Όταν ήμουν 8 ετών, πέταξα μόνος μου με αεροπλάνο για να επισκεφτώ τον παππού και τη γιαγιά. Η μητέρα μου με πήγε μέχρι την έξοδο, όπου ένας υπάλληλος της αεροπορικής εταιρείας με πήρε από το χέρι και με οδήγησε στο αεροσκάφος.
Κάθισα ακριβώς μπροστά, κοντά στην αεροσυνοδό, η οποία με πρόσεχε και μου έδωσε παγωμένα αναψυκτικά, μικρά πακέτα με φιστίκια και μια όμορφη καρφίτσα με «αεροπορικά φτερά» για να την βάλω στο φόρεμα μου. Το να πετάω μόνη ήταν μια περιπέτεια και μου έδωσε την ανεξαρτησία που δεν είχα έως τότε νιώσει. Και ήμουν πρόθυμη να το ξανακάνω.
Τώρα είναι η σειρά του δικού μου παιδιού να «πετάξει» μόνο του, για δει τον παππού και την γιαγιά.
Καθώς το προετοιμάζω και τον εαυτό μου μαζί, για τη μεγάλη μέρα, ζήτησα από ειδικούς συμβουλές για γίνει πιο εύκολο και για τους δυό μας.
Πρέπει να είναι έτοιμο για το ταξίδι
«Θα σκεφτόμουν πολύ το επίπεδο ωριμότητας του, σε ποιό βαθμό μπορεί να λάβει αποφάσεις για τον εαυτό του, αν είναι σε θέση να ακολουθεί οδηγίες, πόσο ντροπαλό μπορεί να είναι ή πόσο εύκολα μπορεί να ζητήσει βοήθεια από ενήλικες», λέει η παιδοψυχολόγος Δρ Σίντι Τ. Γκράχαμ.
Η Δρ Σίντι Τ. Γκράχαμ σημείωσε ότι τα παιδιά επιτρέπεται να κάνουν baby sitting από την ηλικία των 13 ετών, επομένως είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι τα περισσότερα -αν και όχι όλα- είναι έτοιμα και να διαχειριστούν ένα ταξίδι μόνα τους.
Κάθε αεροπορική εταιρεία έχει τους δικούς της κανόνες. Όποια κι αν επιλέξουμε, θα μας εκδώσει ένα πάσο προκειμένου να συνοδεύσουμε το παιδί μας στην έξοδο αναχώρησης αλλά και στον ενήλικα που θα το παραλάβει κατά την άφιξη. Τα παιδιά δεν περνάνε μόνα τους από τον έλεγχο ασφαλείας.
Κάνουμε ένα τελευταίο έλεγχο
Για ορισμένα παιδιά, η πολύ έγκαιρη προετοιμασία μπορεί να αυξήσει το άγχος, επομένως είναι σημαντικό να λάβουμε υπόψη τις ανάγκες του παιδιού μας. Όταν συζητήσουμε - μοιραστούμε την ιδέα για πρώτη φορά, επικοινωνούμε με την αεροπορική εταιρεία για να επιβεβαιώσουμε την όλη διαδικασία για το check-in, την ασφάλεια και την παράδοση στην έξοδο αναχώρησης - άφιξης.
«Περνάμε» βήμα - βήμα την όλη διαδικασία μαζί του, «από την παράδοση στους αεροσυνοδούς μέχρι την στιγμή που θα το παραλάβουν οι συγγενείς όταν φτάσει στον προορισμό του», λέει η παιδοθεραπευτής και κοινωνική λειτουργός στην Αριζόνα, Νατάσα Ντάνιελς.
Εξηγούμε τους βασικούς κανόνες κατά την διάρκεια της πτήσης, όπως ότι δεν χρησιμοποιούμε την τουαλέτα κατά την απογείωση - προσγείωση, πώς θα καλέσουμε την αεροσυνοδό με το πάτημα του μπουτόν από το κάθισμα, ακόμα και την αντίδραση που πρέπει να έχει σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Θέλουμε να εκφράσει τις απορίες του
«Θέλουμε να δώσουμε χώρο στο παιδί μας να εκφράσει τις ανησυχίες του», λέει η Δρ Σίντι Τ. Γκράχαμ.
Για παράδειγμα, να μας πεί «τι είναι αυτό που το τρομάζει περισσότερο στο να πετάξει μόνο του». Η απάντηση που θα μας δώσει ας γίνει ο οδηγός μας για να το προετοιμάσουμε καλύτερα.
Επίσης θέλουμε να μάθουμε τι είναι αυτό που θα κάνει πιο ευχάριστο το ταξίδι του. Μπορεί να μας δώσει ιδέες για το τι θέλει να πάρει μαζί του στο αεροσκάφος.
Αν το παιδί μας εκφράσει φόβο, εξηγούμε ότι «είναι φυσιολογικό να αισθάνεται άγχος όταν πετάει μόνο του. Οποιοσδήποτε θα ήταν ανήσυχος και δεν υπάρχει κάτι κακό με αυτό», λέει η Νατάσα Ντάνιελς.
Αν το δούμε ανήσυχο, φροντίζουμε να του δείξουμε κατανόηση, του επιβεβαιώνουμε ότι είναι φυσιολογικό, αλλά δεν πρέπει να αφήσουμε τη δική μας ανησυχία να μας κυριεύσει. «Αν μας δουν αναστατωμένους, τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο δύσκολα», εξηγεί η Δρ Σίντι Τ. Γκράχαμ.
