Τι μας έδειξε η Μέγκαν Μαρκλ με το που έγινε δούκισσα του Σάσεξ; ΄Οτι μια σύγχρονη γυναίκα μπορεί να χαράξει ένα δικό της δρόμο παίρνοντας αποστάσεις από το οικογενειακό κατεστημένο, να ασχοληθεί με κοινωφελή έργο, και να διαψεύσει μύθους σε σχέση με την εγκυμοσύνη άνω των 35 ετών.
Η απόφαση της Μέγκαν Μαρκλ και του συζύγου της, Χάρι, να κάνουν ένα βήμα πίσω σε σχέση με τη βασιλική οικογένεις της Μεγάλης Βρετανίας είναι κάτι το οποίο - λίγο ή πολύ - αφορά όλους μας. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε διαχειριστεί οικογενειακές ισσοροπίες. Το να θέσει κανείς όρια στις σχέσεις του με τους συγγενείς του (και να τους πει τι τον κάνει να αισθάνεται άνετα και τι όχι), δεν είναι πάντα το πιο εύκολο ζήτημα. Το να το κάνει κανείς, ωστόσο, διευκολύνει τη ζωή του μακροπρόθεσμα.
Να γιατί πρέπει να τοποθετούμε όρια
Οταν είμαστε μικροί, οι γονείς και κηδεμόνες μας - λίγο ή πολύ - κυβερνούν τις ζωές μας. Καθώς μεγαλώνουμε αρχίζουμε να γινόμαστε ο εαυτός μας. «Παίρνουμε (πληροφορίες) από την οικογένειά μας, αλλά επίσης κι από τον (έξω) κόσμο και μετά συνειδητοποιούμε αυτά τα ”κομμάτια” και τα εφαρμόζουμε σ′ αυτό που είμαστε - και κάπως έτσι αρχίζουμε να μαθαίνουμε περισσότερα για τον εαυτό μας μέσα στο πλαίσιο όλης αυτής της πληροφόρησης», λέει η Μάιρα Μέντεζ, ψυχοθεραπεύτρια και συντονίστρια προγραμμάτων για νοητικές κι αναπτυξιακές αναπηρίες και υπηρεσίες ψυχικής υγιεινής στο Κέντρο Οικογένειας και Παιδιού Providence Saint John’s.
Κάπως έτσι για να βρούμε αυτό που μας ταιριάζει ή όχι, θα πρέπει να κάνουμε κάποιες προσαρμογές - κι αυτό σημαίνει να τοποθετήσουμε κάποια όρια - ώστε να ζήσουμε με έναν τρόπο με τον οποίο θα νιώθουμε άνετα.
Το να μην υπάρχουν όρια δημιουργεί δυσαρέσκεια
Σκεφτείτε μια φορά που κάποιος πέρασε τη διαχωριστική γραμμή. ΄Οταν κάποιος άνθρωπος συνεχώς μας λέει ότι πρέπει να συμπεριφερόμαστε με συγκεκριμένο τρόπο, αυτό αποδεικνύεται ιδιαίτερα ενοχλητικό. Αν δεν φροντίσουμε να το σταματήσουμε, τα αρνητικά συναισθήματα θα αρχίσουν να δημιουργούνται μέχρι να φτάσουμε στο ... δικό μας όριο.
«Αν αισθάνεται κανείς ένοχος για κάτι - κάτι που μέσα του πραγματικά δεν επιθυμεί να κάνει - αρχίζει να δημιουργείται δυσαρέσκεια, αρχίζει η απομάκρυνση, η απόρριψη, η συμπεριφορά θυμού (πολλά αρνητικά συναισθήματα εμφανίζονται)», λέει η Μέντεζ.
Σύμφωνα, δε, με την Τζέσι Γουόρνερ - Κόεν, ψυχολόγο στο Northwell Health, το να αποφεύγει κανείς το ζήτημα είναι ότι χειρότερο μπορεί να κάνει. Οι ανάγκες μας είναι τόσο σημαντικές όσο οι ανάγκες της οικογένειας, γι αυτό καλό είναι να τις αναφέρουμε.
Στερεά όρια ξεκινούν με μια ειλικρινή, ανοιχτή συζήτηση
Προτού αρχίσει κανείς να τοποθετεί τα όριά του, καλό είναι να αντιλαμβάνεται τι είναι καλό και τι όχι για εκείνον. «Πρώτα πρέπει κανείς να κοιτάξει τον εαυτό του καλά στον καθρέφτη», λέει η Μέντεζ. Θυμίζει επίσης ότι τα όρια καλό είναι να μπαίνουν κι από τις δυο μεριές. Θα πρέπει, δηλαδή, να μιλήσουμε στην οικογένειά μας για το τι συμβαίνει και να προσπαθούμε να βρούμε από κοινού μια λύση. Και να προσπαθούμε, επίσης, να είμαστε ανοιχτοί και συνεργάσιμοι, όχι αρνητικοί κι απόλυτοι.
Η, δε, Γουόρνερ - Κόεν υπογραμμίζει τη σημασία εναλλακτικών προτάσεων. Παράδειγμα: «Δεν μπορώ να έρχομαι για φαγητό κάθε Κυριακή, αλλά μια φορά το μήνα θα ήταν ένα πιο ρεαλιστικό πλάνο - τι πιστεύετε;»
Σύμφωνα με την ίδια, η αίσθηση που μπορεί να έχουν μερικοί από εμάς για τα όρια αυτά μπορεί να είναι εντελώς ταυτισμένη με την προσωπικότητά τους (και την κουλτούρα τους όπως η περίπτωση της Μέγκαν και του Χάρι), κι έτσι να χρειάζεται σοβαρή υπομονή και διαπραγμάτευση.
Ιδανικά, η οικογένεια θα αντιδράσει με έναν δεκτικό, ανταποδοτικό τρόπο - και κάπως έτσι θα μπορεί κανείς να βάλει κάποια όρια που θα αποδειχτούν λειτουργικά για όλους. Τελικά, πρέπει να κάνουμε αυτό που μας κάνει να αισθανόμαστε καλά. Ας είμαστε συμπονετικοί αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ, μα ποτέ, τη δική μας την ωφέλεια.
Με πληροφορίες από: HuffPost UK