Είναι η δεύτερη απόπειρα της κυβέρνησης να «περάσει» τον θεσμό του Προσωπικού Γιατρού, προσθέτοντας αυτή τη φορά στο (νέο) νομοσχέδιο και τον «Προσωπικό Παιδίατρο». Δεν θα είναι απλό.
Η προσωπική μου εμπειρία από την πρώτη απόπειρα
Η πρώτη απόπειρα οδηγήθηκε σε αποτυχία, επειδή αποδείχθηκε με συνοπτικές διαδικασίες, ότι δεν είχε εξασφαλιστεί η συνεργασία των Ιατρικών Συλλόγων και των επιστημονικών εταιρειών που εκπροσωπούν τους γιατρους ανά ειδικότητα.
Αποτέλεσμα: Μιλώντας και εξ ιδίας πείρας...Ακόμα και έχοντας όλη την καλή θέληση και υπομονή, σε συνδυασμό με την ικανότητα να ολοκληρώσω την διαδικασία μέσω του Διαδικτύου, στην πραγματικότητα αισθάνθηκα ως πολίτης ότι έκανα μία μεγαλοπρεπή τρύπα στο νερό.
Μετά από πολλές προσπάθειες, κατόρθωσα να εγγράψω τον εαυτό μου μία γιατρό στον ΕΟΠΥΥ της περιοχής μου (Χολαργός). Όμως, όταν δοκίμασα να εγγράψω αντίστοιχα τον (τότε ανήλικο) γιο μου, το σύστημα με υποχρέωσε πρακτικά να επιλέξω γιατρό στην άλλη άκρη της Αττικής.
Στο τέλος, δεν είχε καμία σημασία, γιατί το σύστημα δεν λειτούργησε ποτέ.
Για να λειτουργήσει «με τη δεύτερη«, στο υπουργείο Υγείας κατάλαβαν - και σωστά - ότι πρέπει να βρεθούν πρόθυμοι γιατροί.
Η κυβέρνηση το θέλει - Το σύστημα μπορεί;
Διάβασα το σχέδιο νόμου, που έρχεται σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής και όπου ο ίδιος ο πρωθυπουργός θα πάρει τον λόγο για να στείλει έτσι και το μήνυμα, ότι αυτή η πολιτική επιλογή φέρει (και) τη δική του υπογραφή. O Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να δείξει:
- ότι δεν ξέχασε το σχέδιο για Προσωπικό Γιατρό
- ότι πιστεύει στον θεσμό και στη διαφορά που θα κάνει στην ποιότητα των υπηρεσιών Υγείας, ως ένας κρίσιμος κρίκος - ανάμεσα στους πολίτες και στα νοσοκομεία, προκειμένου να «φιλτράρονται» περιστατικά και ασθενείς, με απώτερο σκοπό να αποσυμπιεστεί το σύστημα
- Με άλλα λόγια, λιγότερα μη-απαραίτητα περιστατικά σε εξωτερικά ιατρεία ή στα επείγοντα, καλύτερη διαχείριση των ασθενών που είναι πραγματικά απαραίτητο να πάνε σε κάποιο νοσοκομείο
Ποιοί γιατροί θα ενταχθούν στο καθεστώς του Προσωπικού Γιατρού;
H απάντηση προκύπτει και πάλι από το κείμενο του νομοσχεδίου.
Ως προσωπικοί ιατροί για τον ενήλικο πληθυσμό ορίζονται ιατροί των ειδικοτήτων της γενικής/οικογενειακής ιατρικής και της εσωτερικής παθολογίας.
Για τον ανήλικο πληθυσμό ως προσωπικοί ιατροί ορίζονται:
α) οι παιδίατροι για ανηλίκους που δεν έχουν συμπληρώσει το δέκατο έκτο (16ο) έτος της ηλικίας τους, σύμφωνα με την ημεροχρονολογία γέννησής τους.
β) οι ιατροί των ειδικοτήτων της παρ. 1 (βλέπε σημείο ”α”) για ανηλίκους που έχουν συμπληρώσει το δέκατο έκτο (16ο) έτος της ηλικίας τους, σύμφωνα με την ημεροχρονολογία γέννησής τους.
Θα περάσει «με τη δεύτερη» ο Προσωπικός Γιατρός;
Δεν μπορώ να απαντήσω με ένα ναι ή ένα όχι.
Όμως, είμαι βέβαιος ότι θα χρειαστεί να δοθεί μία μεγάλη πολιτική μάχη.
Όχι με την αντιπολίτευση απαραίτητα. Άλλωστε, η - λεγόμενη - αξιωματική αντιπολίτευση, είναι εντελώς ντεφορμέ.
Αντίθετα, είναι σε ισχυρότατη θέση ο ιατρικός κλάδος, που έχει αναγάγει σε «επιστήμη» την υπεράσπιση των συμφερόντων του. Πρωτίστως, των οικονομικών - και δε νομίζω ότι χρειάζεται να επεκταθώ επ′ αυτού.
