Η Δέσποινα σαν καλή μαγείρισσα που είναι ξέρει όλες εκείνες τις λεπτομέρειες για να φτιάξει απολαυστικές πατάτες τηγανιτές. Υπάρχει που λέτε η επονομαζόμενη «τεχνική των 3 σταδίων» που τις κάνει τις τραγανές και ζουμερές ταυτόχρονα, και ο Stefanelo θα σας την παρουσιάσει:
Συνταγή
Πλένεις τις πατάτες πολύ καλά γιατί θα τις μαγειρέψεις με τη φλούδα. Τρίβεις με μία βούρτσα για να φύγει το χώμα και τρυπάς με οδοντογλυφίδες ώστε να είναι επιτυχημένο το επόμενο στάδιο. Σε μία μεγάλη κατσαρόλα βράζεις ολόκληρες τις πατάτες για 30 - 35 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν αρκετά αλλά να μην ανοίξουν. Τις στραγγίζεις και τις αφήνεις να κρυώσουν για 10 λεπτά. Κόβεις τις πατάτες κυδωνάτες, προσθέτεις αλάτι και λίγη γλυκιά πάπρικα. Τις ρίχνεις σε κατσαρόλα με λάδι και τις τηγανίζεις μέχρι να ροδίσουν.
Τώρα θα αναρωτηθείτε: «Καλά αυτός κάνει δίαιτα και μας μιλάει για πατάτες τηγανητές;». Oui θα σας απαντήσω καθώς βλέποντας το πρόγραμμά της Ισμήνης έγραφε επάνω «Ελεύθερη μέρα». «Και τι σημαίνει "Αρμαγεδδών" ελεύθερη μέρα»; Καλά κατάλαβες. Τρώω ό,τι μου έχει λείψει και αυτό για να βοηθήσω τον οργανισμό μου να ξεμπλοκάρει.
Τέτοια ωραία πράγματα μου έγραψε η διαιτολόγος μου στο τρίτο μας ραντεβού όπου με ζύγισε, μου έκανε λιπομέτρηση και μου είπε και ένα τραγούδι.
-Stefanelo έχεις χάσει 4,5 κιλά λίπος.
-«Σώπα», λέω. Σταμάτησα για ένα μήνα τις σαβούρες και έχω τέτοιο αποτέλεσμα. Μωρέ μπράβο. Χαλάλι είπα μέσα μου.
-«Για να σε επιβραβεύσω, το Σάββατο θα φας ό,τι γουστάρει η ψυχή σου. Αλλά πρόσεχε. Με μέτρο. Αν για παράδειγμα θες να φας πίτσα μη φας μια 12άρα».
-«Νταξ», είπα και πήρα το χαρτί με το πρόγραμμα και πήρα τον ανήφορο, με τα πόδια παρακαλώ για να κάνω ορισμένες καύσεις.
Φτάνοντας σπίτι έδειξα το πρόγραμμα μου στα «κεντρικά» και είπα μιας και το ΣΚ δεν εργαζόμαστε θα πάμε να φάμε σε ένα ταβερνάκι.
Άραξα στην τηλεόραση είδα το νικητήριο γκολ του Παγέ της Γαλλίας και έπεσα για ύπνο. Ο εφιάλτης της Δέσποινας με τις πατάτες της ήταν αυτός που με ξύπνησε 8 το πρωί. Πάλευα μέσα μου αν θα φάω burger με πατάτες ή χταποδάκι ψητό στα κάρβουνα και στη συνέχεια γαριδομακαρονάδα. Τελικά νικητής βγήκε το χταπόδι καθώς η Αλεξάνδρα και η μαμά της είχαν φαγωθεί από το πρωί ότι θέλουν θαλασσινά.
Για να μη μακρηγορώ. Βάλαμε μαγιό, μπρατσάκια, κουβαδάκια, πετσέτες, αντηλιακό και 4 πορτοκάλια σε μία τσάντα, τα πετάξαμε μέσα στο αυτοκίνητο και πήγαμε για μπάνιο στον Ιππόκαμπο της Χαλκίδας.
Για άλλη μια φορά όμως δεν έβαλα αντηλιακό και η πλάτη μου έχει απόχρωση το κόκκινο της «κουδούνας». Έκανα μακροβούτια και έπαιξα «θαλάσσιες ρακέτες» με τη μικρή (πρόκειται για τις κανονικές ρακέτες μόνο που παίζονται μέσα στη θάλασσα και ο μπαμπάς κυνηγάει το μπαλάκι που το στέλνει η κόρη του κάθε φορά που χτυπά στο γάμο του Καραγκιόζη.).
Κάποια στιγμή πεινάσαμε και είπαμε να πάμε να φάμε επιτέλους μετά από ένα μήνα κάτι χωρίς περιορισμούς. Ένιωσα μέσα μου πάρα μα πάρα πολύ όμορφα. Έχω πετύχει τόσα πολλά μέσα σε ένα μήνα και επιτέλους θα μπορώ να φάω ό,τι γουστάρω.
Περάσαμε τη γέφυρα της Χαλκίδας και φτάσαμε στη Λάμψακο όπου κάτσαμε σε ένα αγαπημένο μας ταβερνάκι. Ήρθε ο άνθρωπος μας. Είπε τι έχει το κατάστημα, πήρε παραγγελιά και πήγε στην κουζίνα να δώσει στον σεφ (Θεία Λίτσα) την λίστα με αυτά που είχαμε ζητήσει: kατά σειρά ήρθαν: Κολοκυθάκια, greek salad, καλαμαράκια, χταπόδι και στο τέλος η γαριδομακαρονάδα.
Έτρωγα αργά για να απολαύσω τις γεύσεις. Μετά από ένα μήνα με σαλάτες και ζυγισμένα φαγητά οι γεύσεις είναι καλύτερες.
Ήταν μια υπέροχη ημέρα. Ήταν ένα υπέροχο γεύμα. Τώρα, τα κεφάλια μέσα για να πιάσουμε το στόχο μας. Έχουμε δρόμο ακόμα. Τόσο μεγάλο που στο τέλος θα βαρεθείτε ακόμα και να με διαβάζετε.
Διαβάστε ακόμη: