Η οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2008 και έπληξε τις κοινωνίες σε παγκόσμιο επίπεδο αποτέλεσε τροχοπέδη για την εξέλιξη των ανθρώπων σε πολλά επίπεδα. Πολλοί από αυτούς έχασαν τις δουλειές τους, δεν κατάφεραν να κάνουν οικογένεια ενώ άλλοι είδαν τα όνειρά τους να μπαίνουν στον πάγο. Εκτός όμως από τις προφανείς συνέπειες που προκλήθηκαν και όλοι γνωρίζουμε, πρόσφατες έρευνες έρχονται να αναδείξουν και τις βαθύτερες επιπτώσεις της χρηματοπιστωτικής κρίσης στα πολύ μικρά παιδιά και τις οικογένειες τους, οι οποίες (μάλλον) θα τους ακολουθούν για πάντα.
Είναι λογικό το άγχος που βασανίζει τους γονείς να επηρεάζει ασυναίσθητα και τα παιδιά τους. Μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί αποδεικνύουν εξάλλου πως τα άτομα που βίωσαν ισχυρές κοινωνικές και οικονομικές αναταραχές κατά τη διάρκεια των παιδικών τους χρόνων πιθανότατα θα υφίστανται τις συνέπειες σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Σύμφωνα με το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά, το διαρκές άγχος μπορεί να επηρεάσει το ανοσοποιητικό τους σύστημα, το μεταβολισμό, τη σωστή λειτουργία της καρδιάς τους, ακόμα και να μεταβάλλει τη φυσική δομή του εγκεφάλου τους. Στα ίδια συμπεράσματα καταλήγουν κι αντίστοιχες έρευνες που πραγματοποιήθηκαν στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.
Εντύπωση προκαλούν τα δεδομένα που παρουσίασε και το Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών της Ισλανδίας. Με βάση αυτά, τα λιποβαρή μωρά που γεννήθηκαν το διάστημα 2009 με 2013 στη χώρα αυξήθηκαν περίπου 2% σε σχέση με το διάστημα πριν από την κρίση. Το γεγονός αυτό συνδέεται με τα επίπεδα του αυξημένου στρες που βίωναν οι μέλλουσες μητέρες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους.
Τα συμπεράσματα της εν λόγω μελέτης επιβεβαιώνει και το γεγονός πως τα βρέφη που γεννήθηκαν με μειωμένο βάρος ανήκαν σε οικογένειες με ιδιαίτερα χαμηλά εισοδήματα, οι οποίες κατά πάσα πιθανότητα αντιμετώπιζαν για το λόγο αυτό και έντονο άγχος για την επιβίωση τους.
Κατά τη διάρκεια της κρίσης, συνάνθρωποι μας σε ολόκληρο τον κόσμο έχασαν την πρώτη τους κατοικία λόγω αδυναμίας να αποπληρώσουν τα δάνεια που είχαν πάρει. Η απουσία στέγης είναι φυσικό να προκαλεί τεράστιο άγχος για την επιβίωση και τη συνέχιση της ζωής τόσο για τους ενήλικες όσο και για τα παιδιά τους. Συν τοις άλλοις, οι άνθρωποι -και κυρίως τα παιδιά- με την απουσία στέγης είναι πιο ευάλωτα στις ασθένειες και στον υποσιτισμό.
Η οικονομική κρίση του 2008 κατέστησε ανήμπορους χιλιάδες γονείς να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους τα απαραίτητα για μια ομαλή ζωή. Αξίζει να σημειωθεί πως στις ΗΠΑ, από τον Οκτώβριο του 2008 έως τον Μάρτιο του 2009, κάθε μήνα χάνονταν 712.000 θέσεις εργασίας. Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης στο μεταξύ το περασμένο έτος έκαναν λόγο για τον συσχετισμό της αύξησης της ανεργίας -ως απόρροια της οικονομικής κρίσης- και των ποσοστών παραμέλησης των παιδιών στις ΗΠΑ. Τα παραμελημένα παιδιά βέβαια εμφανίζουν και αυξημένες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν στη συνέχεια της ζωής τους προβλήματα ψυχικής υγείας, ενώ σύμφωνα με μελέτες είναι πιο επιρρεπή στην κατάχρηση ουσιών.