Πρόσφατα το Γερμανικό περιοδικό Der Spiegel ανέφερε σε δημοσίευμά του ότι η αρχηγός του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος της Γερμανίας (CDU), κυρία Annegret Kramp-Karrenbauer, προτίθεται να θέσει το CDU ενάντια στην υιοθέτηση των πράσινων φόρων για τις εκπομπές του CO2. (Για τους μη-γνωρίζοντες τη Γερμανική γλώσσα, το άρθρο του Der Spiegel μεταφρασμένο στα Ελληνικά με τη βοήθεια του Google Translate εδώ).
Το γεγονός αυτό αποτελεί στροφή 180 μοιρών σε ότι ίσχυε μέχρι σήμερα. Ουσιαστικά πρόκειται για θεαματική κυβίστηση στη Γερμανική πολιτική σκηνή, αλλά και τεράστιο πλήγμα στη Συμφωνία του Παρισιού για την Κλιματική Αλλαγή. Εάν όντως συμβεί αυτό, τότε η Συμφωνία του Παρισιού θα αρχίσει να μεταμορφώνεται σε μία συμφωνία-ζόμπι. Ήδη ο κ. Μακρόν άρχισε τις σχετικές “στρογγυλεύσεις” ελέω των ασφυκτικών αντιδράσεων που δέχεται στο εσωτερικό της Γαλλίας με αφορμή το Κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων.
Ορισμένοι παράγοντες οι οποίοι συμβάλλουν στη θεαματική κυβίστηση των Γερμανών χριστιανοδημοκρατών είναι οι κάτωθι:
1. Σύμφωνα με το Der Spiegel, η στάση αυτή προκύπτει από τις αντιδράσεις των Γερμανών επιχειρηματιών.
2. Σύμφωνα με παλαιότερο δημοσίευμα άλλου Γερμανικού ΜΜΕ, οι Γερμανοί επιχειρηματίες απογοητεύτηκαν από τις πολιτικές της κ. Merkel στο παρελθόν, ιδιαίτερα από την ξαφνική απόφαση της καγκελαρίου το 2011 να κλείσουν οι πυρηνικοί σταθμοί μέχρι το 2022 και να ενισχυθεί η παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ (αιολική- ηλιακή). Η πολιτική αυτή της κ. Merkel είχε ως αποτέλεσμα το διπλασιασμό στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος για τους Γερμανούς καταναλωτές. Υπάρχει επίσης απογοήτευση μεταξύ των ιδιοκτητών επιχειρήσεων, οι οποίοι είναι μια σημαντική μερίδα ψηφοφόρων του CDU, σχετική με τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας παλαιότερων αυτοκινήτων ντίζελ σε διάφορες πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα. Οι επιχειρηματίες ανησυχούν επίσης για τα σχέδια διακοπής λειτουργίας όλων των σταθμών ηλεκτροπαραγωγής λιγνίτη και των εξορυκτικών δραστηριοτήτων. Τα σχέδια αυτά στοχεύουν να βοηθήσουν τη Γερμανία να επιτύχει τους στόχους μείωσης του CO2 μέχρι το 2030 σύμφωνα με τη Συμφωνία του Παρισιού για την Κλιματική Αλλαγή.
3. Πέραν αυτού, οι δημοσκοπήσεις στη Γερμανία φέρουν το ακροδεξιό-νεοναζιστικό κόμμα AfD να περνά στη δεύτερη θέση, περνώντας ακόμη και τους Πράσινους. Το πολιτικό σύστημα στη Γερμανία πιέζεται απίστευτα.
4. Στο εσωτερικό της Γερμανίας - όσο και αν το κρύβουν αρκετοί στην Ελλάδα - υπάρχουν πολύ ισχυρές αντιδράσεις από το υπέρμετρο φύτεμα «σιδερένιων δέντρων» (= ανεμογεννήτριες).
5. Η τεχνολογία των ΑΠΕ φαίνεται πως δεν φτάνει σύντομα σε ικανοποιητικά επίπεδα κάλυψης της ζήτησης σε ενέργεια όπως πιστευόταν αρχικά από πολλούς. Αυτό θα πάρει ίσως αρκετά χρόνια ακόμη ενώ ταυτόχρονα οι ανάγκες σε ενέργεια διαρκώς θα αυξάνονται λόγω της αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η ημερομηνία επίτευξης των στόχων της Συμφωνίας του Παρισιού μετατοπίστηκαν από το 2020 στο 2050.
6. Το παγκόσμιο πολιτικό εκκρεμές μετά το τέλος εποχής των Κλίντον - Αλ Γκορ - Ομπάμα - Μακρόν - Μέρκελ δείχνει να μετατοπίζεται προς τα δεξιά.
7. Οι τοπικές κυβερνήσεις της Αλμπέρτα και του Οντάριο του Καναδά έπεσαν εξαιτίας των πράσινων φόρων. Αντίστοιχα προβλήματα αντιμετώπισε και η κυβέρνηση της Αυστραλίας.
8. Οι ΗΠΑ, μετά την απόφαση του προέδρου Τραμπ να αποχωρήσει από τη Συμφωνία του Παρισιού είδαν την οικονομία τους να ανθίζει θεαματικά. Τα ποσοστά της ανεργίας μειώθηκαν σε ποσοστό ρεκόρ των τελευταίων 49 ετών. Ρεκόρ μείωσης ανεργίας παρατηρήθηκε και στους Ισπανόφωνους εργαζόμενους των ΗΠΑ (ποιός θα κατηγορήσει έπειτα τον κ. Τραμπ για τις θέσεις του για τους μετανάστες;). Ρεκόρ μείωσης της ανεργίας (από το 1953) παρατηρήθηκε και στις γυναίκες. Ο Bloomberg κυριολεκτικά αποθεώνει τις οικονομικές επιτυχίες της Προεδρίας Τραμπ, ενώ το ποσοστό αποδοχής του κ. Τραμπ είναι το ίδιο υψηλό με αντίστοιχα ποσοστά του κ. Ομπάμα.
