Ο πιο πάνω ήταν τίτλος σε άρθρο μου πριν έξι μήνες. Άλλο άρθρο μου το 2020 είχε τίτλο «Η Αθήνα χωρίς κόκκινες γραμμές». Και πριν δέκα περίπου χρόνια «Ο Γεωπολιτικός Σεισμός (στην Αν. Μεσόγειο) πλησιάζει». Πρόκειται για δείγμα από αμέτρητα άρθρα σε βάθος δεκαετιών, με την ίδια πάντα αγωνιώδη προσέγγιση για αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού. Και όπως επιχειρηματολογούσαμε, ο ενεργειακός πλούτος στην Αν. Μεσόγειο (Αιγαίο-Κρήτη-Κύπρο), θα έκανε δριμύτερη την τουρκική αρπακτικότητα.
Άλλοι, σε Αθήνα-Λευκωσία έκαναν συνέδρια για την «συνεργασία με την Τουρκία στην Αν. Μεσόγειο», επαινούσαν τον δήθεν ισλαμοδημοκράτη Ερντογάν και ερμήνευαν τον τουρκικό επεκτατισμό ως ”ρητορική για εσωτερική κατανάλωση”, ενώ ανταμείβονταν με διορισμό από τη Λευκωσία μέχρι τις Βρυξέλλες. Σήμερα, ο ισλαμοφασισμός του Ερντογάν έχει εξελιχθεί σε υστερία εντός και εκτός Τουρκίας, ώστε κάθε καλόπιστος σε Αθήνα-Λευκωσία αντιλαμβάνεται την τουρκική αρπακτικότητα.
Σ’ όλη αυτή την πορεία δεκαετιών, ο τουρκικός επεκτατισμός επενέβαινε στρατιωτικά σε περιπτώσεις συντριπτικής υπεροπλίας έναντι του αδύνατου θύματος: Κύπρος, Ιράκ, Αφρίν Συρίας, Λιβύη … διότι το διακύβευμα στο ενδεχόμενο τουρκικής αποτυχίας ήταν και παραμένει μοιραίο για το τουρκικό καθεστώς εξουσίας. Εξού κι απέφευγε επιδρομή που θα εξανάγκαζε την Αθήνα να αντιδράσει στρατιωτικά, αλλά προχωρούσε μέχρι εκεί που η Αθήνα έκανε ένα βήμα πίσω για να αποφευχθεί η σύρραξη. Έτσι έγιναν πολλά βήματα πίσω για να φτάσουμε ως εδώ.
Ευτυχώς, σήμερα μια αμυντικά ενισχυμένη Ελλάδα εμφανίζεται έτοιμη να αντιμετωπίσει τον νεο-οθωμανισμό με ενδεχόμενο να ανοίξουν κι άλλες «εκκρεμότητες» εντός Τουρκίας.
Θα μπορούσε να είχαμε ενεργήσει με διορατικότητα και να οριοθετούσαμε την ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου, όπως ο Πρόεδρος Τ. Παπαδόπουλος (2004-8) εισηγήθηκε στην Αθήνα. Θα μπορούσε να επιμένουμε στην εφαρμογή της Δήλωσης της ΕΕ της 25ης Μαρτίου 2021 για επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία. Θα μπορούσε να είχαμε προασπιστεί την εθνική κυριαρχία βάσει προκαθορισμένων κόκκινων γραμμών σε καθοριστικές ιστορικές στιγμές. Το να αναλωθούμε στο παρελθόν είναι ανώφελο. Άλλωστε, τα πιο πάνω παραμένουν ως επιλογές αν Αθήνα και Λευκωσία έχουν το σθένος, σε συνδυασμό με άλλα πλεονεκτήματα και δεδομένου ότι σήμερα δεν υπάρχει άνθρωπος στην Αθήνα που θα προδώσει την πατρίδα, όπως το 1974 η χούντα.
Στο σημερινό προσκήνιο, η Αθήνα ενεργώντας έξυπνα, αναδεικνύει την Τουρκία σε προβληματικό και αναξιόπιστο εταίρο στο ΝΑΤΟ, καθώς ταυτοχρόνως η ΕΕ, ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία συντάσσονται με τις θέσεις της Ελλάδας. Επιπλέον, οι εξελίξεις ευνοούν την επέκταση της αμυντικής συμμαχίας Γαλλίας-Ελλάδας στην Αν. Μεσόγειο με την Κύπρο εξοπλισμένη και ενταγμένη στο πλαίσιο της τριμερούς Ευρωπαϊκής Άμυνας στη Μεσόγειο. Ενώπιον ενός ακήρυχτου πολέμου από την Τουρκία, μπορούμε να προετοιμαστούμε αναλαμβάνοντας πρώτα οι ίδιοι την ευθύνη για την αυτοπροστασία μας. Δεν θα προστρέξει άλλος να μας σώσει, αλλά εμείς πρέπει να αντιμετωπίσουμε την τουρκική επεκτατικότητα με συγκροτημένη πανεθνική ετοιμότητα.
***
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο