.... ή αλλιώς «Πώς μαγεύτηκα από τη Λέσβο»
«Κάθε φορά ανακαλύπτω και κάτι καινούριο στο νησί». Αυτή ήταν η φράση που άκουσα πάνω από 3 φορές μιλώντας με ντόπιους εδώ. Μια φράση που ταίριαξε τόσο πολύ στο ταξίδι μου αυτό γιατί παρόλο που ήταν η τρίτη μου φορά στη Λέσβο, συνειδητοποίησα πως υπήρχαν τόσα πολλά που δεν είχα δει την προηγούμενη φορά και τόσα περισσότερα που άφησα για να δω την επόμενη.
Έφτασα στη Μυτιλήνη πρωί Πέμπτης και ομολογώ πως παρόλο που ταξίδευα μόνη μου, δεν ένιωσα καμία μοναξιά στο νησί γιατί όλες τις ημέρες είχα διαφορετική παρέα που μου έπιασε κουβέντα, με ξενάγησε σε όμορφα κρυφά μέρη, φάγαμε παρέα, περπατήσαμε μαζί, ήπιαμε το ουζάκι μας τα μεσημέρια και τις μπύρες μας τα βράδια. Γι' αυτό άλλωστε αγαπώ να ταξιδεύω solo, γιατί κάθε φορά γυρίζω πίσω γεμάτη νέες ιστορίες και φίλους από κάθε σημείο της γης.
Η βόλτα μου ξεκίνησε λοιπόν από τη Μυτιλήνη και σε διάστημα 4 ημερών κατάφερα να δω ή και να ξαναδώ τα παρακάτω μέρη:
Μυτιλήνη
Τη Μυτιλήνη την ξέρεις για πολλούς λόγους και ανεπίσημα είναι αυτή που έχει δώσει το όνομά της σε όλο το νησί. Πόσος κόσμος δεν κάνει ακόμα λάθος λέγοντας ότι πάει στη... Μυτιλήνη εννοώντας όμως το νησί της Λέσβου; Χα χα ναι ναι! Συμβαίνει! Αυτό που ίσως δε γνώριζες είναι πως κατοικήθηκε κατά την ελληνιστική, τη ρωμαϊκή, τη βυζαντινή και την οθωμανική περίοδο και η αρχή έγινε κάπου γύρω στο 3.300 π.Χ.
Επίσης, αν δεν έχεις επισκεφθεί το κάστρο της τότε δε θα ξέρεις ούτε ότι υπάρχουν κάτι φοβερές κρύπτες και ένα εντυπωσιακό υδραγωγείο ή ότι το συγκεκριμένο κάστρο είναι ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης! Να είναι καλά η Elsa, Γερμανίδα ξεναγός και πολύ γλυκός άνθρωπος, η οποία μου μίλησε για την περιοχή σα να είχε γεννηθεί εκεί, με βοήθησε να ταξιδέψω σε άλλες εποχές, απάντησε σε πολλές απορίες μου για το νησί και μου επιβεβαίωσε αυτό που είχα στο μυαλό μου, ότι η Λέσβος κάθε φορά σου αποκαλύπτει και κάτι καινούριο. Εκεί καθισμένες στη σκιά του τείχους πιάσαμε κουβέντα και με τον κύριο Μιχάλη, τον μοναδικό πλέον φύλακα του κάστρου, που αν και κρητικός και μάλιστα καπετάνιος, βρήκε το «λιμάνι του» στη Λέσβο και χάρη στη γυναίκα του μετακόμισε και ζει μόνιμα εκεί.
Σε μικρή απόσταση από το κάστρο και το παλιό κτήριο του Αρχαιολογικού Μουσείου, στην περιοχή «Κιόσκι», βρήκα το νέο κτήριο του Αρχαιολογικού Μουσείου Μυτιλήνης και συνέχισα τη βόλτα μου... στην ιστορία του τόπου μέχρι που αποφάσισα να συνεχίσω με τα πόδια μέχρι το ιστορικό κέντρο και την οδό Ερμού και στη συνέχεια να καθίσω με την Elsa για καφέ σε μια από τις καφετέριες κοντά στην περιοχή Λαδάδικα. Μια περιοχή που σφύζει από ζωή τόσο την ημέρα (λόγω των φοιτητών) όσο και το βράδυ με ντόπιους και τουρίστες όλων των ηλικιών. Η βόλτα μου συνεχίστηκε μέχρι το Γενί Τζαμί και φυσικά τον απίστευτης ομορφιάς Ναό του Αγίου Θεράποντα τον οποίο δεν μπορείς να αγνοήσεις με τίποτα. Δες τη φωτογραφία και θα καταλάβεις τι εννοώ!
