Φαίνεται ότι οι σχέσεις Τουρκίας και Ηνωμένων πολιτειών της Αμερικής θα μας απασχολήσουν και στην δύση του 2018 όπως και στην ανατολή του 2019. Οι σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες φαίνεται ότι δεν ορίζονται τόσο από τις εκρηκτικές προσωπικότητες των ηγετών τους, του Αμερικάνου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, αλλά από τις αντιθετικές γεωπολιτικές επιδιώξεις των δύο χωρών.
Η επιδίωξη της τουρκικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας για εμβάθυνση της παρουσίας της στην Συρία και ταυτόχρονο περιορισμό των Κούρδων της Συρίας, είναι σχεδόν δεδομένο ότι θα προκαλέσει αντιδράσεις στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, ειδικά την στιγμή κατά την οποία οι Κούρδοι της Συρίας αποτελούν τον σημαντικότερο στρατιωτικό σύμμαχο για τις ΗΠΑ.
Ενδεικτικό της έντασης που ήδη υποβόσκει στην περιοχή είναι η απόφαση των ΗΠΑ να τοποθετήσουν στρατιωτικά φυλάκια στην περιοχή της βόρειας Συρίας με πραγματική στόχευση την προστασία των κουρδικών δυνάμεων ασφαλείας που βρίσκονται στην περιοχή. Οι δηλώσεις του Τούρκου πρόεδρου για έναρξη στρατιωτικών επιχειρήσεων στην περιοχή ανατολικά του Ευφράτη έχει σημάνει συναγερμό στην στρατιωτική ηγεσία των ΗΠΑ, η οποία γνωρίζει πολύ καλά ότι πιθανή στρατιωτική επιχείρηση από την Αγκυρα θα έχει συνέπειες όχι μόνο τους Κούρδους αλλά και τις ΗΠΑ και τις συμμαχικές της χώρες, που ενδέχεται να χάσουν το πιο σημαντικό τους σύμμαχο απέναντι στους τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους».
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η απόφαση για εκπαίδευση από τις στρατιωτικές δυνάμεις των Ηνωμένων πολιτειών της Αμερικής 40.000 μαχητών. Είναι φανερό ότι η απόφαση αυτή αποσκοπεί στην δημιουργία συνθηκών ασφαλείας στην περιοχή που δεν θα εξαρτώνται από την στάση της Τουρκίας.
Σε αυτή την εξίσωση δεν γίνεται να μην εξετάσουμε και τις σχέσεις της Ρωσίας με την Τουρκία, οι οποίες θα δρομολογήσουν σίγουρα εξελίξεις στις σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία, ειδικά αν η Αγκυρα συνεχίσει να τηρεί στάση νέο- Οθωμανού εμπόρου που παζαρεύει την θέση της ανάμεσα σε χώρες με αντικρουόμενα συμφέροντα στην περιοχή.