Η κατάρρευση της οικονομίας της Βενεζουέλας έχει αναγκάσει πολλούς κατοίκους να επιλέξουν την μετανάστευση με την ελπίδα πάντα για μια καλύτερη ζωή. Όσο σκληρή όμως και εάν είναι ζωή για εκείνους που ξενιτεύονται σίγουρα δεν συγκρίνεται με τις δυσκολίες που έχουν να αντιμετωπίσουν εκείνοι που μένουν πίσω.
Ο πληθωρισμός καταρρίπτει συνέχεια νέα αρνητικά ρεκόρ, οι ελλείψεις σε είδη διατροφής και άλλα βασικά αγαθά είναι δεδομένες εδώ και χρόνια ενώ οι αναγκαστικές διακοπές ρεύματος έχουν γονατίσει τη χώρα και τους ανθρώπους της.
Τι ακριβώς συμβαίνει όμως σε μια χώρα όταν δεν υπάρχει επάρκεια στην ενέργεια;
Ο δημοσιογράφος του BBC, Βλαντιμίρ Χερνάντεζ ταξίδεψε στη Βενεζουέλα και σε ένα βίντεο περίπου 3,5 λεπτών παρουσιάζει τις αφηγήσεις ανθρώπων που καθημερινά προσπαθούν να επιβιώσουν υπό αυτές τις συνθήκες.
Όπως εξηγεί στην εισαγωγή του ο δημοσιογράφος, η Βενεζουέλα είναι μια από τις πιο πλούσιες σε ό,τι αφορά την παραγωγή πετρελαίου, χώρες στον κόσμο. «Αυτός ο πλούτος είναι παντού. Κάτω από τη γη, στις ακτές. Μίλησα όμως με τους ανθρώπους εδώ και το μόνο που άκουσα είναι ιστορίες απελπισίας, πόνου και κακουχίας».
Πρώτη στάση στην αγορά όπου οι άνθρωποι ψωνίζουν τα απολύτως απαραίτητα.
Ένας άνδρας αγοράζει λίπος. Έχει, όπως λέει, τέσσερα παιδιά και το λίπος τα αγόρασε για εκείνα, για να θρέψει την οικογένειά του. Αυτό είναι ό,τι πιο κοντινό σε κρέας μπορεί να αγοράσει.
Στη συνέχεια η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τις διαρκείς διακοπές ρεύματος.
Όπως εξηγεί ένας από τους κατοίκους της Βενεζουέλας, με τον οποίο συνομιλεί ο δημοσιογράφος, ένα από τα πρώτα και βασικά προβλήματα είναι η διατήρηση των τροφίμων.
«Έχουμε διακοπές ρεύματος δέκα φορές την ημέρα. Κάποιες διαρκούν πολλές ώρες. Την επόμενη ημέρα τα προϊόντα έχουν σαπίσει» λέει ένας κάτοικος ενώ όπως εξηγεί ο δημοσιογράφος, το σάπιο κρέας μοσχαριού πωλείται κανονικά στην αγορά παρά την έντονη δυσοσμία που αναδύει και τις μύγες που συγκεντρώνει.
«Πράγματι το αγοράζουν;» ρωτάει τον πωλητή και εκείνος απαντά με φυσικότητα «Ναι. Τι άλλο να κάνουν. Είναι φτηνό».
Στο μεταξύ, πολίτες στην περιοχή Ζούλια βγαίνουν στους δρόμους φωνάζοντας πως θέλουν ηλεκτρικό ρεύμα, μετά από μια ακόμη διακοπή που έχει διαρκέσει πέντε ημέρες. Κάτι που όμως είναι συνηθισμένο στη Βενεζουέλα.
Μεταξύ εκείνων που έχουν μείνει χωρίς ρεύμα για πέντε ημέρες και η Μαρία Ευγενία, η οποία πάσχει από καρκίνο του μαστού. Όπως λέει, η όλη κατάσταση την έχει επηρεάσει πάρα πολύ ενώ όταν ο δημοσιογράφος μπαίνει στο σπίτι της βλέπει έναν αυτοσχέδιο «ανεμιστήρα» σε μια τρύπα στον τοίχο που «φτιάχτηκε» για να δροσίζεται ο χώρος όπου η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική και η θερμοκρασία έξω φτάνει τους 35 ή και 40 βαθμούς Κελσίου.
Η Μαρία Ευγενία έχει στο σπίτι της δυο ψυγεία. Το ένα λειτουργεί αν και δεν έχει και πολλά πράγματα μέσα. Το δεύτερο χάλασε εξαιτίας των αλλεπάλληλων διακοπών ρεύματος. «Οι διακοπές ρεύματος μου στοίχισαν το air condition, ένα ψυγείο και την αντλία νερού» εξηγεί η γυναίκα.
Τα βάσανά της όμως δεν σταματούν εκεί. Για να προγραμματιστεί η επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου έπρεπε, όπως εξηγεί ο δημοσιογράφος, να βρει ενέσεις, φάρμακα, ακόμη και γάντια για τους γιατρούς. Και τώρα αναρρώνει σε ένα σπίτι χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα.
Γιατί τα υφίσταται όλα αυτά; Η απάντηση είναι πολύ απλή: «Δεν έχω πουθενά να πάω».
Και το ρεπορτάζ κλείνει με μια επίσκεψη στο νεκροτομείο όπου η κατάσταση είναι επίσης απελπιστική όσο και επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία.
Το προσωπικό δίνει μάχη για την διατήρηση των σορών αφού εξαιτίας των συνεχών διακοπών ρεύματος, τα ψυγεία δεν λειτουργούν. Αρκετά πτώματα μένουν εκτεθειμένα για μέρες.
«Οι σοροί σαπίζουν σε τέτοιο βαθμό που «σκάνε». Τους έβαλα σε σακούλα χθες και είναι πάλι γεμάτα σκουλήκια. Δεν είχα ούτε γάντια, ούτε μάσκα όταν το έκανα» εξηγεί ένας υπάλληλος.
Όπως λέει, αρκετοί σοροί μένουν στο νεκροτομείο ακόμη και για έξι μήνες «επειδή η κυβέρνηση χρωστάει στα γραφεία κηδειών».
«Εδώ στη Ζούλια, η κρίση επηρεάζει ακόμη και τους νεκρούς».
Πηγή: ΒΒC