Αν τώρα είσαι και συ λάτρης των νεοκλασικών κτηρίων με τις μαρμάρινες σκάλες και τις ψηλές καγκελόπορτες τότε η Μυτιλήνη είναι το μέρος σου. Τόσο στην είσοδο της πόλης (περιοχή Σουράδας) όσο και σε μερικά στενά του κέντρου της Μυτιλήνης, διακρίνονται κάποια μοναδικής αρχιτεκτονικής αρχοντικά κτήρια και πύργοι, σήμα κατατεθέν της οικιστικής ταυτότητας και οικονομικής ανάπτυξης του παρελθόντος. Τα είχα προσέξει από την προηγούμενη επίσκεψή μου στο νησί αλλά καθώς δεν είχα προλάβει να τα φωτογραφήσω τώρα ήταν η ευκαιρία. Αφιέρωσα έτσι λίγη ώρα από το πρώτο μου απόγευμα αλλά και από το τελευταίο μου πρωινό και περπάτησα χαζεύοντας και φωτογραφίζοντάς τα ένα-ένα.
Μανταμάδος
Η επόμενη ημέρα με βρήκε στο δρόμο να οδηγώ με κατεύθυνση το Μανταμάδος. Πριν όμως πάω εκεί, ήθελα να βρω τον κρυμμένο καταρράκτη Μαν' Κάτσα και σε αυτό με βοήθησαν δύο καταπληκτικοί και δραστήριοι άνθρωποι ο Τίτος και η Ιουλία από το LesvosRIDE. Μου έδειξαν το δρόμο, μου εξήγησαν περισσότερα για την περιοχή, με ενημέρωσαν πως τυπικά ο καταρράκτης βρίσκεται σε ιδιωτική οδό και καλό είναι μπαίνοντας εκεί να είμαστε προσεκτικοί με το χώρο και να μην αφήνουμε σκουπίδια και αφού καθίσαμε για λίγο μπροστά στον καταρράκτη και έμαθα τα πάντα για τις ποδηλατικές διαδρομές που οργανώνουν οι δυο τους, κανονίσαμε να βρεθούμε στην Ερεσό για να φάμε παρέα. (google maps)
Μετά από μια γερή δόση πρασίνου χαιρέτησα τα παιδιά και κατευθύνθηκα προς το Μανταμάδος. Η κωμόπολη αυτή είναι γνωστή για τα λαδοτύρια, τις φρέσκιες μυζήθρες, τα ντόπια κρέατά της και για το μοναστήρι του Αρχάγγελου Μιχαήλ (Ταξιάρχης). Εδώ θα βρεις επίσης υπέροχα κεραμικά καθώς αυτό το χωριό έχει μεγάλη ιστορία στην αγγειοπλαστική.
Ήπια τον καφέ μου στον Άβατον καφέ (το στέκι της νεολαίας του χωριού), έκανα τη βόλτα μου στα δρομάκια και κατευθύνθηκα προς το Μοναστήρι. Ομολογώ πως το μόνο που είχα στο μυαλό μου φτάνοντας εκεί ήταν οι περιβόητοι λουκουμάδες με μέλι στο προαύλιο του Ταξιάρχη όπου εννοείται πως κάθισα και απόλαυσα την ηρεμία και το πράσινο με το στόμα γεμάτο και τα χέρια να στάζουν μέλι! Μεγάλη εντύπωση μου έκανε και το πολεμικό αεροσκάφος έξω από το χώρο του μοναστηρίου που λογικά θα έχει να κάνει με κάποιο τάμα. Ξέρεις κανείς περισσότερα γι' αυτό;
Note: Το πανηγύρι του Ταξιάρχη είναι μακράν το highlight της περιοχής αλλά και από τις μεγαλύτερες θρησκευτικές γιορτές της Λέσβου! Πραγματοποιείται την Κυριακή των Μυροφόρων στον Μανταμάδο με τη σφαγή του βοδιού, ενώ στη συνέχεια μαγειρεύεται το παραδοσιακό «κισκέτς» (κρέας με σιτάρι) και ακολουθούν προσκύνημα και αγρυπνία.
