Σύμφωνα με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, η τραγουδιστή ομιλία βοηθά σημαντικά τα μωρά στο να μάθουν να μιλούν.
Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα βρέφη μαθαίνουν τη γλώσσα από τις ρυθμικές πληροφορίες - την άνοδο και την πτώση του φωνητικού τόνου - όπως παρατηρείται στα παιδικά τραγουδάκια ή στα νανουρίσματα.
Οι επιστήμονες του Κέιμπριτζ ανακάλυψαν επίσης ότι τα μωρά αρχίζουν να επεξεργάζονται τις φωνητικές πληροφορίες - τους μικρότερους ήχους της ομιλίας - περίπου όταν γίνονται επτά μηνών.
Ωστόσο, οι ερευνητές δήλωσαν ότι τα ευρήματα, τα οποία δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Nature Communications, αμφισβητούν την κοινή άποψη ότι οι φωνητικές πληροφορίες - που συνήθως αντιπροσωπεύονται από το αλφάβητο - είναι το κλειδί για την εκμάθηση μιας γλώσσας.
Εξάλλου, πιστεύουν ότι η δυσλεξία και η αναπτυξιακή γλωσσική διαταραχή μπορεί να σχετίζονται με την αντίληψη του ρυθμού και όχι με δυσκολίες στην επεξεργασία φωνητικών πληροφοριών.
Η Ούσα Γκοσβάμι, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και συγγραφέας της μελέτης, δήλωσε: «Η έρευνά μας δείχνει ότι οι επιμέρους ήχοι της ομιλίας δεν επεξεργάζονται αξιόπιστα μέχρι περίπου τους επτά μήνες, παρόλο που τα περισσότερα βρέφη μπορούν να αναγνωρίσουν οικείες λέξεις όπως το ”μπιμπελό” σ′ αυτό το στάδιο ανάπττυξης».
«Μετά τους επτά μήνες, οι επιμέρους ήχοι της ομιλίας εξακολουθούν να προστίθενται σιγά σιγά για να αποτελέσουν σταδιακά τη βάση της γλώσσας. Πιστεύουμε ότι οι πληροφορίες που παρέχονται από τον ρυθμό της ομιλίας είναι η κρυφή ”λάσπη” χτισίματος ενός γλωσσικού συστήματος που λειτουργεί σωστά» .
«Οι γονείς θα πρέπει να μιλούν και να τραγουδούν στα μωρά τους όσο το δυνατόν περισσότερο ή να χρησιμοποιούν βρεφική ομιλία, όπως παιδικά τραγουδάκια και νανουρίσματα, επειδή αυτό θα κάνει τη διαφορά στο γλωσσικό αποτέλεσμα».
Προηγουμένως, επικρατούσε η άποψη ότι τα βρέφη μαθαίνουν πρώτα μικρά ηχητικά στοιχεία και τα προσθέτουν μεταξύ τους για να συνθέσουν τις λέξεις.
Για να καταλάβουν αν ισχύει κάτι τέτοιο, οι ερευνητές κατέγραψαν την εγκεφαλική δραστηριότητα 50 βρεφών ηλικίας τεσσάρων, επτά και 11 μηνών, καθώς παρακολουθούσαν ένα βίντεο με έναν δάσκαλο δημοτικού σχολείου να τραγουδάει 18 παιδικά τραγουδάκια.
Η ομάδα χρησιμοποίησε ειδικούς αλγόριθμους για να ερμηνεύσει πώς τα βρέφη κωδικοποιούσαν αυτές τις πληροφορίες στον εγκέφαλό τους.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η φωνητική κωδικοποίηση στα μωρά εμφανίζεται σταδιακά κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της ζωής, ξεκινώντας με οδοντικούς ήχους (που παράγονται από τα άνω μπροστινά δόντια) - όπως το «ντ» για το «νταντά» - και ρινικούς ήχους - όπως το «μ» για το «μαμά».
Σύμφωνα με την Γκοσβάμι: «Τα βρέφη μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις ρυθμικές πληροφορίες σαν μια σκαλωσιά ή έναν σκελετό για να προσθέσουν φωνητικές πληροφορίες. Για παράδειγμα, μπορεί να μάθουν ότι το ρυθμικό μοτίβο των αγγλικών λέξεων είναι συνήθως ισχυρό-ασθενές, όπως στο “daddy” ή στο “mummy”, με τον τόνο δηλαδή στην πρώτη συλλαβή».
«Μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτό το ρυθμικό μοτίβο για να μαντέψουν πού τελειώνει μια λέξη και πού αρχίζει μια άλλη, όταν ακούνε μία κανονική ομιλία».
Τόνισε ότι ο ρυθμός αποτελεί μια καθολική πτυχή κάθε γλώσσας, όπου όλα τα μωρά «εκτίθενται σε ... μια ισχυρή δομή ρυθμού με μια ισχυρή συλλαβή δύο φορές το δευτερόλεπτο», προσθέτοντας: «Είμαστε βιολογικά προγραμματισμένοι να το τονίζουμε αυτό όταν μιλάμε στα μωρά».
Η μελέτη αποτελεί μέρος του προγράμματος BabyRhythm με επικεφαλής την Γκοσβάμι, το οποίο διερευνά τον τρόπο με τον οποίο η γλώσσα σχετίζεται με τη δυσλεξία και την αναπτυξιακή γλωσσική διαταραχή.
Η ίδια δήλωσε ότι υπάρχει μια μακρά ιστορία προσπαθειών να εξηγηθούν αυτά με όρους φωνητικών προβλημάτων, αλλά τα στοιχεία δεν ταιριάζουν, και οι ατομικές διαφορές στις δεξιότητες εκμάθησης της γλώσσας σε κάθε παιδί ενδεχομένως να προέρχονται από το ρυθμό.
Πηγή: Guardian .