Λίγες σακούλες, καραμέλες και η εμπειρία της στη θάλασσα. Αυτά ήταν που έσωσαν τη ζωή της τουρίστριας από τη Νέα Ζηλανδία, που χάθηκε από τη Φολέγανδρο το μεσημέρι της Παρασκευής και βρέθηκε μεσοπέλαγα το πρωί της Κυριακής, ανοιχτά της Κρήτης.
Την απίστευτη περιπέτεια της Κουσίλα Στάιν, 47 ετών, περιέγραψε η μητέρα της, Γουέντι Στάιν, μιλώντας στην New Zealand Herald.
Η Κουσίλα, γνωρίζοντας τι πρέπει να κάνει στη θάλασσα, βρέθηκε πάνω σε μια μικρή φουσκωτή βάρκα. Τις συνολικά 37 ώρες που βρισκόταν εκεί, μη γνωρίζοντας αν θα καταφέρει να επιβιώσει, για να παραμένει ζεστή είχε τυλιχτεί με τις πλαστικές σακούλες που είχε από κάποια ψώνια που είχε κάνει πριν χαθεί από τη Φολέγανδρο, και επέζησε χωρίς καθόλου νερό, τρώγοντας μόνο λίγες καραμέλες που είχε στην τσάντα της.
«Μου έμεινε μια ακόμα καραμέλα, μαμά», ήταν τα πρώτα λόγια που είπε στην μητέρα της όταν μίλησαν στο τηλέφωνό μετά τη διάσωσή της από το Λιμενικό Σώμα.
Η Κουσίλα βρέθηκε στην Φολέγανδρο μαζί με τον φίλο της, Μάικ. Ο Μάικ είναι Βρετανός και τον βοηθούσε να μετέφερε το σκάφος με το όνομα «Rival 34», από τη νότια Τουρκία στον Πειραιά.
Μετά από τρεις εβδομάδες ταξίδι, έφτασαν στη Φολέγανδρο και τότε η Κουσίλα αποφάσισε να βγει μια βόλτα και να κάνει κάποια ψώνια.
Έστειλε μήνυμα στον φίλο της στις 4.30 το μεσημέρι για να τον ενημερώσει ότι δεν έχει πολύ μπαταρία στο κινητό, αλλά ότι επέστρεφε στο σκάφος. Όμως, κατά την επιστροφή της έχασε το ένα κουπί από τη φουσκωτή βάρκα της και οι άνεμοι την απομάκρυναν πολύ από το Rival 34.
Όταν κατάλαβε ότι στις 5 τα ξημερώματα η Κουσίλα δεν είχε γυρίσει ακόμη, ο Μάικ άρχισε να ψάχνει το φουσκωτό. Στις 8 το πρωί ενημέρωσε τις ελληνικές αρχές και ξεκίνησε η επιχείρηση της έρευνας και διάσωσης.
Η μητέρα της είπε στη New Zealand Herald πως η κόρη της είναι έμπειρη ναυτικός που έχει εκπαιδεύσει κι άλλα άτομα ώστε να επιβιώνουν στη θάλασσα, γι’ αυτό και γνώριζε τι έπρεπε να κάνει για να μείνει και η ίδια ζωντανή. Μετά την πρώτη της νύχτα στη θάλασσα, η Κουσίλα έβγαλε τις κάλτσες της και τις άπλωσε πάνω στη φουσκωτή βάρκα για να στεγνώσουν, ώστε να μπορέσει να τις φορέσει και πάλι το βράδυ όταν η θερμοκρασία θα έπεφτε.
Η Κουσίλα δεν είχε μαζί της νερό, αλλά ψάχνοντας μέσα στην τσάντα της βρήκε μερικές καραμέλες. Επίσης, χρησιμοποίησε τις τρεις τσάντες από τα ψώνια της για να τυλίξει τα χέρια και άλλα μέρη του σώματός της, ώστε να μείνει ζεστή κατά τη διάρκεια της νύχτας. Την ημέρα φορούσε μια κόκκινη σακούλα στο κεφάλι της με την ελπίδα ότι θα τραβήξει την προσοχή. Άλλη μια σακούλα την έδεσε στο κουπί για να μπορεί να την κουνά στα περαστικά αεροπλάνα σαν σημαία. Χρησιμοποίησε, επίσης, έναν μικρό καθρέφτη που είχε στην τσάντα της για να κάνει αντανάκλαση με τον ήλιο, όταν έβλεπε κάποιο αεροπλάνο να περνά από πάνω της.
Καθ′ όλη τη διάρκεια της περιπέτειάς της δεν ήταν πάντα αισιόδοξη. Είχε γράψει το όνομα της μητέρας της και το τηλέφωνό της στη μία πλευρά της φουσκωτής βάρκας, σε περίπτωση που δεν εντοπιζόταν ζωντανή.
Η έρευνα συνεχιζόταν για λίγες ώρες τη δεύτερη ημέρα ταν η Γουέντι είχε ένα τηλεφώνημα από τον Μάικ, που την ενημέρωνε ότι η κόρη της είχε εντοπιστεί από τις ελληνικές αρχές, ήταν ζωντανή και ήταν καλά.
Εντοπίστηκε 40 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά της Φολέγανδρου.
Αργότερα έλαβε και ένα ακόμα τηλεφώνημα. Αυτό ήταν από την κόρη της. Το πρώτο πράγμα που της είπε ήταν ότι της είχε μείνει ακόμη μια καραμέλα. Την είχε κρατήσει στην περίπτωση που θα χρειαζόταν να περάσει ακόμη μια νύχτα στην θάλασσα.
Πηγές: New Zealand Herald, BBC