Σκάλα Συκαμιάς
Επόμενη στάση η Σκάλα Συκαμιάς. Την είχα καιρό στη λίστα μου αλλά δεν είχα προλάβει τις προηγούμενες φορές να την επισκεφθώ. Φτάνοντας εκεί, πάρκαρα το αυτοκίνητό μου στο μικρό δημόσιο πάρκινγκ και κατευθύνθηκα με τα πόδια μέχρι το λιμανάκι με τις ταβερνούλες και το μικρό εκκλησάκι με το ιδιαίτερο όνομα που πρωταγωνίστησε και στις ιστορίες του αγαπημένου Στράτη Μυριβήλη - γέννημα θρέμμα του τόπου αυτού- Παναγιά η Γοργόνα.
Χωρίς να μπορώ να εξηγήσω το γιατί, η Σκάλα Συκαμιάς ή Συκαμινέας μου τράβηξε την προσοχή αμέσως και ενώ είχα υπολογίσει να καθίσω μία ωρίτσα, βρέθηκα να κάθομαι σε ένα παγκάκι κοιτάζοντας τη θάλασσα 3 ολόκληρες ώρες. Το μέρος αυτό είχε μια ξεχωριστή αύρα και μια ηρεμία που δε σε άφηνε να σηκωθείς από τη θέση σου και να το αποχωριστείς. Ο κόσμος ήταν λίγος (το ωραίο του να ταξιδεύεις πριν το καλοκαίρι) η ημέρα ηλιόλουστη και γω μόνη μου απολάμβανα αυτές τις στιγμές μοναξιάς που σου δίνουν χρόνο να «αποτοξινωθείς» από τη βαβούρα της πόλης και να γεμίσεις μπαταρίες.
Λίγο πριν φύγω γνώρισα τυχαία και τον Δημήτρη ή πιο σωστά τη Δήμητρα και πιάσαμε για λίγα λεπτά την κουβέντα -ίσως έχεις διαβάσει την ιστορία του στο διαδίκτυο. Αν όχι, σου υπόσχομαι να γράψω γι'αυτό ένα ξεχωριστό blog post. Χαιρέτισα τον Γιάννη, το ευγενικό γκαρσόνι που με είδε να κάθομαι στο παγκάκι και μου έφερε νερό χωρίς καν να ζητήσω, και συνέχισα τη βόλτα μου με κατεύθυνση το Μόλυβο.
Μόλυβος
Στο βόρειο άκρο του νησιού βρίσκεται ο αγαπημένος μου Μόλυβος. Τρίτη χρονιά που επισκέπτομαι το νησί και φυσικά τρίτη φορά που επιστρέφω στο Μόλυβο. Το μέρος αυτό άλλωστε μου έχει χαρίσει μερικά από τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα της ζωής μου. Θα τολμήσω να πω καλύτερα και από της Σαντορίνης.
Ακολουθώντας το δρόμο από σκάλα Συκαμιάς προς Μόλυβο ομολογώ πως το θέαμα με αντάμειψε για ακόμα μια φορά. Τα σπίτια του οικισμού με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, κατασκευασμένα από πέτρα και ξύλο και βαμμένα με έντονα χρώματα, σε συνδυασμό με το επιβλητικό βυζαντινό κάστρο με καλωσόρισαν από μακριά ενώ στο parking δίπλα από το σχολείο με περίμενε η χαμογελαστή Αφροδίτη από το Φορέα Τουρισμού Μολύβου όπου αφού βολτάραμε μαζί στα χρωματιστά δρομάκια των Μηθύμνων της ζήτησα να μου δείξει 2 αγαπημένα σημεία των ντόπιων τα οποία δεν γνωρίζουν οι τουρίστες.
