Από καιρό θέλω να μιλήσω για την Υπέρταση. Μου είναι πολύ γνώριμη αλλά για τα ιατρικά πρέπει να μιλούν γιατροί. Ίσως τώρα με τις εκλογές μου είναι πιο εύκολο να μιλήσω, αλλά βέβαια θεατρικά. Θεατρικά άλλωστε μίλησε και ο Μολιέρος με τον Κατά φαντασία ασθενή. N’est-ce pas? Εγώ δεν ήμουν εντελώς «κατά φαντασία». Είχα μια υπέρταση η οποία μου θύμιζε την παρουσία της συχνά. Τις 9 φορές στις 10 σε γυρίσματα κινηματογραφικά.
Αυτό που έχω να πω στους νεότερους είναι να τσεκάρουν αμέσως την πίεσή τους, γιατί δεν φαίνεται πάντα η παρουσία της. Ένας φίλος κάμεραμαν χάθηκε νέος από πίεση την οποία δεν ήξερε ότι είχε. Εγώ το έμαθα κατά τύχη. Πήγα στον γιατρό για κρύωμα. Μου βρήκε πίεση και μου είπε να με ξαναδεί. Είχα πίεση! Όλο το ενδιαφέρον είναι στη συνέχεια. Με στέλνει στο νοσοκομείο Νακέρ σε έναν καρδιολόγο. Ο καρδιολόγος λείπει και με παραλαμβάνει ένας άλλος. Ο οποίος, όπως αποδείχτηκε, δεν έκανε πειράματα με ποντικούς αλλά με ανθρώπους! Μου είπε να μην αλλάξω τίποτα στη ζωή μου και στη διατροφή μου. Να κρατήσω και το αλάτι; Ναι και το αλάτι.
Δεν πέρασε πολύς καιρός, ένα απόγευμα πάμε για καφέ στο γωνιακό μπιστρό, με την μοντέζ μου, ύστερα από ένα εξαντλητικό μοντάζ μιας ταινίας μου. Και χωρίς καμιά προειδοποίηση κοντεύω να χάσω τις αισθήσεις μου, μέσα στο μπιστρό. Πέφτω πρώτα στην αγκαλιά της μοντέζ και σε συνέχεια στο πάτωμα!. Αδύνατο να ανοίξω τα μάτια για πάνω από μισό δευτερόλεπτο. Το μπιστρό άδειασε. Ανοίγω για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου τα μάτια και βλέπω τις αρχαιο-ελληνικές περικεφαλαίες που έχουν στο κεφάλι τους οι… Γάλλοι πυροσβέστες! Οι οποίοι είναι εδώ για να μου μου πάρουν την πίεση. Έχει ανέβει στο 24! (Για όσους δεν το γνωρίζουν κανονικά είναι 12 με 14)! Ξανανοίγω αστραπιαία τα μάτια και βλέπω αστυφύλακες. Την Τρίτη φορά βλέπω τις άσπρες μπλούζες των γιατρών. Κάτι μου κάνουν που προκαλεί ούρηση. Η συνέχεια στο Νοσοκομείο. Και σώθηκα.
Τα παραπάνω είναι μια θεατρική εισαγωγή για την ανθρωπομετρική ανακάλυψη που έκανε ο καρδιολόγος που με πήρε για πειραματόζωο. Βέβαια τον εγκατέλειψα, αλλά όπως φαίνεται δεν άργησα να μάθω ότι… συνέβαλα στο να μάθουμε από τι προέρχεται η πίεση! Ιδού τι ισχυρίζεται στο σύγγραμμά του, ο εν λόγω καρδιολόγος. Εν συντομία και από όσο θυμάμαι: Όλα αρχίζουν από την στιγμή που τα πρώτα ζώα βγήκαν από το βασίλειο της θάλασσας στο βασίλειο της ξηράς. Χρειάστηκε να αλλάξουν τρόπο για να αναπνεύσουν το οξυγόνο. Το αίμα αποτελείται από κύτταρα μέσα σε ένα υγρό και επιτελεί διάφορες λειτουργίες όπως η μεταφορά θρεπτικών ουσιών, ορμονών, βιταμινών, οξυγόνου κλπ. στους ιστούς και στην καρδιά.Το κάθε κύτταρο είναι ένα μικρό εργαστήριο. Έχει μια πύλη που ανοίγει για να μπουν οι τροφές που μεταλλάζουν και ξαναβγαίνουν για πάνε στην αποστολή τους. Όμως δεν είμαστε πια στη θάλασσα. Το αλάτι μάς είναι άχρηστο. Και επικίνδυνο. Όταν φτάνει μπροστά στην πύλη, αυτή δεν ανοίγει. Εκατομμύρια είναι τα κύτταρα και οι πύλες. Έξω φρενών το αίμα αρχίζει να τρέχει με μεγάλη πίεση και προς την καρδιά η οποία περνάει στον δικό της μαραθώνιο.