9. Σε πρόσφατη ψηφοφορία στην Αμερικανική Γερουσία για τη στήριξη της πρότασης «Green New Deal», του Δημοκρατικού κόμματος, η πρόταση δεν έλαβε ούτε μία ψήφο από τους Δημοκρατικούς Γερουσιαστές!
10. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται σιγά-σιγά ότι κλιματικές αλλαγές υφίστανται εδώ και εκατομμύρια χρόνια από την εποχή των δεινοσαύρων. Τότε που δεν υπήρχαν ούτε εργοστασιακά φουγάρα, ούτε αυτοκίνητα ντίζελ ούτε καν άνθρωποι. Ως εκ τούτου, η επιβολή δυσβάστακτων πράσινων φόρων - με την αιτιολογία του δήθεν ανθρωπογενούς παράγοντα της περίφημης κλιματικής αλλαγής - προς όφελος κάποιων κρατικοδίαιτων επιχειρηματικών ελίτ, αποτελεί προκλητική αντικοινωνική στάση. Η επιβολή πράσινων φόρων με τη δικαιολογία ενός φυσικού φαινομένου το οποίο παρατηρείται εδώ και εκατομμύρια χρόνια - και το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τις ανθρώπινες δραστηριότητες - δεν είναι αποδεκτή από τις κοινωνίες.
Μπορεί όλα τα παραπάνω να μην αρέσουν σε ορισμένους, αλλά οι Γερμανοί βιομήχανοι και οι πολιτικοί, δεν είναι τυφλοί ούτε ανόητοι: τα βλέπουν αυτά και κατανοούν ότι εάν συνεχισθεί η λανθασμένη πολιτική των πράσινων φόρων τότε η ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας θα τρωθεί ανυπερθέτως. Ο κ. Μακρόν το κατάλαβε με πικρό τρόπο.
Όλα τα παραπάνω είχαν εγκαίρως εκτιμηθεί υπό τη μορφή Εκτίμησης Κινδύνων εδώ και πολύ καιρό, πχ. εδώ, εδώ και εδώ. Επίσης είχαν δοθεί και σχετικές προτάσεις ώστε να μη καταστεί η Συμφωνία του Παρισιού παντελώς ανενεργή. Ειδικά για τους πολιτικούς - κοινωνικούς κινδύνους είχε εκτιμηθεί ξεκάθαρα:
- “Η σύνδεση της δήθεν προστασίας του περιβάλλοντος (κλίμα) με τους φόρους (οικονομία) θα φέρει ίσως επικίνδυνες κοινωνικές καταστάσεις στο μέλλον. Τα παραπάνω ίσως λειτουργήσουν ως (επιπλέον) έμμεσος παράγοντας αύξησης του λαϊκισμού και των πολιτικών άκρων στην ΕΕ.
- Για τους Ευρωπαίους φορολογούμενους, δυστυχώς, ισχύει η εξίσωση: Περιβάλλον = Φόροι.
- Αυτό πρέπει να σταματήσει τάχιστα. Ειδάλλως, (...) ο «πράσινος» φασισμός θα φέρει τον μαύρο φασισμό.”
Λίγους μήνες μετά ξέσπασε το Κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων.
Εάν δεν υπάρξει δομική αλλαγή στη Συμφωνία του Παρισιού τότε αυτή θα καταστεί μία νεκρή συμφωνία. Ένα άχρηστο χαρτί άνευ αντικρύσματος. Η πολύ πιθανή επανεκλογή του κ. Τραμπ θα τη θάψει κυριολεκτικά.
Μέχρι και πριν λίγα χρόνια, στην Ελλάδα ορισμένοι υποστήριζαν ότι οι πράσινοι φόροι είναι αναγκαίοι. Σήμερα, λίγες ημέρες πριν τις Ευρωεκλογές, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα παράδοξο: αναρωτιέται κανείς τί θα υποστηρίζουν τα Ελληνικά κόμματα τα οποία στο σύνολό τους σχεδόν έχουν εντάξει στα προγράμματά τους τους πράσινους φόρους οι οποίοι προκύπτουν από τη Συμφωνία του Παρισιού; Τί θα απαντούν οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές όλων των κομμάτων, δεξιών και αριστερών, στους Έλληνες πολίτες την ώρα που κάποιες κυβερνήσεις έχουν ήδη πέσει λόγω των πράσινων φόρων, ενώ το Βερολίνο ετοιμάζεται για θεαματική κυβίστηση (κατά το λαϊκό: “κολοτούμπα”) και τείνει να υιοθετήσει ούτε λίγο ούτε πολύ τη θέση του κ. Τραμπ;
Το άρθρο θα κλείσει με την παρότρυνση που είχε δοθεί σχετικώς με τους πράσινους φόρους και τη Συμφωνία του Παρισιού πριν λίγο καιρό: “οι Έλληνες πολιτικοί –αριστεροί και δεξιοί– να μην υπόσχονται σε οποιουσδήποτε (εντός και εκτός Ελλάδας) πράγματα τα οποία πιθανώς δεν θα μπορούν να πραγματοποιήσουν γιατί πολύ φοβούμαι ότι πρώτον, αυτό θα καταστεί επικίνδυνο για την πατρίδα μας, και δεύτερον, αυτοί θα υποστούν το μαρτύριο των κυβιστήσεων. Καλό θα είναι λοιπόν να αρχίσουν σιγά-σιγά την προσαρμογή τους σε νέες - πιθανές - παγκόσμιες καταστάσεις”.