Η Ισπανία δεν κατάφερε ποτέ να ανοίξει την άμυνα των Ρώσων, οι Ρώσοι δεν κατάφεραν ποτέ να απειλήσουν στην αντεπίθεση και τα πέναλτι ήταν μονόδρομος. Ο Ακινφέεβ απέκρουσε το 3ο πέναλτι της Ισπανίας από τον Κόκε και το τελευταίο του Άσπας για να χαρίσει μια ιστορική πρόκριση στους διοργανωτές.
Η Ισπανία είχε τον έλεγχο, αλλά ο Ιέρο δεν τόλμησε ποτέ να την κάνει λίγο πιο επιθετική. Οι Ρώσοι κράτησαν μάλλον εύκολα την ισοπαλία και διεκδίκησαν τις πιθανότητες στα πέναλτι. Αυτά είναι τα πέντε πράγματα που μάθαμε απ’τον αγώνα του Λουζνίκι που έφερε τη Ρωσία στους προημιτελικούς.
1. Ο ΑΚΙΝΦΦΕΒ ΗΡΩΑΣ ΣΤΑ ΠΕΝΑΛΤΙ
Η Ισπανια εκτελούσε πρώτη, αλλά η απόκρουση του Ακινφέεβ στο πέναλτι του Κόκε έφερε τη Ρωσία στη θέση του οδηγού. Ο Ντε Χέα είχε την ευκαιρία να αποκρούσει τουλάχιστον δύο πέναλτι, αλλά δεν τα κατάφερε και στο τέλος ο Άσπας επιβεβαίωσε τον κανόνα που λέει πως όταν βρεθείς να εκτελείς για να μείνεις ζωντανός, έχεις ήδη αποκλειστεί.
Ινιέστα, γκολ, 1-0
Σμολόβ, γκολ, 1-1
Πικέ, γκολ, 2-1
Ιγκνασέβιτς, γκολ, 2-2
Κόκε, απόκρουση, 2-2
Γκολόβιν, γκολ, 2-3
Ράμος, γκολ, 3-3
Τσερίσεβ, γκολ, 3-4
Άσπας, απόκρουση
2. ΧΩΡΙΣ ΙΝΙΕΣΤΑ ΚΑΙ ΤΣΕΡΙΣΕΒ
Και οι δύο ενδεκάδες είχαν έκπληξη. Για την Ισπανία επιβεβαιώθηκαν οι πληροφορίες που ήθελαν τον Ινιέστα να μην ξεκινάει. Ο θρύλος της Μπαρτσελόνα έμεινε στον πάγκο σε αγώνα τελικής φάασης για πρώτη φορά απ‘το 2010. Ο Ιέρο επέλεξε μια ενδεκάδα που θύμιζε τη λογική με την οποία ο Ντελ Μπόσκε πήγε και πήρε το Παγκόσμιο του 2010. Τότε η Ισπανία δεν επέλεγε έναν απ’τους Μπουσκέτς-Αλόνσο, αλλά αντιθέτως έπαιζε με δύο holders, δύο χειριστές (Τσάβι-Ινιέστα), έναν πλαϊνό (Πέδρο) και έναν φορ (Βίγια).
Ο Ιέρo πάτησε ακριβώς πάνω σ’αυτό το σχέδιο: οι holders ήταν ο Μπουσκέτς με τον Κόκε, οι χειριστές ο Ίσκο με τον Σίλβα και ο Ασένσιο ήταν ο πλαϊνός με τον Κόστα να είναι φορ.
Οι Ρώσοι πήγαν σε ένα 3-5-2 που είχε μια λογική. Πολυπρόσωπη αμυντική γραμμή για να μην έχει μεγάλα κενά στις κάθετες των Ισπανών, τρέξιμο στο κέντρο και δίδυμο ψηλά για να χτυπήσει στην κόντρα τους Ράμος-Πικέ. Το πρόβλημα είναι πως όλα αυτά άφησαν στον πάγκο τον Τσερίσεβ, τον καλύτερο παίκτη των διοργανωτών και στέρησαν πολλά επιθετικά απ’τη Ρωσία, που χαμηλά ήταν στημένη με 5-4-1 και το βαρύ Τζιούμπα μόνο στην κορυφή.
3. ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΔΥΟ ΛΑΘΩΝ
Η ιστορία του πρώτου ημιχρόνου γράφτηκε από δύο στημένα και δύο δώρα. Στο 12′ ο Ασένσιο εκτέλεσε φάουλ από δεξιά και ο Ράμος πάλεψε με τον Ιγκνασέβιτςστο δεύτερο δοκάρι. Κι όταν λέμε ”πάλεψε” εννοούμε κανονικές λαβές, ελληνορωμαϊκή. Την πορεία τους προς το έδαφος, ο Ράμος προσπάθησε να εκτελέσει πέφτοντας και η μπάλα πήγε στα δίχτυα.
Ο αρχηγός των Ισπανών έφυγε να πανηγυρίσει, αλλά τα ριπλέι έδειξαν πως η μπάλα τελικά χτύπησε χαμηλά στο πόδι του Ιγκνασέβιτς.
