1947. Όταν η Αμερικανίδα φοιτήτρια Τσάρλι Σεν Κλερ μένει έγκυος, οι ευυπόληπτοι γονείς της την εξορίζουν στην Ευρώπη για να τακτοποιήσει το «μικρό της πρόβλημα». Η Τσάρλι το σκάει και πηγαίνει στο Λονδίνο, αναζητώντας την αγαπημένη της ξαδέρφη Ροζ, παρότι εκείνη έχει εξαφανιστεί.
1915. Έναν χρόνο αφότου έχει ξεσπάσει ο Μεγάλος Πόλεμος, η Ιβ Γκάρντινερ βρίσκει αναπάντεχα την ευκαιρία να υπηρετήσει την πατρίδα ως κατάσκοπος. Στην κατεχόμενη Γαλλία εκπαιδεύεται από τη σαγηνευτική Λίλη, τη «βασίλισσα των κατασκόπων» με το κωδικό όνομα Αλίς.
Τριάντα χρόνια αργότερα, η Ιβ βασανίζεται ακόμα από την προδοσία που έγινε αιτία να διαλυθεί το Δίκτυο Αλίς και περνά τις μέρες της μεθυσμένη, στο σκοτεινό σπίτι της στο Λονδίνο. Ώσπου, ξαφνικά, ένα βράδυ εμφανίζεται μια νεαρή Αμερικανίδα και ξεστομίζει ένα όνομα που η Ιβ είχε να ακούσει επί δεκαετίες. Οι δυο τους αποφασίζουν να ανακαλύψουν την αλήθεια με κάθε κόστος, σε μια αποστολή θάρρους και λύτρωσης.
Ένα κατασκοπικό μυθιστόρημα που βασίζεται στην πραγματική δράση του Δικτύου Alice, φωτίζοντας τις άγνωστες ιστορίες γυναικών που έδρασαν ως κατάσκοποι στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό είναι «Το Δίκτυο Alice» της συγγραφέα ιστορικών μυθιστορημάτων Κέιτ Κουίν (εκδόσεις Κλειδάριθμος, μετάφραση Γωγώ Αρβανίτη), που κυκλοφορεί στις 7 Δεκεμβρίου.
Το βιβλίο, παρότι μυθοπλασία, βασίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα.
Η βασίλισσα των κατασκόπων Λουίζ ντε Μπετινί, κωδικό όνομα Αλίς Ντιμπουά
Γεννημένη στο Σαιντ-Αμάν-Λες-Ο στη βόρεια Γαλλία, μαθήτρια στις Ουρσουλίνες κατά την περίοδο 1890 - 1896, η Λουίζ ντε Μπετινί, γνωστή με το προσωνύμιο η βασίλισσα των κατασκόπων, μιλούσε άπταιστα τέσσερις γλώσσες (ανάμεσά τους και Γερμανικά).
Το 1915 η Λουίζ, γνωστή με το κωδικό όνομα Αλίς Ντιμπουά, δημιούργησε και διηύθυνε το βασικό κατασκοπευτικό δίκτυο των Βρετανών πίσω από τις εχθρικές γραμμές, σε απόσταση 60 χλμ. από το μέτωπο γύρω από τη Λιλ.
Συνελήφθη το 1915 και φυλακίστηκε στη Γερμανία, όπου απεβίωσε από την κακομεταχείριση τον Σεπτέμβριο του 1918, δύο μόλις μήνες πριν από την ανακωχή.
Εκτιμάται ότι με τη δράση της έσωσε τη ζωή σε σχεδόν χίλιους Βρετανούς στρατιώτες, μέσω των εξαιρετικής ακρίβειας πληροφοριών που κατάφερε να αποσπάσει.
Για παράδειγμα, έδωσε τη δυνατότητα στους Βρετανούς να πραγματοποιήσουν τον πρώτο εναέριο βομβαρδισμό σε τρένο, στο οποίο επέβαινε ο Κάιζερ Γουλιέλμος Β΄, καθώς πήγαινε να επιθεωρήσει το μέτωπο στη Λιλ. Και τα δύο αεροσκάφη δεν ήταν εξοπλισμένα με κατάλληλα σκόπευτρα και σχεδόν έχασαν το στόχο τους.
