Μετά τις εκλογές της 26ης Ιανουαρίου του 1936 οι Βενιζελικοί και οι αντιβενιζελικοί δεν μπόρεσαν να σχηματίσουν κυβέρνηση. Στις 5 Μαρτίου ο Γεώργιος διόρισε εν αγνοία του πρωθυπουργού, τον Ι.Μεταξά ως υπουργό στρατιωτικών. Στις 14 Μαρτίου ορκίστηκε η κυβέρνηση Δεμερτζή, με αντιπρόεδρο και υπουργό στρατιωτικών τον Μεταξά. Ο Δεμερτζής πέθανε αιφνιδίως στις 13 Απριλίου και την ίδια ημέρα ο βασιλιάς, δίχως να ενημερώσει τους πολιτικούς αρχηγούς, διόρισε τον Μεταξά πρωθυπουργό.
Ο Βάσος Στεφανόπουλος, είπε τότε στη Βουλή: «Εχρεωκοπήσαμεν ως Κοινοβουλευτισμός, εξεπέσαμεν ως Συνέλευσις ... Εχάσαμεν ίσως και τον ψυχικόν σύνδεσμον προς τον λαόν, τον οποίον ενετάλημεν να διακυβερνήσωμεν. Διότι, τι είδους ψυχικός σύνδεσμος είναι δυνατόν να διατηρηθή, όταν ο μεν λαός φωνάζει δεν θέλω να με κυβερνήση ο Μεταξάς, ημείς δε αδιαφορούντες προς την κραυγήν ταύτην του απαντώμεν: Και όμως θα σε κυβερνήση ο κ. Μεταξάς».
Μετά από νέα αποτυχία των Φιλελευθέρων να έλθουν σε συμφωνία με τα κόμματα της αντιβενιζελικής παράταξης, η κυβέρνησή Μεταξά εξασφάλισε ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή στις 27 Απριλίου με 241 ψήφους υπέρ, 4 αποχές και 16 κατά, ήτοι τους βουλευτές του Κ.Κ.Ε. και τον Γεώργιο Παπανδρέου ( παππού ). Τρεις μέρες αργότερα, η Βουλή με ψήφισμά της διέκοψε τις εργασίες της για πέντε μήνες εξουσιοδοτώντας την κυβέρνηση να εκδίδει νομοθετικά διατάγματα για όλα τα θέματα.
Ο Μεταξάς έσπευσε να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία, στελεχώνοντας τον κρατικό μηχανισμό με στενούς συνεργάτες του. Στις 4 Αυγούστου 1936, - παραμονή 24ωρης πανελλαδικής απεργίας -, ο Μεταξάς, επικαλούμενος τον κίνδυνο εσωτερικών ταραχών και την ασταθή διεθνή κατάσταση, συγκάλεσε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο όπου ανακοίνωσε την επ′ αόριστον αναστολή και ισχύ πολλών διατάξεων του Συντάγματος που κατοχύρωναν τις προσωπικές και συλλογικές ελευθερίες , ενώ διέλυσε τη Βουλή με τη συγκατάθεση του Βασιλιά.
Και να τι κατέγραψε ο Μάρκος Βαμβακάρης μετά το θανατικό των Πρωθυπουργών και λίγο πριν τη δικτατορία Μεταξά: ”Απέθανε ο Κονδύλης μας πάει κι ο Βενιζέλος την πούλεψε κι ο Δεμερτζής που θα ‘φερνε το τέλος ( Οι στίχοι είχαν λογοκριθεί ) -Όσοι γινούν πρωθυπουργοί όλοι τους θα πεθάνουν τους κυνηγάει ο λαός απ’ τα καλά που κάνουν - Γειά σου ρε Μάρκο με τα ζοριλίκια σου ! Βάζω ‘ποψηφιότητα πρωθυπουργός να γίνω να κάθομαι τεμπέλικα να τρώω και να πίνω Και ν’ ανεβαίνω στη Βουλή εγώ να τους διατάζω να τους πατώ τον αργιλέ και να τους μαστουριάζω” ...