσακίζει το σώμα του για να προχωρήσει, με μια κίνηση που παραπέμπει σε κάμπια.
Ένα τούβλο ανατρέπεται πάνω στο πόδι του, παγιδεύοντάς το καθώς παλεύει να προχωρήσει.
Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, το σώμα του σέρνεται μακριά, αφήνοντας το ένα του πόδι ακίνητο κάτω από το τούβλο.
Το ρομπότ, το οποίο μπορεί να ακρωτηριάσει τα άκρα του - όπως ακριβώς μία σαύρα γκέκο μπορεί να αφήσει την ουρά της, στο στόμα ενός πεινασμένου θηρευτή σαν να μην συνέβη τίποτα - είναι δημιούργημα ερευνητών του Πανεπιστημίου Yale.
Η καινοτομία είναι οι αρθρώσεις του ρομπότ. Η ουσία που τις συγκρατεί έχει λαστιχένια σύσταση σε θερμοκρασία δωματίου. Όταν θερμαίνεται, γίνεται πιο υγρή, επιτρέποντας στο άκρο να αποσπάται, αναφέρει το CNN.
Η άρθρωση λειτουργεί και αντίστροφα. Διαφορετικά κομμάτια μπορούν να συγχωνευτούν μεταξύ τους για να δημιουργήσουν μια μηχανή με πολλαπλά μόρια. Στο εργαστήριο του Yale, τρία ρομπότ ενώνονται για να διασχίσουν ένα κενό που είναι πολύ μεγάλο για να το γεφυρώσει το καθένα μόνο του.
Τα περισσότερα σύγχρονα ρομπότ έχουν κατασκευαστεί από σκληρά υλικά, όπως μέταλλα και πλαστικά. Αλλά το ενδιαφέρον αυξάνεται όλο και περισσότερο για τα «μαλακά» ρομπότ που κατασκευάζονται από εύπλαστα υλικά.
Οι ερευνητές υπογραμμίζουν ότι η ευελιξία τους τούς επιτρέπει να περιηγούνται σε στενούς χώρους και δύσκολα περιβάλλοντα ή να φέρνουν εις πέρας λεπτεπίλεπτες εργασίες καλύτερα από τα άκαμπτα αντίστοιχα ρομπότ.
Η ικανότητα του ρομπότ του Yale, το οποίο είναι εμπνευσμένο από το γκέκο να αναδιαμορφώνεται, δημιουργεί ένα μαλακό ρομπότ που εύκολα προσαρμόζεται σε όλα τα περιβάλλοντα.
«Μπορούμε να επεξεργαστούμε τη λειτουργικότητα του ρομπότ κατά παραγγελία», δήλωσε η Bilige Yang, μεταπτυχιακή ερευνήτρια στο Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών και Επιστήμης Υλικών, η οποία ηγήθηκε της έρευνας για το ρομπότ που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Advanced Materials.
Μαλακά ρομπότ που αλλάζουν σχήμα
Σήμερα, τα μαλακά ρομπότ χρησιμοποιούνται για εργασίες, όπως το μάζεμα φράουλας, αλλά δεν είναι ακόμη ευρέως διαδεδομένα, δήλωσε στο CNN ο Yu Jun Tan, επίκουρος καθηγητής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Σιγκαπούρης (NUS), ο οποίος δεν συμμετέχει στην έρευνα της Yang.
Αλλά οι ρομποτιστές σε όλο τον κόσμο εργάζονται πάνω σε μαλακά ρομπότ, συχνά εμπνευσμένα από τη φύση, για την αντιμετώπιση ποικίλων καθηκόντων – από μια μικροσκοπική συσκευή που μοιάζει με αστερία για τη μεταφορά φαρμάκων στο στριφογυριστό ανθρώπινο έντερο, μέχρι μια μαλακή μηχανή εμπνευσμένη από μέδουσες για υποβρύχια εξερεύνηση.
Σύμφωνα με την Yang, η φύση έχει αναπτύξει τις δικές της λύσεις «και μπορούμε πραγματικά να εμπνευστούμε αντί να ξεκινήσουμε από το μηδέν».
Ένα μαλακό ρομπότ που μπορεί να αφήσει πίσω του ένα άκρο θα μπορούσε να είναι χρήσιμο σε αποστολές έρευνας και διάσωσης σε επικίνδυνες αποστολές ή στην πλανητική εξερεύνηση σε ύπουλα εδάφη, δήλωσε.
«Τι γίνεται αν ένα μαλακό ρομπότ κάνει τη δουλειά του περπατώντας στη φύση, αλλά στη συνέχεια κάποιο τμήμα του παγιδεύεται κάτω από έναν βράχο;» διερωτήθηκε. «Πώς θα συνεχίσει το υπόλοιπο ρομπότ να ολοκληρώσει την αποστολή του;» λέει.
Η Yang και οι συνάδελφοί της επιχειρούν να ενσωματώσουν τις καινοτομίες τους σε άλλα μαλακά ρομπότ πάνω στα οποία εργάζονται στο εργαστήριο του Yale.
Το επόμενο βήμα; Μια ρομποτική χελώνα που μπορεί να πηγαίνει από τη στεριά στο νερό, με πόδια που αλλάζουν: από τα στρογγυλεμένα άκρα μιας κανονικής χελώνας, στα εύκαμπτα, φλατ πόδια μιας θαλάσσιας χελώνας.