Η προσπάθεια εξαγωγής αμιγώς πολιτικών συμπερασμάτων το βράδυ των αυτοδιοικητικών εκλογών με αποκλειστικούς καλεσμένους στα τηλεοπτικά πάνελ εκπροσώπους των κομμάτων, συνιστά εργαλειοποίηση και εν τέλη υποβάθμιση του θεσμού. Διότι πέρα από την σαφή αποδοκιμασία των Κυβερνητικών υποψηφίων δημάρχων στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη, η επικράτηση των αντιπάλων τους δεν μπορεί να πιστωθεί σε συγκεκριμένο κόμμα της αντιπολίτευσης, όταν για παράδειγμα οι υποψήφιοι τους προέρχονται από το σύνολο του κομματικού φάσματος όπως για παράδειγμα στο ψηφοδέλτιο του κου Αγγελούδη στην Θεσσαλονίκη, ή του κου Δούκα στην Αθήνα -με σαφείς προεκτάσεις σ’ ένα κομμάτι του οικολογικού χώρου-, ενώ περιπτώσεις όπως του κου Μόραλη στον Πειραιά έχουν τύχει της υποστήριξης τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ διαδοχικά. Πολλώ δε μάλλον η εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων καθίσταται προβληματική όταν η αποχή στο β γύρο ξεπέρασε το 65%, οι αιτίες της οποίας θα πρέπει ν αποτελέσουν την κατά προτεραιότητα συζήτηση της επόμενης μέρας.
Η δημοσιοποίηση της κομματικής στήριξης λειτούργησε αρνητικά στις περιπτώσεις των υποψηφίων περιφερειαρχών της ΝΔ και υπέρ των «ανταρτών» στην Ανατολική Μακεδονία-Θράκη και στην Θεσσαλία, εισπράττοντας τα επίχειρα της αποτυχημένης διαχείρισης των πρόσφατων φυσικών καταστροφών από την Κυβέρνηση. Κομματική στήριξη που έλαβε τον χαρακτήρα έμμεσου εκβιασμού προς τους πλημμυροπαθείς για την είσπραξη των πενιχρών αποζημιώσεων αν δεν εκλεγεί ο Αγοραστός, από τον κο Αυγενάκη, ή την μη εκχώρηση πόρων του ΕΣΠΑ εφόσον εκλεγεί ο Σίμος Ρούσος στο Χαλάνδρι, από τον Άδωνη Γεωργιάδη!
Ο Γιώργος Κασαπίδης στην Δυτική Μακεδονία πλήρωσε το τίμημα της βίαιης από-λιγνιτοποίησης και της πράσινης μετάβασης με εμφανής τις κοινωνικές και δημογραφικές επιπτώσεις στην περιφέρεια. O Κώστας Μουτζούρης αντίθετα φαίνεται πως τυγχάνει της στήριξης σημαντικής μερίδας των κατοίκων των νησιών του Αν Αιγαίου λόγω της αντίθεσης του στην δημιουργία των κλειστών μεταναστευτικών δομών στα σύνορα και της στήριξης των τοπικών κινητοποιήσεων όταν η Κυβέρνηση της ΝΔ έστειλε τα ΜΑΤ για να καταστείλει τις αντιδράσεις των κατοίκων.
Ο Κώστας Μπακογιάννης τιμωρήθηκε ως γόνος πολιτικής οικογένειας που χρησιμοποιεί τον Δήμο για την ανέλιξη στο κόμμα της ΝΔ με απώτερο στόχο την διεκδίκηση της αρχηγίας του μετά τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Εισέπραξε το τίμημα της διαπλοκής και της κακοδιαχείρισης του Μεγάλου Περιπάτου, της εγκατάλειψης των προαστίων και των ενοικιαστών έναντι του υπερ- τουριστικοποιημένου κέντρου και του Airbnb, αλλά και την απομάκρυνση του από την δεξιά εκλογική βάση με την προώθηση της φιλο-μεταναστευτικής και woke ατζέντας.
Τέλος η επικράτηση των Χάρη Δούκα στον Δήμο της Αθήνας, του Δημήτρη Πτωχού στην Περιφέρεια Πελοποννήσου και του Δημήτρη Κουρέτα στην Περιφέρεια Θεσσαλίας αποτελούν ένδειξη της προτίμησης προσώπων με κεντρογενή χαρακτηριστικά, ανοιχτών σε τοπικές συνεργασίες και τεχνοκρατική γνώση ικανή για ν’ ανταπεξέλθει στην κλιμάκωση μόνιμων κρίσεων (κλιματική, γεωπολιτική, οικονομική κά) που απειλούν την καθημερινότητα των πολιτών.
Υπό αυτό το πρίσμα η ΝΔ θα πρέπει να λάβει το μήνυμα πως ο μονοπολισμός στην διακυβέρνηση της, που κερδήθηκε συγκυριακά λόγω των χειρισμών της στον Έβρο, των αμυντικών συμφωνιών και των εξοπλιστικών, δεν είναι δεδομένη και εν λευκώ εντολή. Μπορεί λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης να αποτελεί συγκυριακά, ελλείψει αντιπολίτευσης, τον πιο αποτελεσματικό διαχειριστής της κρίσης, η μεταπολίτευση όμως έχει παρέλθει οριστικά και κάθε νέα εκλογή θα αποτελεί κινούμενη άμμο, επικαθοριζόμενη από την εκάστοτε συγκυρία στο εκλογικό σώμα.
Από την άλλη ουδείς μπορεί να πανηγυρίσει, ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, για τα αποτελέσματα, αφού το στοίχημα της σύμπραξης με το ΠΑΣΟΚ ενόψει Ευρωεκλογών –που εξέφρασε διακαώς ο Γιωργάκης Παπανδέρου στην εμφάνιση του αμέσως μετά την νίκη του Χάρη Δούκα-, αποτελεί ζητούμενο με βασική προϋπόθεση πολιτικές και εθνικό όραμα που δεν διαθέτει δυστυχώς η σημερινή μηδενιστική κεντροαριστερά.