Η πρώτη μας στάση λοιπόν ήταν στην παραλία του ξενοδοχείου Aphrodite μόλις 1,5 χιλιόμετρο έξω από το Μόλυβο. Μπαίνοντας στον τεράστιο κήπο με τους 200 περίπου φοίνικες κάνοντας αριστερά προσπεράσαμε την πισίνα του ξενοδοχείου και κατευθυνθήκαμε προς το όμορφο ταβερνάκι μπροστά στη θάλασσα. Εκεί λοιπόν καθίσαμε για φαγητό και δροσερή μπύρα και κουβεντιάσαμε για το νησί και τις κρυμμένες ομορφιές του. Εκεί έμαθα και την ιστορία της Αφροδίτης η οποία μετά από πολλά χρόνια στο εξωτερικό αποφάσισε να γυρίσει στον τόπο της και να δημιουργήσει την οικογένειά της εκεί. Η Αφροδίτη ήταν η τέταρτη περίπτωση ντόπιου που μου εκμυστηρεύτηκε πως κάθε φορά ανακαλύπτει και κάτι καινούριο για τον τόπο της. Πόσο όμορφο είναι αυτό!
Λίγο πριν την αποχαιρετήσω και συνεχίσω προς Πέτρα, μου έδειξε και το δεύτερο κρυφό μυστικό της περιοχής. Την παραλία του ξενοδοχείου Delfinia Hotel, του πρώτου ξενοδοχείου της περιοχής. Ναι, αυτό το ξενοδοχείο που περιμένεις να φανεί από μια γωνιά ο αγαπημένος Κωνσταντάρας γιατί σου θυμίζει άλλες εποχές! Η παραλία αυτή λέγεται και "Ψειριάρα" και έχει μια από τις πιο αμμουδερές παραλίες του νησιού ενώ κάνοντας τις βουτιές σου απολαμβάνεις από μακριά και το Μόλυβο με το κάστρο του.
Note: Και οι 2 παραλίες που σου ανέφερα βρίσκονται σε ιδιωτικές οδούς αλλά επιτρέπεται να τις επισκεφθείς και να κάνεις τις βουτιές σου εκεί. Επίσης, με την ευκαιρία αυτή θέλω να σου αναφέρω και 3 ενδιαφέροντα festival/activities που οργανώνονται στην περιοχή σε περίπτωση που βρίσκεσαι εκεί εκείνες τις ημέρες:
4th Urban MTB race 3-4/6 , Lesvos Foodfest 14-16/7, The 2nd Lesvos Trail 1/10
Πέτρα
Δίπλα στο Μόλυβο λοιπόν, βρίσκεται το χωριό της Πέτρας με το χαρακτηριστικό της βράχο, ύψους περίπου 40 μέτρων. Ανέβα τα 114 της Παναγιάς της Γλυκοφιλούσας και απόλαυσε το ηλιοβασίλεμα από ψηλά. Το καλό είναι πως τις απογευματινές ώρες δεν υπάρχει πολύς κόσμος στην αυλή του ναού οπότε μπορείς να καθίσεις στο πεζουλάκι της εισόδου με τον καφέ σου στο χέρι και να χαζέψεις με την ησυχία σου το απέραντο γαλάζιο.
Αφού κατέβεις και πάλι στο κέντρο της Πέτρας, πάρε παγωτάκι από την Καντίνα και περιπλανήσου στα δρομάκια που οδηγούν όλα στην παραλιακή οδό.
Σίγρι
Η επόμενη ημέρα με βρίσκει στο Σίγρι. Μετά από 2 γεμάτες ώρες οδήγησης που ομολογώ πως με κούρασαν, -δεν προτείνω τη διαδρομή στους solo travelers, καλύτερα με παρέα λοιπόν- έφτασα στο πανέμορφο και μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι της Λέσβου. Ένας οικισμός με πέτρινα σπίτια και γραφικά δρομάκια, ιδανικό μέρος για οικογενειακές διακοπές αλλά και για τους λάτρεις των θαλάσσιων σπορ.
Ο δρόμος με έβγαλε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του οικισμού το οποίο πέρα από το ότι είναι πραγματικά προσεγμένο και μοντέρνο φιλοξενεί στο εσωτερικό του απολιθωμένους κορμούς από το φημισμένο σε όλο τον κόσμο Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου. Κάπου εδώ θέλω να με ακούσεις προσεκτικά...
