Μπαίνουμε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα εβδομάδα, ίσως και δεκαημέρου. Μπαίνουμε στην φάση του restart. Αυτό που θα επιχειρήσει να κάνει ο πρωθυπουργός της σύμμεικτης κυβέρνησης και πρόεδρος της Ν.Δ., βλέποντας να συρρικνώνονται τα δημοσκοπικά του ποσοστά. Στις οποίες δημοσκοπήσεις η πλειοψηφία ζητά εκλογές και είναι θυμωμένη με τους κυβερνητικούς χειρισμούς στο θέμα των Τεμπών επικαλούμενη και πάλι τη λέξη «συγκάλυψη».
Δημοσκοπικά ευρήματα τα οποία είναι ενδεικτικά ως φωτογραφία στιγμής, αλλά που συνδέονται με τα πιό σημαντικά και πραγματικά δεδομένα που είναι η οργή του κόσμου σε πλατείες και δρόμους. Που δεν έχει να κάνει μόνο με τα Τέμπη αλλά και με την καθημερινότητα του.
Και το κακό για τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν είναι η έντονη δυσαρέσκεια γενικά για την κυβέρνηση, αλλά ειδικότερα στο πρόσωπο του, το οποίο βέβαια έχει να κάνει με το πώς τον στοχεύουν με πυρ ομαδόν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Δεξιά και αριστερά.
Τα ποσοστά της δημοφιλίας του ως πρωθυπουργού και αυτά συρρικνώνονται, την ώρα όπου – τουλάχιστον στην δημοσκόπηση της MRB – δημοφιλέστερη πολιτικός αναδεικνύεται η Ζωή Κωνσταντοπούλου, της οποίας η Πλεύση Ελευθερίας φιγουράρει πλέον στην τρίτη θέση. Αναμφισβήτητα αποκομίζοντας κέρδη από την ακτιβιστική στάση που κρατά μέσα στη Βουλή και τον έντονο πολιτικό λόγο εκτός Βουλής, κυρίως στο θέμα των Τεμπών. Κάποιοι θα μπορούσαν άνετα να ισχυριστούν ότι η κυρία Κωνσταντοπούλου κεφαλαιοποιεί ή και εκμεταλλεύεται μία τεράστια εθνική τραγωδία. Κάτι στο όποιο αποτυγχάνουν τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, ανεξάρτητα με το τι κραυγάζουν προβεβλημένοι υπουργοί αλλά και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.
Σε αυτό το περιβάλλον, με την πάρα πολύ μεγάλη ένταση αλλά και τοξικότητα, το restart θα επιχειρηθεί από αυτή την Πέμπτη, μέρα που θα ορκιστεί ο νέος πρόεδρος της Δημοκρατίας ο κ.Κωνσταντίνος Τασούλας.
Και μετά είναι θέμα λίγων, ελάχιστων ημερών, για να γίνει ανασχηματισμός, ο οποίος είναι και το τελευταίο χαρτί που έχει να παίξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του. Όσο αντέξει, διότι η πίεση από τον κόσμο στις επαναλαμβανόμενες συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια και πορείες, θυμίζουν σε μίνι έκδοση τα όσα συνέβαιναν το 2010 με τα μνημόνια.
Και εδώ που τα λέμε, με το να έχουν πάρει φωτιά οι έντονες αντιδράσεις των πολιτών με αυτά που βλέπουμε, είναι απόλυτα δικαιολογημένα, αλλά δεν είναι καθόλου βολικά για την κυβέρνηση, για τη χώρα σε μία περίοδο όπου ως Ελλάδα και ως Ευρώπη, βρισκόμαστε περίπου σε αχαρτογράφητα νερά, με αυτά που συμβαίνουν στην παγκόσμια πολιτική και οικονομική κλίμακα. Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι η αστάθεια.