Η γερμανική ανώτατη διοίκηση, που τότε ήταν εγκατεστημένη στις Βρυξέλλες, κινητοποίησε όλες της τις δυνάμεις προκειμένου να εντοπιστεί και να εξουδετερωθεί το κατασκοπευτικό δίκτυο που έδινε τη δυνατότητα στους Βρετανούς να γνωρίζουν τα πάντα σχετικά με το μέτωπο αυτό του πολέμου.
Το μυθιστόρημα της Κέιτ Κουίν βρέθηκε στις λίστες μπεστ σέλερ των New York Times και USA Today, με πωλήσεις που ξεπερνούν το 1 εκατ. αντίτυπα, επιλέχθηκε από τη λέσχη ανάγνωσης της Ρις Γουίδερσπουν, μεταφράστηκε σε 28 χώρες και πρόκειται να γίνει τηλεοπτική σειρά από την Tristar Television.
Η HuffPost προδημοσιεύει απόσπασμα:
«Ιούλιος του 1915
Σε δέκα μέρες ο κάιζερ θα ήταν νεκρός. Αυτό έλεγε στον εαυτό της η Ιβ.
«Περπάτα πιο γρήγορα!» την παρακίνησε η Λίλη και επιτάχυνε το βήμα της ανηφορίζοντας στον μικρό λόφο. Τα μαλλιά της Ιβ κολλούσαν στον σβέρκο της, όμως η Λίλη δεν καταλάβαινε από την καλοκαιρινή ζέστη, βάδιζε με γοργές δρασκελιές στην ανηφόρα κρατώντας σηκωμένη τη φούστα της και με το καπέλο της ριγμένο πίσω στην πλάτη. «Αργοκίνητο βαπόρι!»
Η Ιβ σήκωσε τη διπλωμένη λεπτή κουβέρτα που κρατούσε κάτω από τη μασχάλη της και άνοιξε το βήμα της. Η Λίλη ήξερε την ύπαιθρο γύρω από την πόλη της Λιλ σαν την παλάμη της. «Mon Dieux, τι ωραία που είναι να περπατάς πρωί στην εξοχή με το φως της μέρας, έτσι για αλλαγή, και όχι στο σκοτάδι, με το κωλοφέγγαρο και με ταλαίπωρους πιλότους στο κατόπι σου! Έλα, ένα λοφάκι ακόμη και…»
Κι έφυγε τρέχοντας κανονικά στην ανηφόρα. Η Ιβ αγριοκοίταζε την πλαγιά, λουσμένη στον ιδρώτα, συνειδητοποιώντας πόσο είχε μειωθεί η αντοχή της μετά από ενάμιση μήνα με ελάχιστο φαγητό. Αλλά η διάθεσή της έφτιαξε όταν έφτασε στην κορυφογραμμή του λόφου. Η μέρα ήταν ασυννέφιαστη, στην πλαγιά το χορτάρι έλαμπε χρυσοπράσινο κάτω από το λαμπερό φως του ή λιου. Βρίσκονταν μόνο λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Λιλ και ήταν σαν να ξεγλιστρούσαν κάτω από ένα μαύρο σύννεφο, μακριά από τις πινακίδες στα γερμανικά και από τους Γερμανούς στρατιώτες. Όχι πως ήταν όλα ρόδινα στην εξοχή. Τα μικρά αγροκτήματα που έβλεπαν κατά τη διαδρομή τους η Ιβ και η Λίλη ήταν κι εκείνα θύματα της πείνας και της δυστυχίας· γουρούνια, βούτυρο και αυγά κατάσχονταν από τα περίπολα επίταξης. Παρ’ όλα αυτά, πάνω σ’ εκείνο το λοφάκι ήταν δυνατόν, έστω για μερικά δευτερόλεπτα, να προσποιηθείς ότι οι δυνάστες είχαν εξαφανιστεί.
Και σύντομα πιθανόν να εξαφανίζονταν πραγματικά. Αν έκανε καλά τη δουλειά της η RFC*.
