Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να τρέξουν ένα χιλιόμετρο, ενώ άλλοι μπορούν να τρέξουν τα 10 χιλιόμετρα με ευκολία. Από την άλλη υπάρχουν αθλητές, οι μαραθωνοδρόμοι που μπορούν να τρέξουν 42,2 χιλιόμετρα. Αλλά πόσο μακριά μπορεί να τρέξει ένας άνθρωπος προτού αναγκαστεί να σταματήσει;
Για να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση, πρέπει πρώτα να ορίσουμε τι σημαίνει ακριβώς «σταματάω». Ο Dean Karnazes κατέχει το ανεπίσημο ρεκόρ για τη μεγαλύτερη διαδρομή χωρίς ύπνο, 563 χιλιόμετρα σε τρεισήμισι μέρες το 2005. Το 2023, ο υπερμαραθωνοδρόμος Harvey Lewis έτρεξε 450 χιλιόμετρα σε 4.5 μέρες.
Επειδή οι υπερμαραθωνοδρόμοι συχνά κάνουν μικρές παύσεις για να περπατήσουν, να φάνε, να δέσουν τα παπούτσια τους, να πάνε στην τουαλέτα ή - ανάλογα με τον τύπο και τη διάρκεια του αγώνα - να κοιμηθούν, δεν υπάρχει επίσημο ρεκόρ για τη μεγαλύτερη απόσταση που διανύθηκε χωρίς διακοπή.
«Νομίζω ότι η ανάγκη για ούρηση θα είναι περιοριστικός παράγοντας», δήλωσε η Jenny Hoffman, φυσικός στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και υπερμαραθωνοδρόμος.
Η Hoffman κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ για τη γρηγορότερη διάσχιση της Αμερικής με τα πόδια από γυναίκα. (Ολοκλήρωσε το εγχείρημα σε 47 μέρες, 12 ώρες και 35 λεπτά.)
Ανεξαρτήτως των σύντομων διαλειμμάτων για βιολογικές ανάγκες, οι άνθρωποι έχουν εκείνα τα χαρακτηριστικά που τους επιτρέπουν να τρέξουν χωρίς να σταματήσουν, σύμφωνα με τον Guillaume Millet, φυσιολόγο άσκησης στο Πανεπιστήμιο Jean Monnet στη Σαιντ-Ετιέν, Γαλλία.
Οι άνθρωποι έχουν σχετικά μεγάλους γλουτιαίους μύες που βοηθούν στην προώθηση του σώματος τους προς τα μπρος, την ικανότητα αποθήκευσης ελαστικής ενέργειας στους τένοντες και στους μύες τους και ισχυρούς συνδέσμους στον αυχένα για να κρατούν το κεφάλι σταθερό κατά τη διάρκεια του τρεξίματος.
Οι άνθρωποι είναι επίσης καλά προσαρμοσμένοι για τρέξιμο ενώ έχει ζέστη, επειδή μπορούμε να ρυθμίζουμε τη θερμοκρασία του σώματος μέσω του ιδρώτα.
«Ακόμα κι αν η εξωτερική θερμοκρασία είναι αρκετά υψηλή, μπορούμε να διατηρούμε τη θερμοκρασία του σώματός μας σχετικά χαμηλή, και αυτό είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα σε σχέση με τα περισσότερα είδη», δήλωσε ο Millet στο Live Science.
Παρά αυτές τις προσαρμογές, οι άνθρωποι ποτέ δεν εξελίχθηκαν ειδικά για να τρέχουν σε τέτοιες ακραίες αποστάσεις. «Μέχρι πρόσφατα, οι άνθρωποι έπρεπε να αγωνίζονται σκληρά για να επιβιώσουν», δήλωσε ο Daniel Lieberman, εξελικτικός βιολόγος στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ.
«Αν τρέξεις σωστά και δεν τραυματιστείς και τρέφεις σωστά, είναι εκπληκτικό το τι μπορεί να κάνει το σώμα»
Πολλοί φυσικοί παράγοντες, όπως τραυματισμοί, κόπωση των μυών ή έλλειψη ύπνου, μπορεί να αναγκάσουν έναν δρομέα να σταματήσει και να αναρρώσει. Ωστόσο, η ψυχική δύναμη παίζει επίσης ρόλο στην αντοχή. Για να συνεχίσουν να κινούνται για μέρες, οι υπερμαραθωνοδρόμοι πρέπει να είναι σε θέση να αντέχουν τον πόνο και την εξάντληση.
«Έχουμε εξελιχθεί με την ικανότητα να αναγκάζουμε τους εαυτούς μας να κάνουμε απίστευτα πράγματα. Πρέπει να το θέλεις», δήλωσε ο Daniel Lieberman. «Νομίζω λοιπόν ότι το πιο σημαντικό πράγμα που περιορίζει την αντοχή στους ανθρώπους είναι το μυαλό».
Εκείνοι που πιέζουν τους εαυτούς τους στα άκρα χρειάζονται εκτεταμένη προπόνηση για να αποφύγουν τους τραυματισμούς. Πριν από την διάσχιση της Αμερικής, η Hoffman είχε φτάσει να τρέχει 322 χιλιόμετρα την εβδομάδα για να εξασφαλίσει ότι είχε τόσο την αερόβια ικανότητα να ασκείται για μεγάλες περιόδους όσο και τη δύναμη των οστών για να αντέχει στην επαναλαμβανόμενη πρόσκρουση στο έδαφος.
Παράλληλα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι επιχειρούν υπερμαραθώνιους κάθε χρόνο, με τη συμμετοχή να εκτοξεύεται κατά 1.676% μεταξύ 1996 και 2020. Καθώς το άθλημα αποκτά δημοτικότητα, νέοι δρομείς θα αμφισβητήσουν - και ίσως σπάσουν - παλιά ρεκόρ.
«Νομίζω ότι αυτό το όριο θα συνεχίσει να πιέζεται», δήλωσε η Hoffman.