Αν και το να βρισκόμαστε με φίλους και οικογένεια στο σπίτι μας μπορεί να είναι διασκεδαστικό στην αρχή, ίσως κάποια στιγμή μας φανεί ξυνό αν έχουν εκμεταλλευθεί την φιλοξενία μας. Η επιθυμία μας να διαθέσουμε τον χώρο διαβίωσής μας μόνο για τον εαυτό μας και να επιστρέψουμε στην κανονική μας ρουτίνα είναι κάτι απολύτως λογικό.
Λοιπόν, πώς μπορούμε να αναφέρουμε αυτή την άβολη κατάσταση χωρίς να λάβουμε τον χαρακτηρισμό του αγενή οικοδεσπότη; Ειδικοί δίνουν απαντήσεις.
Ιδανικά, ας ξεκαθαρίσουμε ό,τι πρέπει από πριν κι όχι κατά τη διάρκεια της επίσκεψης
«Το να έχουμε έναν φιλοξενούμενο μπορεί να είναι μια θετική εμπειρία για όλους τους εμπλεκόμενους, με την προϋπόθεση ότι και οι δύο πλευρές είναι προσεκτικές και ότι οι παράμετροι καθορίζονται εκ των προτέρων», λέει στη HuffPost ο ειδικός σε θέματα εθιμοτυπίας Τόμας Π. Φάρλεϊ.
Αυτό σημαίνει ότι ελπίζουμε εμείς και οι φιλοξενούμενοί μας να συμφωνήσουμε σχετικά με τις ώρες και τις ημερομηνίες (σε περίπτωση που συμπεριλαμβάνονται διανυκτερεύσεις) και τη διάρκεια της επίσκεψής τους και άλλες σχετικές λεπτομέρειες πριν από την άφιξή τους.
«Οι επισκέψεις ανοιχτού τύπου είναι προβληματικές και μπορούν να εξελιχθούν σε μαραθώνιο ακόμη και για τους πιο ευγενικούς οικοδεσπότες», λέει ο Φάρλεϊ. «Να είμαστε εκ των προτέρων ξεκάθαροι σχετικά με το τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε να προσφέρουμε όσον αφορά στο σπίτι που θα μείνουν οι επισκέπτες, τη διαθεσιμότητά μας για εκείνους όσο είναι εκεί και τη χρήση του οχήματός μας».
Οι απευθείας συνομιλίες όπως αυτές μπορεί να είναι λίγο άβολες, ειδικά για τους ανθρώπους που τους αρέσει να είναι ευχάριστοι στους άλλους, αλλά «είναι πολύ καλύτερο να επιλέγουμε τη βραχυπρόθεσμη δυσφορία από τη μακροπρόθεσμη δυσαρέσκεια», λέει η κλινική ψυχολόγος Νικόλ Κουκ στο Stuff.co.nz.
Αν έχουμε ήδη αργήσει, ας ξεκινήσουμε να αφήνουμε κάποια υπονοούμενα...
Κάναμε το λάθος να μην ξεκαθαρίσουμε τις λεπτομέρειες πριν από την επίσκεψη των καλεσμένων μας και τώρα νιώθουμε σαν κρατούμενοι στο σπίτι μας. Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα; Ας ξεκινήσουμε να κάνουμε μερικές λεπτές υποδείξεις ότι η επίσκεψη τελειώνει.
Για παράδειγμα, ας πούμε: «Ήταν τόσο υπέροχο που μείνατε μαζί μας», προτείνει ο Φάρλεϊ.
Εάν οι καλεσμένοι μας δεν φαίνεται να λαμβάνουν το μήνυμα, ένα μικρό «αθώο» ψέμα μπορεί να είναι απαραίτητο.
«Μπορεί να απαιτηθούν πιο δραστικά μέτρα, όπως το να πούμε ότι περιμένουμε κάποιον άλλο επισκέπτη...», συμπληρώνει ο Φάρλεϊ
... Και την επόμενη φορά ας ξεκαθαρίσουμε τα όριά μας από την αρχή
Η δημιουργία ορίων με τα αγαπημένα μας πρόσωπα είναι απαραίτητο πράγμα. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ζητήσουν την άδειά μας για να μείνουν περισσότερο μαζί μας, όχι απλώς να υποθέσουν ότι μπορούν. Ας ξεκαθαρίσουμε ότι χρειαζόμαστε επίσης εκ των προτέρων ειδοποίηση — όχι αιφνιδιαστικές επισκέψεις της τελευταίας στιγμής. Και αν οι ημερομηνίες που προτείνουν δεν λειτουργούν για εμάς, ας το πούμε.
“«Δεν είμαστε ξενοδοχείο. Δεν πληρώνουν για το δωμάτιο. Δεν χρειάζεται να είμαστε ευγενικοί αν η διαμονή τους στο σπίτι μας είναι άβολη»”
«Αν η οικογένεια θέλει να μείνει μαζί μας και υπάρχουν κι άλλα μέλη της οικογένειας κοντά, ας τους ζητήσουμε να μας απαλλάξουν από το βάρος των φιλοξενουμένων του σπιτιού», λέει η ψυχοθεραπεύτρια Τίνα Τεσίνα, συγγραφέας του «I Ends With You: Grow Up and Out of Dysfunction». «Δεν είμαστε ξενοδοχείο. Δεν πληρώνουν για το δωμάτιο. Δεν χρειάζεται να είμαστε ευγενικοί αν η διαμονή τους στο σπίτι μας είναι άβολη».
Κατά τη διάρκεια επίσκεψης, ή διανυκτέρευσης προσκεκλημένων, ας τους ενθαρρύνουμε να κάνουν κάποια πράγματα μόνοι τους. Ας τους ενημερώσουμε ότι είναι ευπρόσδεκτοι να πάρουν ένα σνακ όταν πεινάσουν, να φτιάξουν ένα φλιτζάνι καφέ ή να φύγουν από το σπίτι όποτε θέλουν. Αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να είναι αυτάρκεις — και παίρνουμε κι εμείς μια ανάσα επίσης.
«Όσο περισσότερο τους δίνουμε τη δυνατότητα να αισθάνονται λειτουργικοί - είτε θα χρησιμοποιήσουν την κουζίνα για να φτιάξουν πρωινό είτε θα κατευθυνθούν στο τοπικό μουσείο για να πάρουν ένα έκθεμα - τόσο πιο ευτυχισμένες θα είναι και οι δυο πλευρές και τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες να ολοκληρωθεί η διαμονή με την φιλία μας να έχει μείνει εντελώς άθικτη», καταλήγει ο Φάρλεϊ.