Οι δύο γυναίκες στάθηκαν στον αυχένα του λόφου, με σταυρωμένα τα χέρια στο στήθος και οι δύο, κοιτώντας κάτω χαμηλά τη σιδηροδρομική γραμμή που εκτεινόταν προς τη Γερμανία. Σε δέκα μέρες θα περνούσε από αυτές τις ράγες ο κάιζερ. Σε δέκα μέρες ίσως να άλλαζε ο κόσμος όλος.
«Εκεί», είπε η Λίλη με ένα νεύμα προς τις γραμμές του τρένου. «Ανίχνευσα όλη την περιοχή, το ίδιο έκαναν η Βιολέτ και ο Αντουάν. Ο Αντουάν ήταν ένας φαινομενικά πράος ντόπιος βιβλιοπώλης που έφτιαχνε πλαστές ταυτότητες και άδειες διέλευσης για τη Λίλη και ήταν το άλλο μέλος του Δικτύου Αλίς, εκτός από τη Βιολέτ, που είχε γνωρίσει η Ιβ -μια αναγκαία γνωριμία, για την περίπτωση που θα χρειαζόταν επειγόντως καινούρια χαρτιά. «Συμφωνούμε όλοι ότι αυτό το μέρος είναι το καλύτερο σημείο για το χτύπημα.» Η Λίλη σήκωσε τη φούστα της και άρχισε να λύνει τα κορδόνια του ενός από τα δύο μεσοφόρια της. «Βέβαια, ένας Θεός ξέρει αν οι γαλονάδες θα υιοθετήσουν την πρότασή μας.»
«Ας στρώσουμε την κ-κουβέρτα», της υπενθύμισε η Ιβ. «Κάνουμε πικ νικ, το ξέχασες;» Ήταν η κάλυψή τους, σε περίπτωση που θα τις εντόπιζε κανένα γερμανικό περίπολο: η Μαργκερίτ λε Φρανσουά και η φίλη της η ράφτρα Μαρί έτρωγαν τα φτωχικά τους σάντουιτς στο ύπαιθρο, απολαμβάνοντας τον ωραίο καιρό. Η Ιβ άπλωσε πάνω στο χορτάρι την παλιά, ξεφτισμένη κουβέρτα, αλλά η Λίλη ούτε που κοίταξε τα σάντουιτς. Έβγαλε ένα καρβουνάκι και ξεκίνησε να σχεδιάζει γρήγορα πάνω στο απλωμένο μεσοφόρι της τον λεπτομερή χάρτη της γύρω περιοχής σε κωδική σημειογραφία. «Αποδεικνύεται ολοένα και πιο δύσκολο να περάσεις γραπτά μηνύματα», είπε με ένα στιγμιαίο σπίθισμα των ματιών, παρά την απόλυτη αυτοσυγκέντρωση στο έργο της. «Αλλά οι φρουροί δεν έχουν ιδέα πόσες πληροφορίες μπορούν να γραφούν σε ένα γυναικείο μισοφόρι.»
«Γιατί ήρθα εγώ μαζί σου; Η Βιολέτ ξέρει πολύ καλύτερα την περιοχή. Δεν θα έπρεπε να είναι αυτή εδώ και να σε βοηθάει να φτιάξεις τον χάρτη;»
«Με βοήθησε ήδη. Όμως εσύ έμαθες πρώτη για την επίσκεψη του κάιζερ στη Λιλ, μικρή μαργαρίτα. Δικαιούσαι να είσαι ενήμερη για όλα.» Το χέρι της Λίλης έτρεχε πάνω στο πανί με μικρές γοργές κινήσεις, σχεδιάζοντας με σύμβολα το έδαφος, τις ανωμαλίες του, τις ράγες, τα δέντρα. «Κι όταν θα πάω να παραδώσω την αναφορά μου στον θείο Έντουαρντ, μου ζήτησε να φέρω κι εσένα μαζί.»
«Ε-εμένα;»
«Θέλει να σου κάνει ερωτήσεις, να ακούσει από πρώτο χέρι την περιγραφή μήπως και βγάλει κάποια μικρολεπτομέρεια α κόμη από τα όσα θυμάσαι. Για κάτι τόσο μεγάλο, δεν θέλουν να ρισκάρουν. Θα φύγουμε σε δύο μέρες.»
*Σ.τ.Μ.: Η Βασιλική Αεροπορία πριν από τη RAF.