Αυτό που έπαθε και η δική μου! Αν δεν είναι έτσι να μας το πουν οι καινούριοι καρδιολόγοι.
Άρχισα να παίρνω τα απαραίτητα δισκία, αλλά γιατί μου ξανανέβαινε πού και πού η πίεση; Μάλλον η απάντηση θα πρέπει να είναι ψυχοσωματική. Το επάγγελμα! Το άτιμο είναι από τα πιο κουραστικά, ενώ όλοι βλέπουν τα Όσκαρ στη τηλεόραση και νομίζουν ότι η σκηνοθεσία είναι σκέτο γλέντι.
Μου ανέβηκε η πίεση στο Κεμπέκ, μου ανέβηκε στο Λας Βέγκας, μου ανέβηκε στο Λος Άντζελες, μου ανέβηκε στο… Λένινγκραντ! Στο οποίο Λένινγραντ ήρθαν δύο νοσοκόμοι και με τράβαγαν να με βάλουν σ ένα ράντζο και να με πάνε σε ένα νοσοκομείο. Η πίεση αμέσως μου πέρασε. Ακόμα πιο αποτελεσματικό ήταν αυτό που μου συνέβη στο Κεμπέκ. Που μου άφησε και μια πολιτική έκπληξη άκρως ενδιαφέρουσα. Η πολιτική πρώτα: Ξεκουράζομαι στο ξενοδοχείο ύστερα από ένα ασφυκτικό γύρισμα. Και βλέπω τηλεόραση. Μαίνεται ο αργεντινο-αγγλικός πόλεμος γύρω από τις νήσους Φώκλαντ. Τι τα θέλει τώρα η Κυρία Θάτσερ τα Φώκλαντ που κανένα στρατηγικό ενδιαφέρον δεν έχουν για την Μεγάλη Βρετανία; Ξαφνικά, το ρεπορτάζ περνάει σε μια συνέντευξη του Ρήγκαν, Προέδρου των ΗΠΑ. Πρώτη ερώτηση: Τι σκέπτεσθε για τον πόλεμο στα Φώκλαντ; Στα Φώκλαντ; Ρωτάει ο Ρήγκαν. Ποιος πόλεμος; Πού είναι τα Φώκλαντ; Τρέχει ένα σύμβουλος κάτι του λέει στο αυτί. Α, ο πόλεμος στα Φωκλαντ; Λέει ο Ρήγκαν. Τι να σας πω; Κανένας πόλεμος δεν είναι καλός!
Πώς είναι δυνατόν να πέφτω συνέχεια σε τέτοια επεισόδια-κελεπούρια; Την επομένη πηγαίνω στην πρωτεύουσα του Κεμπέκ που έχει το ίδιο όνομα, Κεμπέκ. Και μου ανεβαίνει η πίεση! Εξαιτίας του Ρήγκαν; Όχι βέβαια. Φταίει μάλλον ένα γύρισμα σε μια υπερπαγωμένη λίμνη. Ζητάω από το ξενοδοχείο να φωνάξουν έναν γιατρό. Έρχεται ένας συμπαθέστατος άνθρωπος, παίρνει την πίεση, κάθεται δίπλα μου και μιλάμε. Κάτι μ’ έσπρωξε να τον ρωτήσω μήπως ήταν Έλληνας. Ήταν Έλληνας! Μόλις μου το είπε, έπεσε κάθετα η πίεση! Έγινα καλά.
*
«Κεμπέκ, Το Κύμα υποχωρεί» Γαλλική Τηλεόραση, 3ο Κανάλι 1984
(Λίγο πριν ο Στρατηγός Ντεγκόλ είχε επισκεφθεί το Κεμπέκ και σε έναν λόγο του τόλμησε μα πει την φράση «Ζήτω το ελεύθερο Κεμπέκ!» που σκοπό είχε να υποστηρίξει τον αγώνα μιας μεγάλης μερίδας του γαλλόφωνου πληθυσμού που ζητούσε ανεξαρτησία από τον αγγλόφωνο Καναδά)