Όσα κι αν γράψει κάποιος για το σεισμό που έπληξε την Τουρκία και τη Συρία είναι αδύνατο να περιγράψει τον ανθρώπινο πόνο. Γράφω το άρθρο με έντονα συναισθήματα για μια πατρίδα που ήταν ήδη καταπονημένη από τις επιπτώσεις του πολέμου και τώρα ο λαός της υποφέρει ακόμη περισσότερο εξαιτίας του φονικού σεισμού.
Σαν να μην αρκούσαν οι χημικές επιθέσεις και τα διαρκή σφυροκοπήματα και χτύπησε και ο εγκέλαδος.
Σαν να μην αρκούσε η πολύχρονη αιματοχυσία, η δολοφονία των παιδιών της και του μελλόντός της. Σαν να μην έφτανε το κόστος του αγώνα κατά κάθε είδους πατερναλιστικής πρακτικής και διασποράς εκατομμυρίων Σύρων ανά τον κόσμο.
Σαν να μην έφταναν λοιπόν όλα αυτά και οι Σύριοι έρχονται αντιμέτωποι με την αγριότητα της φύσης. Σαν η βαναυσότητα να βρήκε το σπίτι της στη Συρία.
Παρά την ανθρωπιστική κρίση που έπληξε την Ανατολική Τουρκία άλλα και την Βορειοδυτική Συρία, οι υποσχέσεις για ανθρωπιστική βοήθεια ορθώς υλοποιήθηκαν άμεσα όσον αφορά την Τουρκία αλλά και τις Συριακές πόλεις υπό τον έλεγχο του συριακού καθεστώτος. Όμως η διεθνής ανταπόκριση για την εκτός καθεστωτικού ελέγχου Βορειοδυτική Συρία δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος που απαιτούσαν οι περιστάσεις.
Ταυτόχρονα, έχει καταστεί σαφές, ότι τα εμπόδια δεν εμπεριέχουν χαρακτήρα διάκρισης από την πλευρά των πρόθυμων λαών να συνεισφέρουν έμπρακτα. Ωστόσο, κατά την άποψη της συριακής αντιπολίτευσης, αφορμή αποτέλεσε η πολιτικοποίηση του θέματος και η οπορτουνιστική πρόθεση του συριακού καθεστώτος για άρση των κυρώσεων.
Οι κυρώσεις αποτελούν ένα σύνολο περιοριστικών μέτρων που επιβάλλονται από το Συμβούλιο Ασφαλείας σε προσωπικότητες, καθεστώτα και ομάδες με σκοπό την άσκηση πίεσης χωρίς την χρήση στρατιωτικού μέσου.
Προς υπενθύμιση, το Συμβούλιο Ασφαλείας και η ΕΕ, έπειτα από την έκκληση των αντικαθεστωτικών, επιβάλλουν περιοριστικά μέτρα σε προσωπικότητες του συριακού καθεστώτος από το 2011. Μια προσπάθεια που αποβλέπει στον τερματισμό της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της κρατικής τρομοκρατίας και στο σεβασμό του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου.
Με αφορμή λοιπόν, τον φονικό σεισμό οι ΗΠΑ και η ΕΕ διαβεβαίωσαν από την πρώτη κιόλας στιγμή, ότι οι περιορισμοί δεν εμποδίζουν απολύτως καμία δράση ανθρωπιστικής φύσεως. Μια ρητορική που αμφισβητήθηκε από το συριακό καθεστώς με αποτέλεσμα η ανθρωπιστική βοήθεια να περνά για να φτάσει μέσα από συμπληγάδες.
