«Red Speedo»: Το τίμημα του πρωταθλητισμού και τα επικίνδυνα «νερά» του ντόπινγκ, σε μια θεατρική παράσταση

«Πόσο μακρυά μπορεί να φτάσει κάποιος για την νίκη; Πόσο κοστίζει η ηθική;» είναι το ερώτημα που τίθεται στη θεατρική παράσταση «Red Speedo» του Lucas Hnath: Μια «βουτιά» στα σκοτεινά και επικίνδυνα «νερά» του ντόπινγκ, που θα παίζεται από την Πέμπτη 19 Απριλίου ως την Κυριακή 20 Μαΐου σε ειδικά διαμορφωμένο ώστε να θυμίζει αποδυτήρια κολυμβητηρίου υπόγειο χώρο στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος, Αθήνα). 

Τα σκοτεινά νερά του ντόπινγκ και το τίμημα του πρωταθλητισμού

Σε σενάριο/ σκηνοθεσία Βασίλη Μυριανθόπουλου, το «Red Speedo», όπως αναφέρεται σε σχετικό δελτίο Τύπου, «μεταμορφώνει τη σχεδόν γυμνή φιλοδοξία ενός άνδρα σε μια παραβολή για μια σύγχρονη εποχή όπου η αρετή δεν έχει αξία μπροστά στην εμμονή για την επιτυχία, το άθλημα και τη διασημότητα. Ο συγγραφέας μας φέρνει με μια μεγάλη ανάσα και μια βαθιά βουτιά στα σκοτεινά και επικίνδυνα νερά του ντόπινγκ», θέτοντας ερωτήματα σχετικά με το τι είναι ο πρωταθλητισμός και τις ηθικές του προεκτάσεις.

Αναλυτικότερα, πρόκειται για την ιστορία ενός Αμερικανού κολυμβητή, του Ρέι, που έχει στόχο και τελικά καταφέρνει να προκριθεί στην ολυμπιακή ομάδα των ΗΠΑ. Η ηθική του πυξίδα αποπροσανατολίζεται όταν το ντόπινγκ μπαίνει απότομα στη ζωή του, ενώ σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν όλοι όσοι σχηματίζουν τον κύκλο ενός πρωταθλητή. Σημειώνεται πως το έργο «ανέβηκε» το 2013 στην Ουάσινγκτον, το 2016 στη Νέα Υόρκη και το 2017 στη Νέα Ζηλανδία.

Στην 80 λεπτών παράσταση παίζουν (με σειρά εμφάνισης) οι Δημήτρης Λιακόπουλος, Ανδρέας Βούλγαρης, Βασίλης Μυριανθόπουλος, Βαρβάρα Λάρμου. Οι παραστάσεις θα λαμβάνουν χώρα Πέμπτη- Παρασκευή- Σάββατο-Κυριακή στις 21.00. 

«Διαβρώνεται η ηθική όλων, όταν πλέον πηγαίνουν για τα λεφτά και τη δόξα. Γίνεται σκληρό deal όπου όλοι χάνουν τον προσανατολισμό τους. Σε μια σκηνή ο δικηγόρος λέει ”Το θέμα είναι πλέον να μην μας πιάσουν”. Δεν υπάρχουν αρχές, ξεκινούν νέοι κανόνες. Αυτό που εξετάζει το έργο είναι οι όψεις του ίδιου νομίματος. Από έξω κατακρίνεις. Από μέσα, δεν καταλαβαίνεις πότε έφτασες στο σημείο να υπερασπίζεσαι αυτό που κατέκρινες. Θεωρούμε φυσικό να κάνουν normalizing σε κάτι που θεωρούσαμε αδιανότητο».

Όσον αφορά στον τίτλο, που παραπέμπει στη γνωστή πολυεθνική εταιρεία, ο κ. Μυριανθόπουλος αναφέρει τα εξής: «Η εταιρεία δεν συμμετείχε ποτέ. Ούτε στην Αμερική ούτε πουθενά. Δεν έχει να κάνει με τη Speedo, αλλά με τον τύπο του μαγιό. Γι΄αυτό κι εγώ έβαλα τον πρωταγωνιστή να φοράει (μάρκα) Arena για να μην υπάρχει αυτή η σύγχυση. Στο έργο, ωστόσο, ο ρόλος της Speedo είναι καθοριστικός, αφού από εκεί κυνηγούν τη μεγάλη τους χορηγία και θέλουν να κάνουν τον ήρωα, πρόσωπο της εταιρείας. Κλείνει το μεγάλο συμβόλαιο και από εκεί γίνεται όλη η ιστορία με τις αναβολικές ουσίες. Για να μη χαθεί το συμβόλαιο, να μη χαθεί η χορηγία».

«Λένε κάποιοι ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες κατάντησαν εμπόριο. Φυσικά και είναι εμπόριο από τη στιγμή που μπαίνουν μέσα οι χορηγοί. Αυτός που πληρώνει, θέλει επιδόσεις και δεν τον ενδιαφέρει ο τρόπος με τον οποίο θα επιτευχθούν. Για ποιο ιδεώδες μιλάμε; Το ντόπινγκ υπάρχει. Οκέι. Το σωστό ποιο είναι; Τα παρατάς και πας σπίτι σου; Δεν διεκδικείς το δίκαιό σου; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά. Σε μια σκηνή υπάρχει ο μονόλογος του κολυμβητή που όταν τον ακούσεις, θα πεις: ”Ναι έχει δίκιο”. Γιατί έχουμε πλέον διαβρωθεί...» καταλήγει ο σκηνοθέτης.