Με μια πρώτη ματιά τα σημερινά εκλογικά ποσοστά σε σημαντικούς Δήμους της Τουρκίας παρατηρείται μία σχετική κόπωση του ΑΚΡ, παρά την επικράτησή του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Αυτή η τάση προφανώς είχε γίνει αντιληπτή από τα επιτελεία του κόμματος και έτσι δικαιολογούνται οι συναισθηματικά φορτισμένες δηλώσεις Ερντογάν περί Ισραήλ, Νετανιάχου, Αγιάς Σοφιάς και Αιγαίου. Είναι άλλωστε κοινό μυστικό, ότι οποτεδήποτε ο Τούρκος Πρόεδρος καταφέρεται κατά του Ισραήλ και του ελληνικού παράγοντα, σε συνάρτηση με την δική του άποψη περί Ιστορίας - η τουρκική κοινή γνώμη συγκινείται, το θυμικό της διεγείρεται και έτσι, του χαρίζει πόντους στις δημοσκοπήσεις.
Μέχρι πότε τελικά το θυμικό του τουρκικού εκλογικού σώματος θα εξεγείρεται (και θα κολακεύεται) από τον χαρισματικό Τούρκο Πρόεδρο - έως του σημείου να σημειώνονται και βίαιες εκδηλώσεις με νεκρούς (!), με μόνη αφορμή την κάλπη;
Όσο για τα ερωτήματα περί της ύπαρξης ή μη ”δημοκρατικής συνείδησης” στην κοινωνία της Γείτονος - προφανώς αυτά παραμένουν ρητορικά.
Ωστόσο, αυτά τα ερωτήματα ας αφεθεί να απαντηθούν πρωτίστως από τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας και τους πολίτες της - έως ότου βρεθεί η προσωπικότητα εκείνη που θα είναι ικανή να αποτελέσει μία ουσιαστική εναλλακτική στο τουρκικό πολιτικό σύστημα.
Μέχρι τότε, η Τουρκία θα συνεχίσει να ανήκει στον Ερντογάν και στον κομματικό του μηχανισμό, με τους αντιφρονούντες να βρίσκονται είτε στο εξωτερικό, είτε στην φυλακή.