Παρά τον ανθρώπινο πόνο, η πολιτικοποίηση του δράματος που εξελίσσεται στη Συρία είναι γεγονός. Ενώ οι πληγείσες πόλεις που βρίσκονται υπό τον έλεγχο της συριακής κυβέρνησης δέχονταν βοήθεια από αραβικές χώρες, την Αρμενία, την Ρωσία και την Κίνα, ο μη καθεστωτικός βορράς παρέμεινε αβοήθητος δίχως διαδρόμους για να περάσει η ανθρωπιστική βοήθεια και αυτό με απόφαση του καθεστώτος. Μια στάση, που για ακόμη μια φορά, επικρίθηκε από την αντιπολίτευση ως ωφελιμιστική και απάνθρωπη.
Στο μεταξύ, οι διασώστες της οργάνωσης White Helmets επιβεβαίωναν την συνεχή προσπάθεια απεγκλωβισμού επιζώντων, την στιγμή που η εύρεση εγκλωβισμένων, γίνόταν ακόμα δυσκολότερη. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Al jazeera ευχαριστώντας όλους τους λαούς για την συμπαράσταση τους, οι White Helmets διαβεβαίωναν για την μη έλευση διεθνών ομάδων διάσωσης. Παράλληλα, έκαναν έκκληση για άμεσο άνοιγμα ανθρωπιστικών περασμάτων όπως και για είδη πρώτης ανάγκης, σημειώνοντας την έλλειψη του απαραίτητου εξοπλισμού για τις επιχειρήσεις τους.
Έπειτα από διπλωματικές πρωτοβουλίες και αφού είχε υπάρξει κωλυσιεργία όσον αφορά στην άμεση ανταπόκριση για την διάσωση των εγκλωβισμένων το καθεστώς, πέντε ημέρες μετά τον φονικό σεισμό, δίνει την συγκατάθεση του για την πρόσβαση στους ανθρωπιστικούς διαδρόμους με αντάλλαγμα την μερική άρση των κυρώσεων για 180 μέρες.
Τραγική ειρωνεία, η απόφαση ανακοινώθηκε καθώς οι White Helmets ανακοίνωσαν το τέλος των επιχειρήσεων απεγκλωβισμού επιζώντων και την έναρξη των επιχειρήσεων για την ανάσυρση νεκρών.
Σε άλλο μήκος κύματος και ενώ οι διασώστες πάσχιζα αδιάλειπτα να σώσουν ανθρώπινες ζωές η Charlie Hebdo δέχεται την επίκριση πολλών για την καρικατούρα με την οποία βρίσκει αφορμή να κάνει χιούμορ με τον ανθρώπινο πόνο. Αστοχη κίνηση που χαρακτηρίστηκε ως γλώσσα μίσους και αλαζονείας. Σχόλια πολλών χρηστών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την παροτρύνουν να πρεσβεύει πιο επουσιώδες περιεχόμενο προωθώντας την ενσυναίσθηση και την ευαισθησία.
Στον αντίποδα είναι συγκινεί η ευαισθητοποίηση των Ελλήνων, που παρά τις απειλές και ψυχολογικές επιθέσεις της γείτονος, συνεχίζει να κινητοποιείται εμπράκτως διασώζοντας ζωές και χαρίζοντας ελπίδα δίνοντας για ακόμη μια φορά μαθήματα ανθρωπιάς και πολιτισμού. Επίσης αξιόλογες προσπάθειες αποτελούν και οι εκστρατείες συγκέντρωσης ειδών πρώτης ανάγκης και για τους πληγέντες της Συρίας.
Με τον αριθμό των θυμάτων να ξεπερνά τις 33.000 ο πόνος είναι απερίγραπτος και οι ανάγκες αυτών που έχουν επιβιώσει τεράστιες. Η έμπρακτη αλληλεγγύη επιβάλλεται, είναι δείγμα της ανθρωπιάς μας. Παράλληλα όμως είναι ανάγκη να σταματήσει η πολιτικοποίηση αυτού του δράματος, αλλά και η κατάπαυση του πυρός. Είναι ακόμη πιο τραγικό ο άνθρωπος να προκαλεί το ίδιο χάος και θάνατο με αυτά που προκαλούν οι φυσικές καταστροφές..