Ενας άντρας λέει πως δυσκολεύεται να δουλέψει από το σπίτι. Κάποιος άλλος απαντάει, «τουλάχιστον εσύ έχεις δουλειά». Μία μητέρα ομολογεί πως βρίσκει την «εξ′ αποστάσεως διδασκαλία», κουραστική. Κάποιος της είπε, «να είσαι ευγνώμων που δεν ζεις μόνη σου».
Η υπομονή εξαντλείται καθώς όλοι μας βρισκόμαστε σε κατ′ οίκον περιορισμό και υπάρχει μία τάση να διαφωνούμε για το ποιος περνάει χειρότερα αυτή την στιγμή.
Ο κορονοϊός έχει κάνει την ζωή όλων μας δύσκολη και είναι ξεκάθαρο πως οι περισσότεροι από εμάς βιώνουμε ένα είδος πίεσης στην καθημερινότητα μας. Αυτό μας οδηγεί πολλές φορές σε ανταγωνιστική συμπεριφορά, με τους φίλους, συγγενείς ή συνεργάτες, σχετικά με το ποιος περνάει χειρότερα.
Ο φόβος και το άγχος είναι δύο συναισθήματα που προκαλούν αυτού του είδους την συμπεριφορά, λέει η ψυχοθεραπεύτρια, Λούσι Μπέρεσφορντ, μιλώντας στην HuffPost.
«Υπάρχει η ανησυχία πως δεν μας καταλαβαίνει ο άλλος ή αντιλαμβάνεται την αγωνία μας. Νιώθουμε πως ακούγοντας το πρόβλημα του άλλου, δεν αναγνωρίζεται το δικό μας και παραβλέπεται».
Έτσι ενώ βλέπουμε πολύ καλοσύνη γύρω μας, την ίδια στιγμή υπάρχει και πολύ θυμός, με αποτέλεσμα να βγάζουμε μία ιδιαίτερα επιθετική συμπεριφορά μεταξύ μας.
«Όταν αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα του άλλου με αρνητικό και επιθετικό τρόπο, προσπαθώντας έτσι να το μειώσουμε σε αξία, σε σχέση με το προσωπικό μας πρόβλημα, αυτό είναι ένδειξη πως ζητάμε βοήθεια», μας λέει η Μπέρεσφορντ.
Όταν ακούμε κάποιον που ισχυρίζεται πως αντιμετωπίζει μεγαλύτερο πρόβλημα από το δικό μας, σπάνια μας κάνει να αισθανόμαστε καλύτερα.
Όπως υποστηρίζει η Μπέρεσφορντ, «Το να πούμε σε κάποιον που περνάει δύσκολες στιγμές, πως υπάρχει κόσμος γύρω μας που πεινάει, δεν βοηθάει. Στην πραγματικότητα είναι χειρότερα, καθώς είναι σα να του λέμε πως το πρόβλημα του μας είναι αδιάφορο».
H Ντι Χόλμς, σύμβουλος σχέσεων στην Βρετανική εταιρεία Relate, προσθέτει πως μία τέτοιου είδους συμπεριφορά, μπορεί να διαταράξει τις σχέσεις μας καθώς αντί να φανούμε υποστηρικτικοί στους άλλους, στεκόμαστε στο ποιος θα πει την τελευταία λέξη.
Μάλιστα μας προτρέπει πως αν παρατηρούμε αυτή την συμπεριφορά όταν ανταλλάσσουμε μηνύματα στους φίλους ή στην οικογένεια μας, ίσως θα ήταν καλύτερα να μιλήσουμε απευθείας στο τηλέφωνο ή και να κάνουμε χρήση του video call.
«Πολλές φορές ο γραπτός λόγος μπορεί εύκολα να παρερμηνευθεί. Ας προσπαθήσουμε να δούμε αυτό που μας λέει από την δική του την πλευρά. Γιατί είπε ότι είπε; Εμείς από την μεριά μας αυτά που είπαμε έπρεπε να τα πούμε;
Για παράδειγμα: «Αν σχολιάσουμε αρνητικά την εξ′ αποστάσεως διδασκαλία και η απάντηση που πήραμε είναι ”πάλι καλά που δεν μένεις μόνος σου”, τότε θα πρέπει αμέσως να πούμε, ”συγγνώμη αν το σχόλιο που έκανα σε προσβάλλει. Μπορώ να δω πόσο δύσκολο είναι να είσαι μόνος σου αυτό τον καιρό”».
Σχόλια που δείχνουν συμπάθεια και κατανόηση μπορούν να μειώσουν την ένταση στην συζήτηση, ιδίως αν αυτή γίνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Επίσης αν βλέπουμε τα προβλήματα των άλλων ως ασήμαντα και αυτό είναι κάτι που μας εκνευρίζει, καλό θα ήταν να αντιληφθούμε, πως οι καιροί είναι δύσκολοι για όλους μας και όλοι μας αντιμετωπίζουμε διαφορετικά θέματα.
«Αναγνωρίζουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άλλοι ελπίζοντας πως και οι άλλοι θα αναγνωρίσουν τα δικά μας. Ετσι, αντί να υπάρχει ένα είδος ανταγωνισμού στο ποιανού το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο και σοβαρότερο, μπορούμε να πούμε, ”Γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι η εξ′ αποστάσεως διδασκαλία, πρέπει να σ′ έχει εξουθενώσει, εγώ δεν αντιμετωπίζω αυτό το πρόβλημα, αλλά υπάρχουν στιγμές που νιώθω φόβο και μεγάλη μοναξιά μένοντας μόνος στο σπίτι”», μας λέει η Ντι Χόλμς.
Δεν βοηθάει αυτή την στιγμή να κρίνουμε τους άλλους, όπως και να νιώθουμε ενοχές για τα προβλήματα μας. Τα συναισθήματα μας έχουν αξία, είτε είμαστε στην πρώτη γραμμή, είτε έχουμε χάσει κάποιον δικό μας άνθρωπο, είτε απλά αντιμετωπίζουμε καθημερινά τις προκλήσεις της καραντίνας. Αφήνοντας τον εγωισμό μας στην άκρη και δείχνοντας λίγη συμπάθεια στους γύρω μας θα μας βοηθήσει να νιώσουμε, όλοι μας, λίγο καλύτερα.
«Αν είμαστε εμείς που ακούμε τα καλά λόγια, τότε νιώθουμε υποστήριξη και κατανόηση, κάτι που στην συνέχεια θα μας δώσει δύναμη. Αν πάλι είμαστε εμείς αυτοί που δείχνουμε κατανόηση και συμπάθεια, τότε σίγουρα νιώθουμε καλά γνωρίζοντας πόσο σημαντικό ρόλο παίξαμε στην ζωή κάποιου άλλου», λέει η Λούσι Μπέρεσφορντ.
Πολίτες που ανησυχούν ότι πάσχουν από λοίμωξη του αναπνευστικού (πυρετό ή/και βήχα ή/και δύσπνοια) και ήρθαν σε επαφή με πιθανό ή επιβεβαιωμένο κρούσμα ή έχουν ιστορικό ταξιδιού σε πληττόμενες χώρες θα πρέπει να επικοινωνούν με τον ΕΟΔΥ στο τηλ. 1135.
Προσοχή: Δεν θα πρέπει να επισκέπτονται ιδιωτικά ιατρεία, εφημερεύοντα νοσοκομεία, εξωτερικά ιατρεία κ.λπ. Ο ΕΟΔΥ θα μεριμνήσει για την διακομιδή τους σε νοσοκομεία αναφοράς του κορονοϊού. Χρήσιμες πληροφορίες εδώ.