Τραμπ ο νέος σερίφης στη πόλη, Ευρώπη που αγκομαχά για την άμυνα της θέλοντας να βάλει τον Τούρκο εισβολέα (Κύπρος) στα σχέδια της, Ουκρανία/Ρωσία, Συρία, Γάζα, ενέργεια, πληθωριστικές πιέσεις, μεταναστευτικό…
Ένα εκρηκτικό πάζλ, το οποίο καλείται να διαχειριστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την οποία καινούρια μορφή θα πάρει η κυβέρνηση του.
Βεβαίως και είναι θέμα πολιτικών επιλογών, όπως τα τέσσερα σημεία που ανέφερε στη Βουλή για συνταγματική αναθεώρηση, από τα οποία προσωπικά ξεχωρίζω το θέμα της Δικαιοσύνης και τα περί ευθύνης υπουργών.
Αλλά ακόμα πιο σημαντικό, είναι η επιλογή των προσώπων που καλούνται να χειριστούν τα μείζονα προβλήματα που έχουν εξοργίσει τον κόσμο, να το επαναλάβω, όχι μόνο για το θέμα των Τεμπών, αλλά και για την καθημερινότητα του σε όλα τα επίπεδα.
Θεωρώ αυτονόητο ότι θα πρέπει να χάσουν τα υπουργικά τους οφίτσια εκείνοι οι οποίοι ταλαιπώρησαν με τις ανεδαφικές τους (και πολύχρωμες) αποφάσεις, εκείνοι οι οποίοι έπαιξαν με τους θεσμούς, εκείνοι οι οποίοι υποτίμησαν/πρόσβαλαν την νοημοσύνη του κόσμου, εκείνοι που απέδειξαν ότι δεν είναι υπουργοί managers, αλλά υπουργοί για να λένε ότι έγιναν υπουργοί (τόσο μισαλλόδοξοι), Όπως κάποιες/κάποιοι που το έπαιζαν υπουργοί, μην μπορώντας να αρθρώσουν απέξω μία λέξη και διαβάζοντας την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή από μέσα ένα γραμμένο κείμενο από κάποιον επιστημονικό συνεργάτη. Την Υγεία μας να έχουμε να τις/τους αντέχουμε.
Επισημαίνω επίσης κι αυτό που ανέφερε από το βήμα της Βουλής ο Αντώνης Σαμαράς και για μία κυβέρνηση μαμούθ με 62 υπουργούς και υφυπουργούς. Πρωτοφανές. Σε καμιά χώρα του κόσμου όλοι αυτοί που δεν χωράνε ούτε σε ένα πούλμαν.
Ελπίζω ότι θα κοντύνει αυτό τον αριθμό ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Την ώρα μάλιστα, που πολλοί λένε ότι στο πάγκο δεν έχει πολλούς ικανούς αντικαταστάτες. Δε συμφωνώ. Υπάρχουν πεπειραμένοι που έχουν αποδείξει στο παρελθόν δυνατότητες και ικανότητες. Κι ας είναι τώρα στο περιθώριο. Κακώς…
Προσωπικά ποσώς με ενδιαφέρει αν είναι καραμανλικοί, σαμαρικοί, μητσοτακικοί, ανεξάρτητοι, σημιτικοί. Αρκεί να έχουν τα κότσια να συγκρουστούν με το σύστημα και να λύσουν τα προβλήματα. Να τα ξεσκεπάζουν, να τα λύνουν και όχι να τα κουκουλώνουν, πολιτικάντικα, για προστατεύσουν το όνομα του κόμματος, για να προστατεύσουν πρόσωπα και πράγματα και όχι για να προστατέψουν τα συμφέροντα του πολίτη.
Την τελική ευθύνη και τον τελικό λόγο την έχει προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Δεν έχει πια άλλα περιθώρια.
Εάν δεν ληφθούν υπόψην αυτοί οι πολύ σημαντικοί παράγοντες, τότε το Restart θα γίνει The End. Κι αν είναι για πολιτικούς που απέτυχαν, ας είναι έτσι. Κέρδος θα έχουμε. Να μην είναι, όμως, για την Ελλάδα και για τους πολίτες.