Τι περιμένει κάποιος από ένα φεστιβάλ γαστρονομίας; Την ευκαιρία να δοκιμάσει κάτι πρωτόγνωρο, κάτι διαφορετικό, από ανθρώπους νέους που κινητοποιούνται από την ορμή να αποδείξουν ότι αξίζουν.
Και αυτό μας το προσέφερε με κάθε πιθανό -και απίθανο τρόπο- το Sani Gourmet στο Sani Resort στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής από τις 20 έως τις 24 Μαΐου. Όσοι βρέθηκαν εκεί, είχαν την μοναδική ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά και να δοκιμάσουν μενού από σεφ που είτε βραβεύτηκαν πρόσφατα με αστέρι Michelin είτε ανήκουν στα ανερχόμενα ονόματα από τη Δυτική Ευρώπη και τις μεσογειακές χώρες. Και όλα αυτά μέσα σε ένα περιβάλλον εξωπραγματικά όμορφο και γεμάτο με φωτεινή αύρα, το οποίο σε μετέφερε σε έναν άλλο κόσμο, όπου ο χρόνος έμοιαζε να μην έχει καμία σημασία.
Η πρώτη μου μέρα, το Σάββατο δηλαδή, δεν άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς, αλλά αυτό εξαιτίας του καιρού που μόνο με μία λέξη μπορούσες να τον χαρακτηρίσεις: τροπικό. Αλλά όταν έχεις τέτοια θέα, τι σε νοιάζει ο καιρός;
Δεν έδωσα καμία σημασία στη βροχή που έπεφτε έξω καταρρακτωδώς, αφού η προσοχή μου ήταν ολοκληρωτικά στραμμένη σε αυτό το επικό πράγμα που ονομάζεται πρωινός μπουφές στο Sani Beach, όπου και έμεινα τα δύο πρώτα βράδια. Ένα μόνο έχω να δηλώσω: red velvet cupcakes. Τα οποία φυσικά και φωτογράφισα (και εδώ κάπου θα έπρεπε να ζητήσω συγγνώμη σε όσους με ακολουθούν στο Instagram για όλες αυτές τις φωτογραφίες που ανελέητα ανέβασα, αλλά πιστέψτε με, και πάλι λίγες ήταν).
Και το βράδυ, όταν πια επιτέλους η βροχή είχε σταματήσει, ανέβηκα τα σκαλιά του εστιατορίου Byblos Caviar για να δοκιμάσω το μενού του Klemens Schraml, ενός 25χρονου Αυστριακού που μόλις λίγες ώρες πριν μου είχε παραχωρήσει μία συνέντευξη που θα διαβάσετε σύντομα στην HuffPost Greece.
Έχοντας στο μυαλό μου τις εικόνες από ένα μικρό χωριό στην Άνω Αυστρία, με τον ίδιο να κυνηγάει ελάφια μαζί με τον μπαμπά και τον παππού του, έκατσα γεμάτη περιέργεια να δω τι θα προσγειωθεί μπροστά μου. Και πιάτο μετά το πιάτο, αλλά και κρασί με το κρασί, αφού οι σομελιέ του Resort είχαν κάνει και φέτος εξαιρετική δουλειά, μεταφέρθηκα στον άγνωστο κόσμο της Αλπικής κουζίνας. Από το ωμό λαβράκι και την πραλίνα κοτόπουλου, στο ελάφι με βύσσινο και το τυρί με την μαύρη τρούφα και τελικά, στο γλυκό με τη λευκή σοκολάτα που όπως όφειλε, ολοκλήρωσε με μαγικό τρόπο τη γευστική εμπειρία.
Και όταν στο τέλος ο γλυκύτατος Schraml βγήκε για να μας χαιρετίσει, τον χειροκροτήσαμε εντυπωσιασμένοι, νιώθοντας ότι πραγματικά είχαμε γίνει μάρτυρες ενός ταλέντου σπουδαίου.
Την Κυριακή τα σύννεφα ήταν ακόμη εκεί, αλλά οι οιωνοί ήταν καλύτεροι. Ο ήλιος ήταν απλώς θέμα χρόνου να βγει. Και το αποφάσισε την ιδανικότερη στιγμή, την ώρα δηλαδή που το Opening Party του Sani Gourmet βρισκόταν στο απόγειό του. Πέρυσι, είχαμε τις απίστευτες καμήλες που έγιναν viral και κανείς δεν πίστευε πως δεν είναι αληθινές. Φέτος, στο λευκό σκηνικό του Sea You Bar στην μαρίνα του Sani, όλοι οι σεφ που φιλοξενήθηκαν στη διοργάνωση ετοίμασαν για χάρη μας μικρά θαύματα.
