Πορτογαλία: Bρήκε το απολίθωμα του μεγαλύτερου δεινοσαύρου στην Ευρώπη ενώ έσκαβε στην αυλή του

Πρόκειται για σαυρόποδο ηλικίας 150 εκατομμυρίων ετών.
Open Image Modal
.
Faculty of Sciences of the University of Lisbon, Portugal

Τα λείψανα του μεγαλύτερου ίσως δεινοσαύρου που έχει βρεθεί ποτέ στην Ευρώπη, ανακάλυψε ένας άντρας στον κήπο του στην Πορτογαλία.

Το 2017, ο ιδιοκτήτης του ακινήτου στο Πομπάλ εντόπισε θραύσματα πολλών απολιθωμένων οστών στον κήπο του, ενώ εκτελούσε οικοδομικές εργασίες. Ο άνδρας επικοινώνησε με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Λισαβόνας, οι οποίοι ξεκίνησαν τις ανασκαφές το ίδιο έτος, αναφέρει ο Guardian.

Νωρίτερα αυτόν τον μήνα, Ισπανοί και Πορτογάλοι παλαιοντολόγοι που συμμετείχαν στις ανασκαφές αυτές, ανακάλυψαν τους σπόνδυλους και τα πλευρά ενός βραχιόσαυρου, που ανήκει στα σαυρόποδα. Τα σαυρόποδα ήταν οι μεγαλύτεροι από όλους τους δεινόσαυρους και τα μεγαλύτερα ζώα της ξηράς που έζησαν ποτέ.

«Δεν είναι συνηθισμένο να βρίσκουμε όλα τα πλευρά ενός τέτοιου ζώου, πόσο μάλλον σε αυτή τη θέση που το βρήκαμε, με διατηρημένη την ανατομική θέση», δήλωσε στο Phys.org η Ελιζαμπέτ Μαλαφάια, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στη Σχολή Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Λισαβόνας.

Τα σαυρόποδα όπως ο βροντόσαυρος, ο διπλόδοκος και ο βραχιόσαυρος ήταν φυτοφάγα ζώα, είχαν μακρύ λαιμό και περπατούσαν στα τέσσερα πόδια. Το μέγεθος των οστών που βρέθηκαν στον κήπο υποδηλώνει ότι ο δεινόσαυρος είχε ύψος 12 μέτρα και μήκος 25 μέτρα.

Open Image Modal
.
Faculty of Sciences of the University of Lisbon, Portugal

Λόγω της φυσικής θέσης στην οποία βρέθηκε ο σκελετός, οι ερευνητές ελπίζουν ότι περαιτέρω ανασκαφές μπορεί να αποκαλύψουν περισσότερα μέρη του ίδιου δεινόσαυρου.

Ο σκελετός βρέθηκε σε ιζηματογενή πετρώματα της Ύστερης Ιουρασικής περιόδου, γεγονός που υποδηλώνει ότι είναι ηλικίας περίπου 150 εκατομμυρίων ετών.

«Η ανακάλυψη αυτή επιβεβαιώνει ότι η περιοχή Pombal διαθέτει ένα σημαντικό αρχείο απολιθωμάτων σπονδυλωτών της Ύστερης Ιουρασικής περιόδου, καθώς τις τελευταίες δεκαετίες έχει αποκαλύψει άφθονο υλικό, σημαντικό για τη γνώση της ηπειρωτικής πανίδας που κατοικούσε στην Ιβηρική Χερσόνησο πριν από περίπου 145 εκατ. χρόνια», πρόσθεσε η Μαλαφάια.