Οι Ισπανοί είχαν το προβάδισμα χωρίς να έχουν έστω μία τελική. Προφανώς και συνέχισαν να κρατάνε την μπάλα, προκαλώντας στην ουσία τους Ρώσους να βγουν λίγο περισσότερο, να διεκδικήσουν κάτι παραπάνω. Οι διοργανωτές συνέχισαν σε παθητικό ρόλο κι έτσι το ματς είχε την εικόνα που εκνευρίζει τους τηλεθεατές: η Ισπανία άγουρη κατοχή, ο αντίπαλος παθητική στάση.
Κι ενώ όλα έδειχναν πως οι Ισπανοί θα είναι μπροστά στο ημίχρονο για πρώτη φορά στο Παγκόσμιο, αποφάσισαν να επιστρέψουν το δώρο. Στο 40′ ο Πικέ κατάλαβε πως χάνει την κεφαλιά απ’τον θηριώδη Τζούμπα κι αποφάσισε να κρατήσει το χέρι του ψηλά στον αέρα, σαν κεντρικός μπλοκέρ.
Ο Κάιπερς έδωσε το πέναλτι, ο Τζούμπα έστειλε τον Ντε Χέα στην απέναντι γωνία και οι δύο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια στο 1-1, χωρίς καμία να δικαιούται να έχει σκοράρει.
4. ΣΑΝ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ
Το δεύτερο ημίχρονο κύλησε χωρίς να συμβαίνουν πολλά. Η Ισπανία είχε τον Ίσκο ξανά σε μεγάλα κέφια, αλλά ο Σίλβα δεν προσέφερε ανάλογα και οι Ρώσοι αμύνονταν καλά. Οι διοργανωτές φρέσκαραν την επίθεση (Τσερίσεβ και Σμολόβ στη θέση των Σαμέντοβ και Τζιούμπα), ενώ ο Ιέρο αποφάσισε στο 67′ πως χρειάζεται τον Ινιέστα. Δεν θέλησε να χαλάσει το δίδυμο Μπουσκέτς-Κόκε κι έτσι ο Ινιέστα μπήκε αντί του Σίλβα.
Η Ισπανία είχε εμφανές πρόβλημα να δημιουργήσει καλή φάση, αλλά και η Ρωσία έδειχνε ανίκανη να μετατρέψει την αμυντική της ασφάλεια σε επιθετική απειλή μετά από κάποιο κλέψιμο. Ο αγώνας σε όλο το δεύτερο ημίχρονο είχε εικόνα μονού στο μπάσκετ, με μόνο μία απ’τις δύο ομάδες να έχει την μπάλα, χωρίς χρονόμετρο και χωρίς υποχρέωση επίθεσης.
Ο Ιέρο έδειξε και δεύτερη φορά πως δεν ήθελε να παρεκκλίνει απ‘το αρχικό πλάνο, παρότι η ομάδα του δεν μπορούσε να φτιάξει ευκαιρία. Στο 80’ έριξε τον Άσπας στο γήπεδο, όχι όμως στο πλάι του Ντιέγκο Κόστα, αλλά στη θέση του. Στην ουσία η Ισπανία άλλαξε πρόσωπα, αλλά δεν έγινε ποτέ πιο επιθετική στην προσέγγισή της.
Στο 85′ τα δύο νέα πρόσωπα συνεργάστηκαν άψογα. Ο Άλμπα σέντραρε από αριστερά, ο Άσπας έστρωσε με το στήθος στον Ινιέστα, ο οποίος σούταρε εν στάσει, για να δει τον Ακινφέεφ να αποκρούει χαμηλά στη γωνία του. Ένα σουτ απ’το ημικύκλιο της περιοχής ήταν η καλύτερη στιγμή του αγώνα και για τις δύο ομάδες, που ήταν λογικό να οδηγηθούν στην παράταση.
5. ΠΛΕΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΕΤΑΡΤΗ ΑΛΛΑΓΗ
Στο 97′ γράφηκε ιστορία. Ο Ερόκιν μπήκε στο γήπεδο στη θέση του Κουζιάεβ, παρότι οι Ρώσοι είχαν συμπληρώσει τις τρεις αλλαγές τους στη κανονική διάρκεια του αγώνα. Για πρώτη φορά στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου έγινε 4η αλλαγή, με το δικαίωμα που δίνει ο κανονισμός για μια έξτρα αλλαγή στην παράταση. Λίγα λεπτά αργότερα, στο 104′, η Ισπανία έκανε και τη δική της 4η αλλαγή, με τον Ροντρίγκο να μπαίνει στη θέση του Ασένσιο, που πέρασε απαρατήρητος.
Ο Ιέρο δεν έσπασε ποτέ το δίδυμο των holders, απλώς έστειλε τον Άσπας στα δεξιά και τον Ροντρίγκο στην κορυφή. Ο τελευταίος ήταν αυτός που έφτιαξε την καλύτερη στιγμή της παράτασης, όταν στο 109′ έκανε ωραία κούρσα από δεξιά και σούταρε πάνω στον Ακινφέεβ, ενώ ο Καρβαχάλ έκανε άτσαλο σουτ στο ριμπάουντ. Ο Ροντρίγκο έκανε και το τελευταίο σουτ της παράτασης εκτός περιοχής, λίγο πριν οι ομάδες πάνε στα πέναλτι.