Πριν από τρία χρόνια, η ιδέα να αφήσουμε τον/την φίλο/η μας να λάβει μια γουλιά από το μπουκάλι με το νερό μας προκαλούσε πανικό και φρίκη - λόγω Covid φυσικά! Αλλά σε αυτόν τον κόσμο μετά την πανδημία (όπου η Covid-19 εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά δεν πανικοβαλλόμαστε μαζί της τόσο πλέον), έχουμε γίνει λιγότερο μικροφοβικοί σε συλλογικό επίπεδο.
Την επόμενη φορά που θα συναντήσουμε έναν φίλο στο happy hour της δουλειάς μας, θα του δώσουμε το κοκτέιλ που πίνουμε για να το δοκιμάσει κι αν του αρέσει να διαλέξει το ίδιο. Αμέτρητα χείλη σε όλη τη χώρα έρχονται σε επαφή με το ίδιο ποτήρι. Ποιοι είναι πραγματικά οι κίνδυνοι; Ας συνεχίσουμε να διαβάζουμε για να μάθουμε πότε η κοινή χρήση δεν είναι κάτι σοβαρό και πότε είναι καλύτερα να κρατήσουμε το ποτό για τον εαυτό μας.
Οι κίνδυνοι του να μοιραζόμαστε το ποτό μας με ενήλικους φίλους
Σύμφωνα με την δρ Μπόμπι Πριτ, παθολόγο και κλινικό μικροβιολόγο στην Mayo Clinic, κάθε φορά που μοιραζόμαστε ένα ποτό με έναν φίλο, υπάρχει η πιθανότητα να κολλήσουμε κάτι. Κάποια πράγματα δεν είναι πολύ ανησυχητικά (όπως το κρυολόγημα) και κάποια είναι πιο απειλητικά. «Υπάρχει μια ολόκληρη δέσμη διαφορετικών τύπων μικροοργανισμών, βακτηρίων, ιών, μυκήτων και παρασίτων. Μερικά από αυτά μπορούν να επιβιώσουν στο σάλιο», αναφέρει η ίδια.
Μερικά από αυτά, προσθέτει, μπορούν (επίσης) να επιβιώσουν σε στεγνή επιφάνεια (όπως το χείλος ενός φλιτζανιού ή το άνοιγμα ενός καλαμιού) μέχρι να πλυθούν. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι μόνο το ποτήρι όταν το παίρνουμε για να λάβουμε μια γουλιά που θα μπορούσε να μεταδώσει κάτι.
Η δρ Πριτ εξηγεί πώς οποιαδήποτε κατάσταση έχει να κάνει με κοινόχρηστο τρόπο ζωής (όπως κολέγια ή στρατώνες) διευκολύνει τη μόλυνση από ασθένειες που μεταδίδονται μέσω των σταγονιδίων αέρα από ένα μολυσμένο άτομο, όπως η μηνιγγίτιδα. Η στενή επαφή με άλλα άτομα σε συνδυασμό με ορισμένες συμπεριφορές (όπως η κοινή χρήση φαγητού και ποτών) καθιστά τους φοιτητές κολεγίου ιδιαίτερα ευάλωτους στη μηνιγγίτιδα. «Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο συνιστάται στους έφηβους να κάνουν το εμβόλιο μηνιγγίτιδας εντός πέντε ετών από την έναρξη του κολεγίου», εξηγεί η δρ Σιβαντζάλι Σανκαράν, ειδικός μολυσματικών ασθενειών στο Rush University System for Health.
Η Τζένιφερ Ντούνφι, επικεφαλής της υγείας του πληθυσμού της Regal Medical Group, αναφέρει ότι όσο περισσότερες (κοινές) γουλιές πραγματοποιούνται, τόσο μεγαλύτεροι είναι οι κίνδυνοι. Σημασία έχει επίσης και το που. «Τα πολυσύχναστα μπαρ [είναι πιο επικίνδυνα], απλώς επειδή υπάρχει λιγότερος αερισμός και περισσότερες πιθανότητες να βρεθούμε πιο κοντά σε κάποιον που είναι άρρωστος, αλλά το είδος του ποτού γενικά δεν θα επηρεάσει τον κίνδυνο προσβολής από μια ασθένεια», προσθέτει η ίδια, η οποία έχει διδακτορικό στη δημόσια υγεία.
Κι αφού μιλάμε για μπαρ, καλό θα είναι να γνωρίζουμε ότι το αλκοόλ που πίνουμε δεν θα σκοτώσει τα μικρόβια. «Το αλκοόλ σε υψηλό επίπεδο μεταξύ 80% και 90% σκοτώνει βακτήρια, μύκητες και ιούς. Αλλά η πιο κοινή μορφή αλκοόλ που πίνουμε είναι η αιθανόλη και αυτή η συγκέντρωση είναι περίπου 12% στο κρασί έως και 40% στα οινοπνευματώδη», εξηγεί η Πριτ.