Δυστυχώς ό,τι και να γράφουν οι διάφοροι online ταξιδιωτικοί οδηγοί και τα περισσότερα posts που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στο web, το απολιθωμένο δάσος αυτό το διάστημα ΔΕΝ είναι ανοιχτό στο κοινό. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν υπάρχει πλέον προσωπικό για να φυλάει το χώρο οπότε το πάρκο ανοίγει μόνο σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις κυρίως για group. Συνεπώς, θέλω να σε παρακαλέσω να πας οπωσδήποτε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους που σου προανέφερα ώστε εκεί να μπορέσεις να δεις από κοντά όλη την ιστορία του Απολιθωμένους Δάσους αλλά και μερικούς εντυπωσιακούς κορμούς και ρίζες (ψάξε τη λεγόμενη ρίζα- χταπόδι, θα πάθεις πλάκα) που έχουν μεταφερθεί εκεί.
Επίσης θα έχεις την ευκαιρία να παρακολουθήσεις ειδικό βίντεο που εξηγεί λεπτομερώς τα πάντα γύρω από το απίστευτο αυτό φυσικό φαινόμενο. Άραα... τι συμπέρασμα βγάζουμε από όλο αυτό; Ότι δεν πρέπει να παραλείψεις το Μουσείοοοο! Ψάξου!
Σκάλα Ερεσού
Και μετά το Σίγρι έφτασα επιτέλους και στην Ερεσό! Η Ερεσός είναι μια από τις πιο γνωστές για την ιστορία και τις ομορφιές της κωμοπόλεις στο νοτιοδυτικό τμήμα της Λέσβου και ομολογώ πως τις προηγούμενες δύο φορές που ήρθα στο νησί δεν είχα καταφέρει να την επισκεφθώ. ΠΩΣ ΕΚΑΝΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΑΘΟΣ; Ναι ακόμα αναρωτιέμαι γιατί δεν είχα πάει τις προηγούμενες φορές στην Ερεσό και συγκεκριμένα στη Σκάλα Ερεσού...
γιατί φτάνοντας εκεί... ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά!
Από τα πρώτα λεπτά που πάτησα το πόδι μου ήξερα πως αυτό το μέρος θα το αγαπήσω. Θέλεις τα ξύλινα μαγαζάκια πάνω στη θάλασσα, θέλεις η αμμουδερή παραλία, θέλεις τα φοβερά κοκτέιλ του Parasol και οι χαμογελαστοί και φιλόξενοι άνθρωποι της περιοχής; Όλα αυτά μαζί βοήθησαν στο μη θέλω με τίποτα να φύγω από εκεί.
Θυμάσαι που σου μίλησα νωρίτερα για την Ιουλία και τον Τίτο; Ε λοιπόν, με περίμεναν στη Σκάλα Ερεσού για να πιούμε το ουζάκι μας και να φάμε παρέα ενώ φρόντισαν να μου δείξουν τα πιο όμορφα σημεία της περιοχής και να με «μυήσουν» στους φανταστικούς φρουτοχυμούς του Parasol. Εκεί με περίμενε και η χαμογελαστή Φανή από τον Φορέα Ανάπτυξης Ερεσού η οποία όταν της είπα ότι έχω μεγάλη αγάπη στα graffiti μου είπε σε ποια σημεία της περιοχής θα βρω μερικά από τα πιο όμορφα ενώ φρόντισε να μου δώσει φωτογραφίες από όσα δεν πρόλαβα να δω για να τα βάλω στο πρόγραμμα για την επόμενη φορά! 😉
Αν κάτι όμως μου έκανε τρομερή εντύπωση στη Σκάλα Ερεσού ήταν το απίστευτο πάντρεμα μοντέρνου με το παραδοσιακό. Κατά μήκος του παραλιακού δρόμου είναι τοποθετημένα υπέροχα αγάλματα τα οποία έμμεσα ή άμεσα κάνουν αναφορά στη λυρική μας ποιήτρια Σαπφώ και παρόλο που η προσέγγιση είναι εντελώς σύγχρονη, δένουν τόσο όμορφα με το μπλε της θάλασσας και τον γαλάζιο ουρανό. Εγώ εντόπισα 4 από αυτά. Εσύ;
Note: Μερικοί από τους δικούς μου λόγους που θα επέστρεφα και πάλι εδώ είναι τα φεστιβάλ Eressos Lava WKND 1-2/7 και το Women Festival τον Σεπτέμβριο. Φυσικά τα κοκτέιλ του Parasol είναι must για να σε κάνουν να επιστρέφεις ξανά και ξανά αλλά και το ψαράκι στο Αιγαίο και στο Σουλάτσο.
