Ένας Κινέζος διαγνώστηκε πρόσφατα με το σύνδρομο «δακρύων κροκοδείλου», μια σπάνια ιατρική πάθηση που κάνει τους ανθρώπους να δακρύζουν όποτε τρώνε.
Το κλάμα πυροδοτείται συνήθως από μια έντονη συναισθηματική αντίδραση, όπως λύπη, πόνο ή ακατάσχετο γέλιο, αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να ενεργοποιηθεί από κάτι τόσο καλοήθη όπως το φαγητό.
Πέρυσι, ένας ηλικιωμένος, ο κος. Ζανγκ όπως λένε τα κινεζικά μέσα ενημέρωσης, φέρεται να χύνει δάκρυα κάθε φορά που τρώει. Δεν το σκέφτηκε πολύ στην αρχή, αλλά το κλάμα χειροτέρεψε αισθητά όταν χρειαζόταν να μασήσει για περισσότερη ώρα, και αυτό τον εμπόδιζε στην κοινωνική του ζωή. Ο Ζανγκ άρχισε να αποφεύγει να τρώει δημόσια, από φόβο μην κυλήσουν δάκρυα στο πρόσωπό του μπροστά σε κόσμο, κι έτσι απομονώθηκε. Ευτυχώς, συνειδητοποίησε ότι αυτό δεν ήταν κάτι που μπορούσε να κρύψει για πάντα και αποφάσισε να δει έναν γιατρό.
Τον περασμένο μήνα, ο Ζανγκ πήγε σε ένα νοσοκομείο στη Γιουχάν για έλεγχο και διαγνώστηκε με μια σπάνια ιατρική πάθηση που είναι κοινώς γνωστή ως «δακρύων κροκοδείλου». Ο Δρ Τσένγ Μιαν Χίνγ Mian, επικεφαλής του Τμήματος Οφθαλμολογίας στο νοσοκομείο εξήγησε ότι η πάθηση σχετίζεται στενά με την προηγούμενη παράλυση του προσώπου του άνδρα.
Η διαδικασία ανάρρωσης από την παράλυση του προσώπου είχε επηρεάσει τη δραστηριότητα των δακρυϊκών αδένων, ιδιαίτερα εκείνου στο αριστερό του μάτι. Κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάρρωσης, οι νευρικές ίνες του προσώπου κατευθύνονται εσφαλμένα και το σιελογόνο νεύρο καταλήγει να νευρώνει τον δακρυϊκό αδένα αντί του υπογνάθιου αδένα.
Το αποτέλεσμα αυτής της κακής κατεύθυνσης του νεύρου του προσώπου είναι ότι ερεθίσματα όπως η μυρωδιά ή η γεύση του φαγητού, αντί να προκαλούν σιελόρροια, διεγείρουν τον δακρυϊκό αδένα να παράγει δάκρυα.
Τα συμπτώματα του συνδρόμου του «δακρύων κροκοδείλου» ποικίλλουν από ασθενή σε ασθενή και οι πιο ήπιες περιπτώσεις αντιμετωπίζονται γενικά με συμβουλευτική και τακτική παρακολούθηση. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, η πιο δημοφιλής θεραπεία είναι οι ενέσεις βοτουλινικής τοξίνης στον δακρυϊκό αδένα, για να σταματήσει η μετάδοση κατά μήκος των ανώμαλα αναγεννημένων νευρικών ινών στον προσβεβλημένο αδένα. Τα αποτελέσματα της τοξίνης διαρκούν περίπου έξι μήνες.
Οι χειρουργικές επεμβάσεις είναι επίσης μια λύση, και αυτή ήταν η επιλογή στην περίπτωση του κ. Ζανγκ. Η κατάστασή του βελτιώθηκε πολύ, αλλά τα τοπικά μέσα δεν διευκρινίζουν εάν η ανακούφιση είναι μόνιμη.