Τα ξέραμε μαυριδερά, τριχωτά και κακομούτσουνα, με μυτερά αυτιά, μεγάλα δόντια, μακριά χέρια και ουρά. Όχι, δεν τα σκιαγραφούσαν στα αναγνωστικά του δημοτικού ως ξανθά και όμορφα, ούτε με περιποιημένα ροζ ακρονύχια. Οπωσδήποτε, η λαμπερή τους όψη δεν κοσμούσε φύλλα και φύλλα των ταμπλόιντ, ούτε οι φωτογραφίες τους γίνονταν πρωτοσέλιδο σε όλα τα διεθνή έντυπα. Κρύβονταν, έλεγαν οι γιαγιάδες στα παραμύθια των μεγάλων χριστουγεννιάτικων αφηγήσεων, στα κατάβαθα της γης κι ανάμεσα στα Χριστούγεννα και τα Φώτα ξετρύπωναν για να κάνουν πλήθος ζημιές, να κλέψουν τα καλούδια, να κρύψουν πράγματα σε μέρη που δεν θα τα έβρισκε μήτε η Ιντερπόλ, να χώσουν Qatarαμένα πετροδόλαρα σε βαλίτσες μαζί με μπιμπερό, να ανακατέψουν τα φυλαγμένα στο κελλάρι τρόφιμα και να βάλουν τα βρωμόχερά τους στα σεντούκια με τα ασπρόρουχα και στα σακουλάκια με τις λίρες του μαροκινού παππού...
Δεν είχαν μικρά σαγονάκια και μούρη προβεβλημένη που θύμιζε, στο πιο εξελιγμένο, πονηρή αλεπού. Δεν έκαναν διακοπές στα Παρίσια, θητείες στο Ευρωκοινοβούλιο και σκι στο Σαίντ Μόριτς. Δεν είχαν κότερο-πάμε μια βόλτα, ούτε διαπραγματεύονταν την αγορά θαλαμηγού μαζί με τον πορφυρογέννητο περιφερόμενο Ιταλοτραφή σύντροφο. Δεν προσλάμβαναν δικηγόρους να τους υπερασπιστούν με άπταιστη γαλλική πγοφογά ζαμαί κορωπί, όταν τα έπιαναν κυριολεκτικά με τις δαχτύλες τους χωμένες στο μέλι μέχρι τρίτης γενεάς και τρίτου μπιμπερόν. Πότε άλλαξαν τα καλικαντζαράκια των παιδικών μας παραμυθιών κι έγιναν... ροζουλιά, βρε παιδιά; Χαμπάρι δεν πήραμε!
Το δέντρο που κρατάει τη γη, πρόλαβαν και το ροκάνισαν για τα καλά στη διάρκεια όλων των προηγούμενων ετών, πότε οι πανδημίες, πότε οι επιδημίες, πότε με οι αναφλέξεις πολεμικών συρράξεων και πότε η παγκόσμια απειλή της επισιτιστικής κρίσης. Τρίζουν τα έγκατα, σείεται ο πλανήτης, πέφτουν τα κάστρα της εξουσίας, ανοίγουν συθέμελα κι οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις παλιές κακές γειτόνισσες: Είτε τη μια τη λένε Ουκρανίτσα και την άλλη, Πουτινίτσα, είτε τη λένε Λέγκω τη μία και Χανούμ την άλλη...
Τα καλικαντζαράκια χορεύουν δαιμονικά ανά την υφήλιο, πολεμικές συρράξεις ξεφυτρώνουν σαν τις μανίτες όπου υπάρχει σαπίλα στο υπόβαθρο ή κοιτάσματα στο υπέδαφος, ανελέητες οι συγκρούσεις ανάμεσα στους πεινασμένους που είναι πάντα οι πιο πολλοί και τους χορτάτους που ναι πάντα οι λιγοστοί και θωρακισμένοι με μισθοφόρους κάποιους από τους πεινασμένους, που εξανδραπόδισαν.
Στη γηραιά μας ήπειρο όπου ακόμη μια φορά γίνεται «πεδίο μαχών», η διαχείριση της καθημερινότητας είναι το πιο δυσοίωνο σενάριο του φετινού χειμώνα. Η αρκούδα του Βορρά, δεν έχει χορτάσει αίμα και ψέμα. Είναι εξ-οπλισμένη ως τα νυχοπόδαρα και τσαλαπατάει σε όσα εδάφη γλιστερά και παγωμένα φτάνει το μάτι της το αδηφάγο. Κλείνει τις στρόφιγγες αερίου και πετρελαίου κατά βούληση και ξεπαγιάζουν οι λαοί που έτσι κι αλλιώς χειμάζονται...
Καλικάντζαροι ηγέτες κυβερνούν την ιστορία και δυστυχώς μαζί με αυτούς, στα άτακτα χοροπηδητά τους που ονομάζουν «στρατηγική» και «πολιτική», τσαλαπατιούνται τα μικρά μας κράτη. Ακράτητοι και ασυγκράτητοι εμφανίζονται και πάλι στη χώρα μας οι νέοι δελφίνοι και τα καλικαντζαράκια της εξουσίας, που θα διεκδικήσουν με το έμπα της νέας χρονιάς μια θέση στις οθόνες μας, μετά μια θέση στα ψηφοδέλτια των κομμάτων και τελικά, μια θέση στους σβέρκους μας.
Σε αυτά τα νταραβέρια εναλλαγής στην εξουσία επιστρατεύονται και κάποια προβεβλημένα καλικαντζαράκια, να ρθουν να μαγαρίσουν επικοινωνιακά τσαπανίζοντας το φαγοπότι των προηγούμενων εξουσιαστών, έναντι των μελλούμενων. Και δώστου αλευρώματα, δώστου πασαλείμματα, δώστου δαγκωματιές και νυχιές, ανακατέματα και σκορπαλευριές. Έστησαν ήδη τρελό χορό στα νυχτερινή μας τηλοψία, έχουν κάνει τα πάνω-κάτω και τα δώθε, κείθε. Άλλα δίνουν κουπόνια, άλλα υπόσχονται σε μας τα... κοθώνια κι άλλα, φτιάχνουν κομματικές πίτες με μυρώνια. Πλήρης αναβρασμός και απόλυτα χαοτική κατάσταση. Τόσο, που αναζητείται επειγόντως παπάς με την αγιαστούρα του. Όχι ο πατήρ Αντώνιος, βρε παιδιά, κι αυτός συγκεκαλυμμένος καλικάντζαρος ήταν, χωμένος βαθιά στα... σκιερά της κιβωτού της ασέλγειας. Μη δείτε άνθρωπο να «χαμογελά», αμέσως να τον κατηγορήσετε για σκάνδαλα, δωροληψίες, μίζες, βαλίτσες και... βιλίτσες!
Γίνονται, αυτά, στην Ελλάδα; Μπα, τα καλικαντζαράκια θα φταίνε...