Μεσότοπος
Ο Μεσότοπος είναι πραγματικά αυτό που λέει η λέξη, είναι ένα τόπος στη μέση περίπου του νησιού. Βρέθηκα εκεί γιατί είχα ακούσει πολλά για το Συνεταιρισμό Γυναικών Μεσοτόπου και είχα περιέργεια να γνωρίσω την πρόεδρο κυρία Πίτσα για να μου πει περισσότερα για όλα όσα κάνουν εκεί.
Αφού πρώτα ήπια το καφεδάκι μου στην πλατεία του οικισμού συναντήθηκα με την κ. Πίτσα για να μάθω τα πάντα. Μου μίλησε για το όνειρο των γυναικών της περιοχής να ασχοληθούν με τη δημιουργία ενός χώρου όπου θα φτιάχνουν παραδοσιακές συνταγές και προϊόντα, θα οργανώνουν γιορτές και εκδηλώσεις για την κοινότητα και θα δραστηριοποιούνται πουλώντας προϊόντα του Μεσότοπου σε όλη τη Λέσβο. Μιλώντας μου για όνειρα και σχέδια που μια ομάδα ανθρώπων μαζεύεται και όλοι μαζί προσπαθούν να τα κάνουν πραγματικότητα, το μυαλό μου έτρεψε σε όλα αυτά τα «όχι δε μπορώ» που στη συνέχεια έγιναν «ναι, θα τα καταφέρω» γιατί είτε εγώ είτε κάποιοι άλλοι πίστεψαν στον εαυτό τους και στις δυνάμεις τους και παρά τις δυσκολίες έβαλαν στόχο να αλλάξουν όσα τους κρατούν πίσω ή όσα θέλουν να κάνουν πραγματικότητα.
Και είναι πολύ όμορφο αυτό. Αφού πήρα τα απαραίτητα γλυκά και αλμυρά φαγώσιμα και ήπια το τελευταίο καφεδάκι της ημέρας χαιρέτησα την κυρία Πίτσα και υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως θα ξαναπεράσω για να δω το ξύλινο παλιό αλλά φρεσκοβαμμένο κάρο έξω από το κτήριο του Συνεταιρισμού είτε γεμάτο λουλούδια είτε γεμάτο πρώτες ύλες από τα τοπικά προϊόντα του Μεσοτόπου. ( Αν περάσεις απ'έξω θα καταλάβεις σε τι αναφέρομαι)
Note: Το παραδοσιακό Μεσοτοπίτικο καρναβάλι! Μην το χάσεις αν είσαι Απόκριες στο νησί
Σκάλα Καλλονής
Η επόμενη ημέρα είχε φαγητό και ποτό! Η βόλτα μου ξεκίνησε από τη Σκάλα Καλλονής σε αναζήτηση της φημισμένης σαρδέλας καθώς οι σαρδέλες που αλιεύονται στην περιοχή είναι οι καλύτερες στην Ελλάδα και μετά την καθημερινή αλίευσή τους μεταφέρονται στο λιμανάκι του χωριού.
Note: Αν είσαι Αύγουστο στο νησί, μη χάσεις τη Γιορτή της σαρδέλας, που διοργανώνεται κάθε χρόνο το πρώτο ή το δεύτερο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου και διαρκεί τρεις ημέρες.
Πλωμάρι
Επόμενη στάση η πατρίδα του ούζου, το Πλωμάρι! Στη νότια ακτή του νησιού βρίσκεται το όμορφο Πλωμάρι, γνωστό για την παραγωγή ούζου, τους παραδοσιακούς μεζέδες αλλά και τους φιλόξενους κάτοικους του. Εκεί αφού επισκέφθηκα το μουσείο Ούζου της οικογενείας Βαρβαγιάννη ( την προηγούμενη φορά είχα τη χαρά να τους γνωρίσω και προσωπικά), έκανα τη βόλτα μου στην κεντρική πλατεία, θυμήθηκα ότι είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να επιστρέψει στο καφενείο Serafino με τον σκιερό πλάτανο και αφού πέρασα να πω "ένα γεια" στην αγαπημένη παραλία Μελίντα, συνέχισα προς τον τελευταίο προορισμό του roadtrip μου...
Note: H Γιορτή του Ούζου είναι από μόνος του ένας πολύ καλός λόγος για να επισκεφθείς το Πλωμάρι! Δεν πιστεύω να διαφωνείς!
