Το πρώτο μεγάλο τεστ αντοχής για την συμμαχία ανάμεσα στην Ρωσία, την Τουρκία και το Ιράν, θα διεξαχθεί στην Συρία και συγκεκριμένα στο μοναδικό προπύργιο των Σύριων ανταρτών το Ιντλίμπ που βρίσκεται αυτή την περίοδο στο επίκεντρο του παγκοσμίου ενδιαφέροντος ως το κύκνειο, και πιθανώς πιο αιματηρό, άσμα του Συριακού Εμφυλίου.
Η συνάντηση της Τεχεράνης που διεξήχθη την εβδομάδα που μας πέρασε ανέδειξε τις διαφορετικές στοχεύσεις και κυρίως τους διαφορετικούς μύχιους σκοπούς των τριών αυτών δυνάμεων στο ζήτημα της επίλυσης της Συριακής κρίσης.
Ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, ομολογώντας εμμέσως την δυσχερή θέση στην οποία βρίσκεται, οικονομικά αλλά και ως κοινωνία, κάλεσε για άμεση κατάπαυση του πυρός δηλώνοντας την αδυναμία της χώρας του να διαχειριστεί άλλο ένα ισχυρό προσφυγικό κύμα από την Συρία στην πατρίδα του. Ο Ρώσος Πρόεδρος απάντησε ότι δεν θα μπορούσε να συζητηθεί η πιθανή κατάπαυση του πυρός από την στιγμή κατά την οποία δεν βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και εκπρόσωποι των ανταρτών , χρησιμοποιώντας ένα πολιτικώς ορθό επιχείρημα για να αποφύγει να εκφράσει ευκρινώς την άποψη της χώρας του που δεν είναι από την πλήρη συνέχιση των επιχειρήσεων του Συριακού στρατού στην περιοχή. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η έκκληση προς τους «τρομοκράτες να αφήσουν τα όπλα και να επιδείξουν κοινή λογική».
Στο ίδιο πνεύμα με τον Ρώσο Πρόεδρο εντάσσεται και η δήλωση του Προέδρου του Ιράν, Ρουχανί. Ο Ιρανός Πρόεδρος έθεσε ως πρώτη προτεραιότητα την στρατιωτική εκκαθάριση της περιοχής από τα τρομοκρατικά στοιχεία , κάνοντας και αυτός έκκληση για τον σεβασμό των αμάχων. Ήδη Ρωσία και Συρία βομβαρδίζουν από το βράδυ Παρασκευής θέσεις ανταρτών στην περιοχή χωρίς να λαμβάνουν τόσο ισχυρά υπόψιν τους την εκφρασμένη αγωνία του Τούρκου Προέδρου.
Από τα παραπάνω είναι φανερό ότι η συμμαχία των τριών προθύμων δεν στηρίζεται σε μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς είτε σε κοινές αρχές αξίες ή αρχές, κάτι που πιθανώς την καθιστά πιο ευάλωτη στον χρόνο. Η στάση όμως των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και κυρίως η απουσία συγκεκριμένου σχεδιασμού από τον ίδιο τον Πρόεδρο Τραμπ είναι ο μοναδικός συνδετικός κρίκος που διατηρεί την συμμαχία αυτή ακέραια.
Το αν θα συνεχίσει η συμμαχία αυτή να δρα από κοινού εξαρτάται από τις ΗΠΑ αλλά και μέχρι πότε τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα των τριών χωρών που απαρτίζουν την συμμαχία δεν θα αποτελέσουν κόκκινη γραμμή για κάποιον από τους τρεις συμμετέχοντες. Η στάση της Τουρκίας, ως το πιο αδύναμου αλλά και απαραίτητου γεωπολιτικά, κρίκου, θα έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον αφού είναι σαφές ότι αποτελεί την χώρα με την πιο ευάλωτη οικονομία αλλά και με τα περισσότερα μέτωπα ανοιχτά, την ίδια στιγμή που η γεωγραφική της θέση την καθιστά απαραίτητο παράγοντα για την επίλυση, ή μη, του Συριακού ζητήματος.