Αποσπάμε την προσοχή του
Τα είκοσι χιλιάδες πόδια στον αέρα πιθανότατα δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να περιορίσουμε τον χρόνο οθόνης. Ένα tablet ή ένα τηλέφωνο γεμάτο με φωτογραφίες της οικογένειας μπορεί να προσφέρει άνεση, ενώ νέες ταινίες ή εκπομπές θα κάνουν το ταξίδι να περάσει πιο γρήγορα.
Εάν η αεροπορική εταιρεία διαθέτει πρόσβαση σε εφαρμογή ψυχαγωγίας κατά την πτήση, βοηθάμε το παιδί μας να την κατεβάσει πριν επιβιβαστεί. Δεν ξεχνάμε να φορτίσουμε πλήρως τις συσκευές, ενώ φροντίζουμε να πάρει στο σακίδιο του φορτιστές και ακουστικά.
Αγαπημένα λούτρινα ζωάκια μπορεί να τα χαλαρώσουν. «Στους εφήβους, ακόμη και ένα αγαπημένο φούτερ μπορεί να βοηθήσει», προσθέτει η Νατάσα Ντάνιελς.
Ακόμα και μικρά σνακ - λιχουδιές είναι θαυματουργά σε τέτοιες περιπτώσεις.
Ενώ όπως λέει η πρόεδρος του Association of Flight Attendants - CWA (Ένωση Αεροσυνοδών), Σάρα Νέλσον, εκτός από ταυτότητα - διαβατήριο ή άλλο επίσημο έγγραφο, βεβαιωνόμαστε ότι έχει μαζί του τα τηλέφωνα εκείνων στους οποίους θα παραδοθεί το παιδί στο αεροδρόμιο.
Γνωρίζουμε τους αεροσυνοδούς
Κατά την άφιξη μας στην έξοδο αναχώρησης του αεροδρομίου όπου θα παραδώσουμε το παιδί στο πλήρωμα του αεροσκάφους, κάνουμε τις συστάσεις.ετσι ώστε να δημιουργηθεί ένα ευχάριστο κλίμα και να υπάρχει μια οικειότητα, ενώ δεν παραλείπουμε να αναφέρουμε και το όνομα από το αγαπημένο λούτρινο ζωάκι που θα έχει μαζί του.
Η Σάρα Νέλσον μάλιστα, προτείνει να κάνουμε κράτηση σε θέση που βρίσκεται στο διάδρομο του αεροπλάνου, «ώστε οι αεροσυνοδοί να μπορούν να το βλέπουν και να είναι ευκολα για εκείνα να ζητήσουν βοήθεια όποτε την χρειαστούν».
Και συμπλήρωσε ότι τα μέλη του πληρώματος πάντα μιλάνε με τα παιδιά που ταξιδεύουν μόνα τους, φροντίζουν να βεβαιωθούν μετά από έλεγχο που κάνουν σε τακτά χρονικά διαστήματα ότι όλα βαίνουν καλώς και τους υπενθυμίζουν να περιμένουν τον αεροσυνοδό που θα τα συνοδεύεσει εκτός αεροσκάφους.
Ακυρώνουμε το ταξίδι
Θέλουμε το παιδί μας να ξέρει ότι πιστεύουμε σε εκείνο πως μπορεί να ταξιδέψει μόνο του, αλλά ταυτόχρονα, πρέπει να «αναγνωρίσουμε τα σημάδια που θα μας κάνει να ακυρώσουμε το ταξίδι», λέει η Δρ Σίντι Τ. Γκράχαμ. Αδιακολόγητος θυμός, πυρετός, πονοκέφαλος, εμετός είναι μερικά από αυτά.
«Μερικές φορές το παιδί ανησυχεί μήπως απογοητεύσει τους γονείς ή εκείνους που θα επισκεφθεί» εξηγεί η Δρ Σίντι Τ. Γκράχαμ. Αυτό που έχει σημασία ειδικά περιπτώσεις επιμέλειας, είναι να «ακούμε την άποψη του παιδιού. Εξαναγκάζοντας το να πετάξει μόνο του, μόνο αρνητικές επιπτώσεις θα έχει».
Ασκήσεις ανεξαρτησίας
«Μία από τις μεγαλύτερες υποχρεώσεις μας ως γονείς είναι να μάθουμε στα παιδιά μας να μπορούν να ζουν χωρίς εμάς», λέει η Δρ Σίντι Τ. Γκράχαμ.
Θα πρέπει να αναζητήσουμε τις κατάλληλες ευκαιρίες για να τα μάθουμε να είναι ανεξάρτητα. Όπως να δώσουν την παραγγελία του φαγητού τους σε ένα εστιατόριο, κάτι που τους επιτρέπει να εξασκηθούν στη λήψη αποφάσεων και να μιλούν από μόνα τους.
Πριν από την απογείωση, «επαινούμε και επιβεβαιώνουμε την ικανότητά τους να το ταξιδέψουν μόνοι τους».
Η διαχείριση αυτής της πρώτης φοράς ενός παιδιού μόνο του σε πτήση, μπορεί να του δώσει μια αίσθηση καταξίωσης και την αυτοπεποίθηση να αντιμετωπίσει άλλες προκλήσεις. Συν, το γεγονός ότι την επόμενη φορά θα είναι πανέτοιμο να ταξιδέψει, χωρίς να χρειαστεί να το καθοδηγήσουμε.