Τελικά ότι ισχύει στην καθημερινή μας ζωή ισχύει και στις διεθνείς σχέσεις. Έρχεται η στιγμή που πρέπει να διαλέξεις με ποιον θα πας και ποιον θα αφήσεις. Αυτή η στιγμή φαίνεται ότι πλησιάζει για τον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος θα πρέπει να σταματήσει να συμπεριφέρεται με νεο-οθωμανική νοοτροπία εμπόρου σε παζάρι της Ανατολής προσπαθώντας να αποκομίσει τα μεγαλύτερα οφέλη με το μικρότερο δυνατό κόστος.
Το ζήτημα της αγοράς των πυράυλων S-400 φαίνεται ότι θα αποτελέσει το σημείο καμπής για τον επανακαθορισμό των σχέσεων στο τρίγωνο Τουρκία-ΗΠΑ-Ρωσία.
Οι τελευταίες δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου ότι θα προχωρήσει στην ολοκλήρωση της αγοράς του Ρωσικού οπλικού συστήματος και η ευθεία απειλή των ΗΠΑ, δια μέσω αξιωματούχων ότι κάτι τέτοιο θα οδηγήσει σε πολύ αρνητικές συνέπειες και επικίνδυνους ατραπούς τις σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες, δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που δύναται να επηρεάσει την ευρύτερη περιοχή.
Η απόφαση του Τούρκου Προέδρου να μην υπακούσει στις εντολές που προέρχονται από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού εκπορεύεται από την αίσθηση του Ερντογάν ότι τουλάχιστον σε αυτή την χρονική περίοδο τα συμφέροντα της χώρας του και της Ρωσίας είναι σε ευθυγράμμιση. Ειδικά στο ανοιχτό πεδίο του Συριακού και στην αγωνία του Ερντογάν για την επιρροή των Κούρδων στην περιοχή, η μοναδική χώρα που μπορεί να καθησυχάσει σε ένα βαθμό τις ανησυχίες του είναι η Ρωσία η οποία φαίνεται πως δεν επιθυμεί αναβάθμιση του Κουρδικού στοιχείου στην περιοχή. Ως εκ τούτου, η απόφαση για την αγορά των Ρωσικών πυραύλων δεν εξυπηρετεί τις αμυντικές ανάγκες της γειτονικής μας χώρας αλλά υπηρετεί τις γεωστρατηγικές βλέψεις της στην Συρία.
Όπως γίνεται φανερό το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα θα πρέπει η Τουρκία να αναλάβει το κόστος της επιλογής της. Αφενός μεν γιατί θα πρέπει να βρει οδό διαφυγής από τις πιθανές κυρώσεις που θα επιβληθούν από τις ΗΠΑ, αφετέρου γιατί θα πρέπει να παραμείνει πιστή στα κελεύσματα της Μόσχας, με ότι αυτό συνεπάγεται για την εικόνα της Τουρκίας στη διεθνή σκηνή.