Και με αυτό το βίντεο μπορείτε να καταλάβετε πως φέτος οι διοργανωτές του Sani Gourmet, ξεπέρασαν -ξανά- τον εαυτό τους.
Δεύτερος σεφ στη σειρά για μένα ήταν ο Αργεντίνος σεφ Mauricio Giovanini. Πρόσφατα κέρδισε το πρώτο του αστέρι Michelin για το εστιατόριο Messina που άνοιξε μαζί με τη γυναίκα του στη Μάλαγα της Ισπανίας το 2003. Το μενού του ήταν αυστηρά για λάτρεις των θαλασσινών, εκτός από το κυρίως πιάτο. Είχαμε καραβιδούλες, αχινό, κόκκινες γαρίδες, χέλι, το πιάτο που ανακηρύχθηκε δικαίως ο νικητής, πιτσούνι και τέλος, ένα απολαυστικό σοκολατένιο κέικ με ξινή κρέμα με μπανάνα. Κατάφερα να περιγράψω το μενού με μία φράση: «Η θάλασσα στο πιάτο μας».
Και έχοντας στο μυαλό μου τη συνέντευξη μαζί του, την οποία επίσης θα διαβάσετε σύντομα στην HuffPost Greece, δεν μπορούσα να σταματήσω να χαμογελάω στην εικόνα του εκφραστικού και ευφυέστατου Giovanini που έσπευσε να με φιλήσει σταυρωτά πριν καν του πω ποια είμαι.
Και έτσι φτάσαμε στη Δεύτερα, μια μέρα άκρως καλοκαιρινή, όπου διαπίστωσα ότι ένας πρωινός μπουφές μπορεί να γίνει ακόμη πιο επικός, εάν μένεις στο Sani Club. Στο πιο «απομονωμένο» από όλα τα ξενοδοχεία του Sani Resort, το βράδυ ακούς μόνο τα τζιτζίκια, ενώ το πρωί δεν χορταίνεις να κοιτάς από τη μία το δάσος και από την άλλη την καταγάλανη θάλασσα.
Πριν από το τρίτο και τελευταίο μενού που δοκίμασα, προηγήθηκε μία ακόμα πρωτόγνωρη εμπειρία. Σε ένα event ειδικά για δημοσιογράφους, είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε, όχι μία, ούτε δύο, αλλά τέσσερις διαφορετικές σαμπάνιες της G.H. Mumm. Και εκεί κάπου, ανάμεσα στη σαμπάνια νούμερο 2 και στη σαμπάνια νούμερο 3, που ήταν οι αγαπημένες μου, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα αρχίσω να πίνω αφρώδη οίνο και μετά την Πρωτοχρονιά.
Για το τέλος, μου κράτησαν τα καλύτερα. Γιατί το βράδυ δείπνησα στο εστιατόριο Water με το μενού του 33χρονου Jan Hoffmann, ο οποίος κατέκτησε το πρώτο του αστέρι Michelin πέρυσι, στο εστιατόριο Seven Swans, στη Φρανκφούρτη, στο οποίο εργάζεται ως επικεφαλής chef από το 2014. H πρώτη μου αντίδραση ήταν φυσικά αυτή.
Και μετά έφτασαν τα πιάτα. Εάν ο Giovanini έφερε τη θάλασσα στο τραπέζι μας, τότε ο Hoffmann έφερε το καλοκαίρι. Τα σούσι με παντζάρι, κινόα, σπανάκι και αγγούρι, οδήγησαν σε μία υπέροχη κρύα σούπα με βότανα, κατσικίσιο τυρί, φραγκοστάφυλα και ψημένη κάπαρη που δίχασε το τραπέζι μας. Εγώ την λάτρεψα.
Και συνεχίσαμε με ιππόγλωσσο που συνδυάστηκε με φράουλες και ραβέντι, ένα πιάτο απίστευτα ντελικάτο, αλλά και με άψογα μαγειρεμένο ελάφι. Στο τέλος ήρθαμε αντιμέτωποι με ένα γλυκό τόσο όμορφο που πολύ απλά δεν θέλαμε να το αγγίξουμε.
Την Τρίτη το πρωί, στις 6.20 για την ακρίβεια, ήρθε το ταξί για να με μεταφέρει στο αεροδρόμιο Μακεδονία. Στα λίγα λεπτά που το περίμενα, προσπάθησα να απολαύσω για λίγο ακόμα τη θέα της θάλασσας μέσα από τα πεύκα. Και ενώ έγραφα αυτό το κείμενο, κάθε γεύση, στιγμή, κουβέντα και εικόνα ήταν ζωντανή μέσα μου. Και εάν αυτό δεν κάνει το Sani Gourmet το καλύτερο φεστιβάλ γαστρονομίας στην Ελλάδα, τότε δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να το κάνει.