Στις διακοπές Ισμήνη ο κόσμος χαλαρώνει με αποτέλεσμα να φάει και να πιει κάτι παραπάνω. Εσύ καλά τα έγραψες επί χάρτου για πρόγραμμα συντήρησης αλλά έγιναν άλλα πράγματα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχω πάρει κάποια κιλά αυτές τις μέρες που έλειπα. Πόσα είναι, δεν ξέρω. Η ζυγαριά θα δείξει και αυτή ρε γαμώτο δε κάνει λάθος.
Από την άλλη θα σου πω, δε μετάνιωσα. Καλύτερα που άφησα τον εαυτό μου και πήρα 2 το πολύ 3 κιλά ώστε να μπω φορτσάτος ξανά στο πρόγραμμά μου.
Πήγα στο Πήλιο και όπως ήταν φυσιολογικό ήπια τσίπουρο. Δεν το συνόδευα μόνο με μεζέ αλλά και με μπιφτέκια, πίτσες. Παγωτά, σουβλάκια, καλαμαράκια, γεμιστά, χωριάτικη με μπόλικη φέτα, παγωτά... τα πάντα με όλους τους πιθανούς συνδυασμούς.
Ας δώσω ένα παράδειγμα κλασικού γεύματος: καθόμαστε στο τραπέζι έχοντας πάνω το αλάτι της θάλασσας και καλούμε το γκαρσόνι. Του λέμε πάρε μολύβι και χαρτί και γράψε:
«Δύο καραφάκια τσίπουρο με τα μεζέδια, λίγα λεπτά αργότερα η χωριάτικη με τα σχετικά της
παράλληλα τα καλαμαράκια, μετά οι πατάτες οι τηγανιτές με τα τυροπιτάρια, τυροκαυτερές, κολοκυθάκια...
στη συνέχεια η γαριδομακαρονάδα και κλείνοντας το παγωτό για να αλλάξει η γεύση από τις γαρίδες». Άλλες φορές αντί για γαριδομακαρονάδα είχε πίτσα, άλλες σουβλάκια κοτομπέικον, άλλες γεμιστά μπιφτέκια κλπ.
Σε όσα μαγαζιά φάγαμε λοιπόν γινόταν το ίδιο. Ξεκινούσα με την προοπτική να φάω συντηρητικά, αλλά η θάλασσα σε συνδυασμό με το τοπίο και τον καθαρό αέρα από το βουνό μου άνοιγαν την όρεξη με αποτέλεσμα να τρώω όπως παλιά (που λέει και το τραγούδι του Καρρά) .
Το αξιοσημείωτο αγαπητοί μου φίλοι είναι ότι η περιοχή είναι πανάκριβη. Είτε δεν καταλαβαίνουν από κρίση ή λένε μέσα τους «Ένα μήνα θα δουλέψουμε, πάμε να τους τα φάμε τα λεφτά».
Θα δώσω ορισμένα παραδείγματα για να δείτε ότι δεν λέω υπερβολές. Σε ταβέρνα με ξυλόφουρνο έξω από το Βόλο η απλή Μαργαρίτα έκανε 12 Ευρώ! Όχι, το μαγαζί δεν είχε «Χρυσό σκούφο», ούτε ήταν γκουρμέ, ήταν μια ταβέρνα της σειράς. Σε ένα δεύτερο μαγαζί η γαριδομακαρονάδα με (frozen) καλαμαράκια έκανε 22 Ευρώ. Καλά φανταστήκατε, και αυτό το μαγαζί δεν είχε κερδίσει κάποιο βραβείο γαστρονομίας. Σε ένα τρίτο που ήταν και καλά σούπερ κλάιν μάιν μπαράκι το κοκτέιλ έκανε 12 Ευρώ. (Θα πείτε ότι αλλού το πουλάνε και 20), εκεί όμως που σας λέω ήταν ένα μαγαζί που δεν είχε ούτε όνομα, ούτε θέα ούτε ήταν σε κάποια περιοχή που δικαιολογείται το ποτό να είναι τόσο ακριβό.
Όσοι από εσάς θελήσετε να πάτε διακοπές στη Μαγνησία, έχετε πολλές επιλογές για το που θα πάτε για μπάνιο. Οι παραλίες που βλέπουν το Αιγαίο είναι καλύτερες ωστόσο δεν ενδείκνυνται για παιδιά, καθώς είναι βαθιές και έχουν κύμα. Όσον αφορά αυτές που βλέπουν στον Παγασητικό κόλπο, ναι μεν είναι γραφικές καθώς βλέπεις τα πλατάνια και τις ελιές να απέχουν μόλις λίγα μέτρα από τη θάλασσα, αλλά δεν έχουν κάτι το ξεχωριστό.
Όταν αποφασίσαμε να πάμε στο Πήλιο είχα ακούσει ότι διαθέτει μεγάλο αριθμό από μονοπάτια που είναι ιδανικά για περιπατητικό, ιππικό και ποδηλατικό τουρισμό, ήπιας μορφής. Έλεγα μέσα μου «Stefanelo θα ξυπνάς νωρίς το πρωί και θα περπατάς». Το είπα, το σχεδίασα αλλά ποτέ δε το έκανα. Προτίμησα να είμαι από την παραλία στη ξαπλώστρα και από την ξαπλώστρα στην ταβέρνα.
Σήμερα έχω ραντεβού για ζύγισμα. Έχω λίγο άγχος γιατί έφαγα τον αγλέουρα. Θα δούμε όμως τι θα δείξει η ζυγαριά.
Συνεχίζεται...
Διαβάστε ακόμα: