Την πιο πάνω ερώτηση, μού την υπέβαλε μαθητής Λυκείου σε σχολείο της Κύπρου.
Ένας ευρωβουλευτής πρέπει να αξιολογείται για την δράση του, τόσο προς εκπλήρωση των καθηκόντων του στο Ευρωκοινοβούλιο, όσο και για πρωτοβουλίες που ο ίδιος αναλαμβάνει, πέραν από τον επίσημο ρόλο του ευρωβουλευτή. Η επίσκεψή μου στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (Χάγη) για καταγγελία Τούρκων αξιωματούχων για το έγκλημα του εποικισμού στην Κύπρο, ήταν πέραν από τον επίσημο ρόλο ενός ευρωβουλευτή.
Συγκεκριμένα, το έργο του ευρωβουλευτή αντανακλάται στα συνέδρια, εκδηλώσεις, ομιλίες, παρεμβάσεις και άλλα, με στόχο να επηρεαστεί η άποψη των Ευρωπαίων αξιωματούχων. Τα επιχειρήματα (πολιτικά, οικονομικά, νομικά, ηθικά, πολιτισμικά, συναισθηματικά, μέχρι και οι διαπροσωπικές σχέσεις), πρέπει να στοχεύουν στην συνδιαμόρφωση των πολιτικών της ΕΕ. Για αυτό, πρέπει να έχουν ουσιαστική ευρωπαϊκή διάσταση ώστε οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι να προσδίδουν ανάλογη σημασία. Είναι θλιβερό ένας Ευρωβουλευτής στις Βρυξέλλες, να επιχειρηματολογεί για εντυπωσιασμό της κοινής γνώμης στην Κύπρο!
Επιπλέον, ο ευρωβουλευτής πρέπει να προάγει το συμφέρον της κοινωνίας και της χώρας του, ανεξαρτήτως αν είναι στην κυβέρνηση ή αντιπολίτευση. Ένα καλό παράδειγμα αφορά στο τραπεζικό σύστημα. Οι κυπριακές τράπεζες παραβιάζουν για δεκαετίες συστηματικά την ευρωπαϊκή νομοθεσία, με χρήση παράνομων πρακτικών και όρων στις συμβάσεις τους, ιδίως με δανειολήπτες. Η ευρωπαϊκή νομοθεσία υποχρεώνει το κράτος-μέλος να μεριμνά για την εξάλειψη τέτοιων παρανομιών, αλλά το κυπριακό κράτος δεν το έπραξε, με αποτέλεσμα την ελλιπή απονομή της δικαιοσύνης εις βάρος των αδυνάτων με πόνο και δυστυχία που δεν αντανακλάται σε οικονομικούς δείκτες. Ταυτοχρόνως, η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Ένωση σχεδιάστηκε με τρεις πυλώνες (κοινοί κανόνες εποπτείας, κοινοί κανόνες διαχείρισης προβληματικών τραπεζών και κοινή ευρωπαϊκή εγγύηση των καταθέσεων), αλλά εφαρμόστηκαν μόνο οι δύο πρώτοι. Μια ευρωπαϊκή εγγύηση των καταθέσεων θα εξυπακούει αξιοπιστία προς το καταθετικό σύστημα και δίκαιο ανταγωνισμό. Ενόσω η Γερμανία την παρεμποδίζει, ελλοχεύει ο κίνδυνος νέας κρίσης. Το ευρωπαϊκό «τραπεζικό σπίτι» αποτελείται σήμερα από … τοίχους, χωρίς στέγη. Τα δυνατά και εύρωστα κράτη, όπως η Γερμανία, παρέχουν στέγη προστασίας αφού εγγυώνται τα ίδια τις καταθέσεις τους, ενώ στα αδύνατα κράτη του ευρωπαϊκού νότου, η κρατική εγγύηση των καταθέσεων παραμένει ευάλωτη.
Δυστυχώς, υπάρχουν και τεχνάσματα εντυπωσιασμού που μερικές φορές, καταλήγουν σε εθνική ζημιά. Πρόσφατο παράδειγμα υπήρξε η ενέργεια Ελλαδίτη Ευρωβουλευτή ο οποίος στην τελευταία ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου ζήτησε ξαφνικά την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων. Πέντε χρόνια δεν το έθεσε! Το έθεσε στην τελευταία συνεδρία, ενώ απουσίαζαν τα 2/3 του συνόλου των Ευρωβουλευτών και χωρίς να ενημερώσει άλλον Ευρωβουλευτή, Ελλαδίτη ή Κύπριο (προσωπικά, λόγω καθυστέρησης της πτήσης δεν πρόλαβα την συγκεκριμένη συνεδρία αλλά μίλησα το βράδυ). Το αποτέλεσμα ήταν αναπόφευκτα η συντριπτική απόρριψη του αιτήματος και η ζημιά στα εθνικά δίκαια. Προφανώς, ορισμένοι προτιμούν να εντυπωσιάζουν εις βάρος των εθνικών δικαίων. Αυτό δεν είναι πατριωτισμός, αλλά καπηλεία που πλήττει τα εθνικά συμφέροντα.