Οι γραμμές αυτές γράφονται παρακολουθώντας την θορυβώδη περιπέτεια τού Προέδρου Τραμπ με τον επάρατον ιόν. Υπενθυμίζοντας ότι έχουν επίσης προσβληθεί η σύζυγός αυτού, ο οργανωτής των προεκλογικών του συγκεντρώσεων και δέκα ακόμα άτομα της ακολουθίας του. Προσεύχομαι να επιζήσει ο Αμερικανός Πρόεδρος για να είναι μάρτυς της προβλεπόμενης εκλογικής του αποτυχίας.
Όσοι κατεβαίνουν σε εκλογικούς στίβους φροντίζουν να έχουν κοντά τους συμβούλους που τους δένουν την γραβάτα, που τους μαθαίνουν τι να κάνουν με τα χέρια τους μπροστά στις κάμερες και πώς να μην φωνάζουν αλά Χίτλερ μπροστά στα πλήθη.
Μπορεί να κάνω λάθος αλλά νομίζω ότι ο Τραμπ προτιμάει να παραμένει ο ίδιος - πράγμα ευγενές - στις κοινωνικές και τις πολιτικές του συναναστροφές. Δηλαδή ένας πολιτικός μάγκας του Ψυρρή. Στην ψυχή. Θυμηθείτε τι έλεγε στους χαχανίζοντες συναδέλφους του όταν τον είδαμε όλοι – σε ένα ιδιωτικό φιλμάκι – να εξηγεί πώς και πού πρέπει να αγγίξεις με το χέρι σου «για να τις ρίξεις τις γκόμενες». Γιατί ο Τραμπ είναι και δισεκατομμυριούχος. Αν και δεν έχει ποτέ πληρώσει φόρους ομοσπονδιακούς. Η περιουσία του τού επιτρέπει να ζητήσει να αποσπάσουν, όσο όσο, τα μαλλιά ενός σπάνιου πιθήκου του Παναμά για να καλύψει την φαλάκρα του. Και που σίγουρα έχει εξαγοράσει πανάκριβα το φιλμ που τον δείχνει με το χέρι του πού πάει να αγγίξει την κοπέλα για να πέσει στην αγκαλιά του. Το πρώτο το έχει ομολογήσει ο ίδιος. Για το δεύτερο δεν έχουμε παλαιότερη φωτογραφία του Τραμπ για να το αποδείξουμε, όμως το διαβάσαμε στον γαλλικό Τύπο, με κάθε λεπτομέρεια και μάλιστα να αναφέρεται και το πρόστιμο «για φόνο ζώου ενός πληθυσμού που κινδυνεύει από εξαφάνιση».
Σπάνια θα δουμε Προέδρους ολκής στις ΗΠΑ. Και όχι μόνο γιατί κινδυνεύουν να δολοφονηθούν. Τυχαία θα δούμε έναν Ρούσβελτ και έναν Κένεντι. Τον πρώτο χάρη στους αγανακτισμένους από την μεγάλη Οικονομική Κρίση της δεκαετίας του 30. Και μάλιστα θα εκλεγεί 3 φορές, πράγμα νόμιμο τότε. Η οικονομική κρίση τον οδήγησε σε μια πολιτική που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αριστερή, πράγμα που λίγο έλειψε να τον «εκδιώξει» – και ίσως να τομ δολοφονήσει – όταν 4 εταιρίες ετοίμασαν πραξικόπημα με μια «Πορεία προς την Ουάσιγκτον» αλα Μουσολίνι. Την τελευταία στιγμή ένας στρατηγός μετάνιωσε και το κατέδωσε στο Κογκρέσο.
Ο Κένεντι γνωρίζουμε πώς τελείωσε. Φυσικά όχι από αγανακτισμένο πολίτη. Η πιο σοβαρή καταγγελία προέρχεται από ένα σημαίνον στέλεχος των μυστικών υπηρεσιών που μάλλον πήρε μέρος στην οργάνωση της δολοφονίας. Την ομολογία του πρόλαβε να την κινηματογραφήσει ο γιος του μια μέρα πριν πεθάνει ο άρρωστος πατέρας του. Πρόκειται για τον Χάουαρντ Χαντ ο οποίος κατηγορεί τον Τζόνσον, που από αντιπρόεδρος έγινε Πρόεδρος και εμμέσως τον Νίξον. Χρειάστηκε να περάσει ένας χρόνος για να ανακαλυφθεί από έναν δημοσιογράφο ότι ο Νίξον ήταν στο Ντάλας την ημέρα της δολοφονίας του Κένεντι! Οι καταγγελίες του Χαντ είναι στο ιντερνέτ και μπορεί να τις ακούσει ο καθένας.