Αγιάσος
Τελευταία στάση του ταξιδιού μου στη Λέσβο η πανέμορφη- πολύχρωμη Αγιάσος. Η Αγιάσος είναι χτισμένη στο εσωτερικό του νησιού στις πλαγιές του όρους «Όλυμπος» και αποτελεί έναν γνήσιο παραδοσιακό οικισμό στη Λέσβο. Περιπλανήσου στα δρομάκια με τα χρωματιστά σπίτια, βγάλε φωτογραφίες μέχρι να κουραστείς και μετά κάθισε οπωσδήποτε για φαγητό και γλυκό σε κάποιο από τα σκιερά ταβερνάκια έξω από την εκκλησία της Παναγίας. Ο χαρακτηρισμός "Αράχωβα της Λέσβου" να ξέρεις πως δεν είναι καθόλου τυχαίος!
Note: Αν είσαι Αύγουστο στο νησί μη χάσεις για κανένα λόγο το πανηγύρι της Παναγίας τον δεκαπενταύγουστο
Τι (άλλο) να μη χάσεις:
Μια επίσκεψη στο Ιερό Μέσων το οποίο ήταν αφιερωμένο στον Δία την Ήρα και τον Διόνυσο στο κέντρο περίπου του νησιού.
Τα φλαμίνγκο! Ναι, ναι τα φλαμίνγκο. Πολύ κοντά στη σκάλα Καλλονής
Τα θερμά λουτρά στην περιοχή Θέρμα στον Κόλπο Γέρας. Πολύ κοντά στη Μυτιλήνη - Therma Spa
Για βουτιές: Ψειριάρα, Βατερά, Μελίντα, Εφταλού, Άναξος, Τσιχλιόδα και Χρούσος οι δικές μου αγαπημένες
Πώς θα πας: Στη Μυτιλήνη θα φτάσεις είτε με αεροπλάνο είτε με πλοίο της Hellenic Seaways και καθώς το νησί είναι μεγάλο, θα πρέπει να έχεις στο μυαλό σου πως θα χρειαστείς οπωσδήποτε αυτοκίνητο.
Και κάτι ακόμα: Για να δεις και άλλες φωτογραφίες μου από το νησί, μπες στο instagram και ψάξε το hashtag #ExperienceLesvos το οποίο είχα δημιουργήσει πέρυσι ελπίζοντας πως θα μπορούσε να γίνει και επίσημο hashtag του νησιού! Συνέχισέ το λοιπόν και συ αν επισκεφθείς τη Λέσβο!
Υ.Γ.: Για σενα που έφτασες μέχρι το τέλος του post αυτού θέλω να προσθέσω και κάτι ακόμα. Ίσως αναρωτιέσαι τι γίνεται με τους μετανάστες. Θα σου απαντήσω πολύ ειλικρινά γιατί βρέθηκα στο νησί τον Δεκέμβριο του 2015, τον Ιούλιο του 2016 και φέτος, τον Απρίλιο του 2017. Κανείς δε μπορεί να αρνηθεί τα γεγονότα των τελευταίων 2 χρόνων, δε γίνεται άλλωστε να τα διαγράψουμε, είναι πλέον κομμάτι της ιστορίας μιας ιστορίας όμως που η Λέσβος ζει εδώ και δεκαετίες καθώς υποδεχόταν πάντα πρόσφυγες στις ακτές της. Η κατάσταση φέτος δεν έχει καμία σχέση με αυτά που είδα προσωπικά το 2015 και αυτά που είδες και συ στο internet και την τηλεόραση. Η ζωή κυλάει και πάλι κανονικά, οι λίγοι πλέον πρόσφυγες έχουν ενταχθεί στην καθημερινότητα του νησιού και οι κάτοικοι συνεχίζουν να κάνουν αυτό που έκαναν πάντα, να αγαπούν και να δουλεύουν για το νησί τους και την ανάπτυξή του. Για οποιαδήποτε αμφιβολία ή προβληματισμό μπορείς να επικοινωνήσεις και προσωπικά μαζί μου στο travelstoriesfromyworld@gmail.com! Εγώ να ξέρεις έχω υποσχεθεί πως θα επιστρέψω και πάλι στο νησί
Δείτε περισσότερα στη σελίδα του tstories.gr