Η Σανκαράν προσυπογράφει, λέγοντας ότι δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά κινδύνου στο να μοιραζόμαστε ένα ποτήρι με το να μοιραζόμαστε ένα μπουκάλι νερό. «Ο κίνδυνος μόλυνσης εξαρτάται από το άτομο που έχει τη λοίμωξη, όπως πώς αποβάλλει τον ιό και τα βακτήρια και αν το μόλυσμα, το οποίο είναι μέρος του ιού ή τα βακτήρια που μπορούν να προκαλέσουν μόλυνση, είναι αρκετά για να προκαλέσουν μια λοίμωξη», λέει.
Τι ακριβώς συμβαίνει με την περίπτωση των παιδιών;
Τα παιδιά μπορεί να μην τους αρέσει να μοιράζονται τα παιχνίδια τους, αλλά όπως γνωρίζει κάθε φροντιστής, εργαζόμενος στον παιδικό σταθμό και δάσκαλος, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να μοιραστούν τα μικρόβια. Εάν ένα παιδί αφήσει το κουτί του χυμού χωρίς επίβλεψη, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ένα άλλο παιδί θα το πάρει και θα πιει από αυτό. Η Ντούνφι εξηγεί στη HuffPost ότι τα παιδιά που μοιράζονται ποτά είναι πιο επικίνδυνα από ότι οι ενήλικες που μοιράζονται ποτά επειδή τα παιδιά τείνουν να έχουν περισσότερο σάλιο που παραμένει στην επιφάνεια από τους ενήλικες.
«Εάν ένα παιδί είναι άρρωστο, τότε συνήθως θα εισχωρήσει περισσότερο σάλιο στο ρόφημα που πίνει, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να μπουν ιικά σωματίδια και βλέννα εντός του. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη πιθανότητα μόλυνσης», λέει η Ντούνφι.
Η Πριτ αναφέρει ότι τα είδη των κινδύνων για τα παιδιά είναι τα ίδια με αυτά για τους ενήλικες, αλλά επειδή τα παιδιά παθαίνουν περισσότερες λοιμώξεις, η πιθανότητα να κολλήσουν κάτι είναι μεγαλύτερη. «Τα παιδιά παθαίνουν πολλές λοιμώξεις του αναπνευστικού και αυτές μεταδίδονται μέσω σταγονιδίων εκκρίσεων του αναπνευστικού, όπως το σάλιο», αναφέρει. Το να δεις ένα παιδί να πίνει από το ποτήρι ενός άλλου παιδιού μπορεί να σε ανατριχιάσει, αλλά...
τι γίνεται με το να μοιραζόμαστε ένα ποτό με το δικό μας το παιδί;
Η ίδια συνιστά, πάντως, να μην μοιραζόμαστε ποτά με τον/την σύντροφό μας, τουλάχιστον όταν είναι άρρωστος/η, ακόμα κι αν τον/την φιλάμε. Η ουσία είναι ότι κάθε φορά που μοιραζόμαστε ένα ποτό με κάποιον, κινδυνεύουμε να κολλήσουμε κάτι. Αλλά για τις αερομεταφερόμενες ασθένειες (όπως η Covid και το κοινό κρυολόγημα), η Πριτ επισημαίνει ότι είναι επικίνδυνο να βρισκόμαστε απλώς γύρω από το μολυσμένο άτομο και να αναπνέουμε τον ίδιο αέρα. Σε γενικές γραμμές, η Ντούνφι προειδοποιεί να μην μοιραζόμαστε ποτά.
«Το να μοιραζόμαστε ποτά δεν είναι αβλαβές. Ισως οδηγήσει σε σοβαρές βακτηριακές και ιογενείς λοιμώξεις που μπορεί να έχουν δια βίου συνέπειες. Οποιαδήποτε μόλυνση που μπορεί να μεταδοθεί μέσω του σάλιου μπορεί να μεταδοθεί μέσω της κοινής χρήσης ποτών», λέει. «Αν πρέπει να μοιραστούμε ένα ποτό, ο καλύτερος τρόπος για να το κάνουμε είναι να το ρίξουμε πρώτα σε ένα ξεχωριστό φλιτζάνι ή, ως έσχατη λύση, να το πιούμε με ένα ξεχωριστό καλαμάκι». Αποδεικνύεται ότι, μερικές φορές, η κοινή χρήση δεν είναι καλό για εμάς. Έτσι, αν μπορούμε, ας κρατήσουμε το ποτό για τον εαυτό μας.