Και για να μη μιλάμε με γενικότητες, ας συγκρατήσουμε τα ακόλουθα:
1. Αντιμετωπίζουμε τεράστια έλλειψη γιατρών στις ειδικότητες της γενικής ιατρικής και στους παθολόγους. Θα αναρωτηθείτε: Μα γιατί; Η απάντηση είναι κυνική: Γιατί αυτοί δεν είναι χειρουργοί να μαζεύουν χιλιάρικα ή πεντοχίλιαρα κάθε φορά που «βάζουν νυστέρι». Επίσης, είναι ειδικότητες που θέλουν γερό διάβασμα και, στο τέλος, ο γιατρός πρέπει να είναι στο πόδι αμέτρητες ώρες, ώστε να απαντάει σε τηλεφωνήματα και να βλέπει έναν-έναν ασθενή ξεχωριστά για απλά πράγματα - από ένα κρυολόγημα, μέχρι έναν ξαφνικό πόνο.
2. Αν δεν στηρίξουν το νέο εγχείρημα οι Ιατρικοί Σύλλογοι και οι συγκεκριμένες επιστημονικές (ιατρικές) εταιρείες, που συνδέονται με την γενική ιατρική και την παθολογία, δεν βλέπω με ποιο τρόπο θα καταφέρει η κυβέρνηση να επιβάλει τον θεσμό του προσωπικού γιατρού και παιδιάτρου.
3. Δεν θέλω να απογοητεύσω τον υπουργό Υγείας, αλλά από μία πρώτη διερεύνηση και θέτοντας την ερώτηση σε τελειόφοιτους της Ιατρικής Σχολής, εάν βλέπουν ως ικανό κίνητρο τις 40.000 ευρώ προκειμένου να επιλέγουν ειδικότητα γενικού ιατρού ή παθολόγου, η απάντηση που έλαβα είναι αρνητική.
Και για να καταλάβουμε τι «παίζεται» πίσω από αυτή την άρνηση: Είναι κοινό μυστικό στην Ελλάδα, ότι όλοι - μα όλοι σχεδόν - οι γιατροί θέλουν να γίνουν χειρουργοί. Γιατί έτσι «γίνονται φίρμες» και πλουτίζουν (με θεμιτά, αλλά κάποτε και με αθέμιτα μέσα...).
Οι γενικοί ιατροί και οι παθολόγοι δεν κρατάνε νυστέρι. Και οι νέοι γιατροί το γνωρίζουν καλά αυτό.
Προσωπικά, δεν βλέπω να αλλάζουν εύκολα αυτά τα δεδομένα. Αναρωτιέμαι τι είδους κίνητρα θα χρειαστούν για να συγκινηθούν νέοι γιατροί και να στραφούν στις εικότητες του προσωπικού γιατρού. Λιγότεροι ή μηδενικοί φόροι; Κάποια άλλα μεγάλα προνόμια, έναντι των υπόλοιπων ειδικοτήτων;
Θα ήθελα πολύ ως πολίτης να λειτουργήσει και να πετύχει ο νέος θεσμός. Είναι προς όφελος των νοσοκομείων και του ΕΣΥ - άρα προς όφελος όλων μας.
Θα πετύχει; Δεν θα έβαζα στοίχημα.
Προσωπικός Γιατρός: Καλούνται να ενταχθούν γιατροί από το ΕΣΥ, αλλά και τον ιδιωτικό τομέα
Σύμφωνα πάντοτε με το νέο νομοσχέδιο, οι παρακάτω κατηγορίες καλούνται «να εγγράψουν πληθυσμό» - δηλαδή να ενταχθούν στο σύστημα του Προσωπικού Γιατρού και να «χρεωθούν» από 1.501 ως 2.000 ασθενείς έκαστος:
α) ιατροί, που παρέχουν τις υπηρεσίες τους ως προσωπικοί ιατροί στο πλαίσιο του Εθνικού Συστήματος Υγείας (Ε.Σ.Υ.)
β) υπόχρεοι και μη υπόχρεοι προσωπικοί ιατροί, που παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε δημόσιες μονάδες παροχής υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας
γ) ιατροί που επιθυμούν να αποκτήσουν την ειδικότητα της γενικής/οικογενειακής ιατρικής, οι οποίοι παρέχουν, στο πλαίσιο της εκπαίδευσής τους, υπηρεσίες προσωπικού ιατρού
δ) ιατροί που ασκούν ελευθέριο επάγγελμα, διατηρούν ιδιωτικό ιατρείο, και συμβάλλονται με τον Εθνικό Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (Ε.Ο.Π.Υ.Υ.) ως προσωπικοί ιατροί
ε) ιδιώτες ιατροί που ασκούν ελευθέριο επάγγελμα, διατηρούν ιδιωτικό ιατρείο και δεν συμβάλλονται με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ., ούτε αποζημιώνονται από αυτόν, αλλά επιλέγονται ελεύθερα από τον πολίτη και αμείβονται από τον τελευταίο, σύμφωνα με τη μεταξύ τους συμφωνία.
Στο νομοσχέδιο υπάρχει και ειδική αναφορά για τον Προσωπικό Παιδίατρο, που είναι νέος θεσμός και μπαίνει τώρα για πρώτη φορά στο «κάδρο». Αναφέρεται:
«Ειδικώς για τους παιδίατρους, οι κατηγορίες των προσωπικών ιατρών είναι οι ακόλουθες:
α) παιδίατροι που παρέχουν τις υπηρεσίες τους ως προσωπικοί ιατροί στο πλαίσιο του Ε.Σ.Υ. και
β) παιδίατροι που ασκούν ελευθέριο επάγγελμα, διατηρούν νόμιμα ιδιωτικό ιατρείο και συμβάλλονται με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. ως προσωπικοί ιατροί».