Η πορεία του Χαντ είναι πασίγνωστη από την κατάθεσή του σε μια επιτροπή της Γερουσίας. Η οποία βρίσκεται επίσης στο ιντερνέτ όπου και την άκουσα να την αφηγείται ο ίδιος. Οι πιο σωστές του επιχειρήσεις είναι:
Το πραξικόπημα για την εκτόπιση της κυβέρνησης του Αρμπένζ στην Γουατεμάλα.
Η (αποτυχημένη) Απόβαση στο Όρμο των Χοίρων, στην Κούβα, για την ανατροπή του Κάστρο.
Η (αποτυχημένη) επίθεση για την ανατροπή του κομμουνιστικού καθεστώτος του Εμβέρ Χόντα στην στην Αλβανία, με δυνάμεις ελληνικών ταγμάτων εφόδου Της οποίας ήμουν ήδη ενημερος υπηρετώντας ως έφεδρος ανθυπολοχαγός το 1954 και 1955.
-Και τέλος η αποτυχημένη επιχείρηση του Γουότεργκεϊτ, η οποία του κόστισε 3 χρόνια φυλακή. Και στον Νίξον κόστισε, όπως είναι γνωστό, την εκδίωξη του από τη θέση τού Προέδρου των ΗΠΑ. Επειδή ετοίμαζα μια ταινία για την Επιχείρηση Γουότερ Γκέϊτ που έγινε στα γραφεία του Δημοκρατικού Κόμματος για να φωτογραφηθεί ο φάκελος του Έλληνα δημοσιογράφου Ηλία Δημητρακόπουλου – όπως μάθαμε - που εξέθετε τον Πρόεδρο Νίξον, ζήτησα από την Χίλαρι Κλίντον η οποία ήταν στην Επιτροπή Νομικών (ως Χίλαρη Ρόνταμ, ακόμα τότε) να μου επιβεβαιώσει τα όσα γνωρίζαμε, είχα την τιμή - και την έκπληξη – να με πάρει στο τηλέφωνο και να τα επιβεβαιώσει. Την ιστορία αυτή αφηγείται και η ταινία (Καιρός για Ήρωες) που γυρίσαμε στην τον Ουάσιγκτον με τον σκηνοθέτη Άγγελο Κοβότσο,
Για τους υπόλοιπους Προέδρους – από τους οποίους ίσως ξεχωρίζει είναι ο Αϊζενχάουερ – πολλά μπορούν να ειπωθούν. Θα αναφέρω μόνο ένα επεισόδιο του οποίου υπήρξα αυτόπτης μάρτυς. 1988: Το θέμα των ημερών είναι ο πόλέμος μεταξύ Αργεντινής και Μεγάλης Βρετανίας, της Κυρίας Θάτσερ, για την επιστροφή στην Αργεντινή των νήσων Φώκλαντ οι οποίες παρέμεναν ακόμα αγγλικές αποικίες. Βρίσκομαι στο Μόντρεαλ για γύρισμα. Ένα βράδυ, στο δωμάτιο του ξενοδοχειου βλέπω τηλεόραση. Οι ειδήσεις περιέχουν μια συνέντευξη Τύπου του Αμερικανού Προέδρου Ρόναλντ Ρήγκαν, γνωστού ως μέτριου ηθοποιού του Χόλυγουντ, το πάλαι ποτέ.
Ένας δημοσιογράφος τον ρωτάει: «Τι γνώμη έχετε για τον αργεντινο-αγγλικό πόλεμο στα νησιά Φώκλαντ ;» Ο Ρήγκαν κοιτάζει με απορία. Και λέει:«Νησιά Φώκλαντ ; Ποιος πόλεμος; Πού είναι τα Φώκλαντ ;». Αμέσως τρέχει ένας της ακολουθίας του και κάτιου ψιθυρίζει στο αυτί. «Αααα – λέει ο Ρήγκαν – Πόλεμος! Στα νησιά Φώκλαντ ! Ναι, πρέπει να σταματήσει αυτός ο πόλεμος»!
Πρέπει να είμαστε περήφανοι για τους Προέδρους μας, ιδίως όταν έχουν την αποδοχή όλων των παρατάξεων όπως για παράδειγμα πρόσφατο ο Προκόπης Παυλόπουλος.