Είναι τυχαίο που το θέμα των φίλων που καταλήγουν να γίνονται ζευγάρι είναι τόσο δημοφιλές στις ταινίες; Συχνά, διατηρούμε στενή φιλία με έναν άνθρωπο επί σειρά ετών, επιδιδόμαστε σε επαφές που δεν ξεπερνάνε την «πίστα πρώτο ραντεβού», ενώ τελικά το άτομο για το οποίο ψάχναμε ήταν ακριβώς μπροστά μας.
Μια δυνατή φιλία ενδέχεται να αποτελέσει εξαιρετική βάση για μια σχέση. Ωστόσο στον κινηματογράφο σπάνια γίνεται λόγος για το πόσο άβολο μπορεί να είναι το να εξομολογηθούμε στον φίλο μας ότι τρέφουμε άλλου είδους συναισθήματα. Τι θα συμβεί αν το άλλο άτομο δεν αισθάνεται το ίδιο; Κι αν η φιλία καταστραφεί;
«Υπάρχει ένας άντρας που μου αρέσει και είμαστε φίλοι εδώ και πέντε χρόνια. Είμαστε στην ίδια ομάδα στίβου και κολύμβησης και τα πάμε πραγματικά καλά. Πώς μπορώ να βγω από την ”friendzone”;» ρώτησε πρόσφατα μία αναγνώστρια απευθυνόμενη στην Ισπανική έκδοση της Huffpost.
Ενώ ο όρος «friendzone» είναι ακόμα προς συζήτηση, δεν θεωρείται κακό να εξερευνά κανείς τις δυνατότητες μιας φιλικής σχέσης, ώστε αυτή να εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω. Αρκεί να είναι πλήρως προετοιμασμένος να δεχτεί ότι ίσως τα συναισθήματά του δεν βρουν ανταπόκριση από το άλλο άτομο.
Μολονότι φαντάζει τρομακτικό να αλλάξουμε τη δυναμική της σχέσης, η Σιμόνα Μπαχενάρου, ειδική σύμβουλος για ζητήματα σχέσεων στην βρετανική πλατφόρμα Counselling Directory, επικροτεί μια ειλικρινή και αυθεντική στάση. «Το να εξομολογηθείς τα συναισθήματά σου μπορεί να σου προσφέρει μια ευχαρίστηση πολύ μεγαλύτερη από τις αμφιβολίες γύρω από το αν θα το τολμήσεις ή όχι. Σύντομα, ο αρχικός φόβος και η αμηχανία θα δώσουν τη θέση τους στην αυτοπεποίθηση που πηγάζει από μέσα μας», υποστηρίζει η Μπαχενάρου.
Πώς να κάνουμε δυναμική έξοδο από την «ζώνη» φιλίας
Η ειδική σύμβουλος σε ζητήματα σχέσεων σε πρώτη φάση προτείνει να αφιερώσουμε χρόνο στην ενδοσκόπηση, απαντώντας σε ερωτήματα όπως:
Γιατί τη συγκεκριμένη στιγμή;
Τι μας ωθεί να θέλουμε να βγούμε από την «ζώνη» φιλίας;
Τι προσδοκούμε να συμβεί;
Θα λέγαμε ότι μια ερωτική σχέση μας ολοκληρώνει ή μας συμπληρώνει;
Τι νιώθουμε όταν οραματιζόμαστε ένα κοινό μέλλον;
Η Μπαχενάρου επιμένει: «Η λογική απάντηση σε αυτές τις ερωτήσεις είναι σημαντική. Ωστόσο, η εμβάθυνση στα συναισθήματα είναι αυτή που κυρίως θα μας βοηθήσει να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα. Σε αυτά συγκαταλέγεται και το εάν η επιθυμία μας να προχωρήσουμε σε αυτή τη σχέση είναι πραγματική ή εάν απλώς ενεργούμε ορμώμενοι από μια προσωρινή ανάγκη για παρέα και οικειότητα, από το φόβο για τη μοναξιά ή από χαμηλή αυτοεκτίμηση».
Εάν διατηρούμε δηλαδή επαφή με το άλλο άτομο μέσα από κοινές δραστηριότητες, το να προτείνουμε μια συνάντηση για καφέ ή ένα ποτό, πιθανώς θα αποτελέσει ένα ικανοποιητικό πρώτο βήμα.
Γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν τη μετάβαση από τη φιλική στην ερωτική σχέση ως μεγάλη πρόκληση
«Το να ξεφύγουμε από την «friendzone» αντιμετωπίζεται ως κάτι τρομακτικό για τους περισσότερους από εμάς», υπογραμμίζει η Μπαχενάρου. «Η αμφιβολία είναι μια φυσική αντίδραση σε παρόμοιες καταστάσεις, καθώς αν η άλλη πλευρά δεν ανταποκριθεί στα συναισθήματά μας θέτουμε σε μεγάλο κίνδυνο και την ίδια τη φιλία μας».
«Στην καλύτερη περίπτωση, τα συναισθήματά μας θα αποδειχθούν αμοιβαία, ενώ το γεγονός ότι γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον τόσο καλά θα προσφέρει έναν ασφαλή χώρο για να προχωρήσει η σχέση σε νέο στάδιο».
«Στη χειρότερη περίπτωση, ίσως υποστούμε μια αποστασιοποίηση που σιγά-σιγά θα οδηγήσει τη φιλία μας στο τέλος της. Εάν προκύψει αυτό, οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι στην πραγματικότητα δεν συνέβη τίποτα το μεμπτό».
Πώς να παραμείνουμε φίλοι όταν δεν αισθανόμαστε το ίδιο;
Υπάρχει κίνδυνος να αισθανθούμε άβολα ο ένας με τον άλλον στο διάστημα που έπεται της εξομολόγησης των συναισθημάτων μας.
«Μερικές φορές η απάντηση δεν δίνεται καν άμεσα: το άλλο άτομο ενδέχεται πρώτα να εξερευνήσει τα συναισθήματα του. Μια αισιόδοξη απάντηση θα ήταν «Αισθάνομαι κολακευμένος, χρειάζεται όμως να το σκεφτώ».
«Ωστόσο, υπάρχει και το ενδεχόμενο το άλλο άτομο να μην δώσει καμία απάντηση και να αποφύγει σοβαρές συζητήσεις μαζί μας».
Σύμφωνα με την Μπαχενάρου, «η συνέχιση της φιλίας απαιτεί μια ειλικρινή συζήτηση και τον από κοινού καθορισμό ορίων και ”βασικών κανόνων” μέχρι σταδιακά να επέλθει ένα νέο είδος κανονικότητας».