Είναι φανερό ότι η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο καιρό αλλάζει. Αλλάζει για τον λόγο ότι ψάχνει να εξασφαλίσει μία αξιοπρεπή διαφορά σε σχέση με το ποσοστό που θα λάβει το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν. Το ενδιαφέρον όμως στοιχείο που ίσως ελάχιστοι θα μπορούσαν να προβλέψουν είναι ότι το μείγμα πολιτικής που χρησιμοποιεί, δεν έχει καμία σχέση με ότι είχαμε γνωρίσει κατά το παρελθόν. Ας φέρουμε τρία παραδείγματα.
Το πρώτο παράδειγμα είναι η στάση του σχετικά με όλες τις εξελίξεις που αφορούν τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Το πνεύμα της συμφωνίας των Πρεσπών απουσιάζει σε αυτή την περίπτωση. Φυσικά δεν ενστερνίζεται μαξιμαλιστικές πολιτικές αλλά είναι φανερό ότι οι σύμβουλοι του Αλέξη Τσίπρα υιοθετούν κάποιες θέσεις που κινούνται μέσα στο ίδιο πλαίσιο που κινείται ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Άλλωστε, η κοινή γνώμη συνεχώς είναι σε επαγρύπνηση σχετικά με τις συνεχείς Τουρκικές προκλήσεις. Προτάσεις όπως ένας διάλογος που θα φέρει ένα νέο Ελσίνκι, είναι προτάσεις που θα αφορούν έναν άλλο μεταγενέστερο χρόνο και φυσικά σίγουρα μετά τις εκλογές που θα διεξαχθούν στην Ελλάδα και στην Τουρκία τον επόμενο χρόνο. Αυτές τι προτάσεις θα τις εκφράσει ο Σύριζα σε άλλη χρονική στιγμή.
Το δεύτερο παράδειγμα είναι το προσφυγικό – μεταναστευτικό. Ίσως αρκετοί μπορεί να μην έχουν συνειδητοποιήσει ότι το μεταναστευτικό σε ελάχιστο χρόνο από τώρα θα παίξει τον ρόλο του στην δημόσια ατζέντα. Τα τελευταία ναυάγια των μεταναστών ήταν μίας πρώτης ευκαιρίας για μία διαφορετική εκτίμηση από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά, ο «αριστερός ανθρωπισμός» δεν απουσιάζει . Όμως ανεύθυνες δηλώσεις όπως «δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα» και «οι μετανάστες λιάζονται» δεν γίνεται να ξανα εκφραστούν. Αντίθετα, είδαμε μία ορθολογική προσέγγιση από την πλευρά της Ράνιας Σβίγγου, της γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ. Γενικά, παρατηρούμε ότι οι θέσεις του αριστερού κόμματος κινούνται σε έναν διαφορετικό δρόμο που προτείνει το κόμμα του Βαρουφάκη αλλά και του ΚΚΕ.
Το τρίτο παράδειγμα είναι το ζήτημα του πληθωρισμού. Η ακρίβεια γνωρίζουμε καλά ότι θα παίξει τον πρώτο ρόλο, θα είναι το πρώτο κριτήριο των ψηφοφόρων με το οποίο θα επιλέξουν ποιο κόμμα θα ψηφίσουν στις εθνικές εκλογές. Και όμως ο Τσίπρας, δεν έχει ακολουθεί την εύκολη λύση. Να κινηθεί δηλαδή στις πλατείες και στους δρόμους και να συγκεντρώσει τα λαϊκά στρώματα με σκοπό να διαμαρτυρηθούν. Το κόμμα διαμαρτυρίας είναι όπως φαίνεται παρελθόν. Ίσως, βέβαια σε αυτή την πολιτική επιλογή να έχει παίξει ότι το μέγιστο πολιτικό πρόβλημα του πληθωρισμού που πυροδοτεί νέες οικονομικές ανισότητες είναι διεθνές. Και όμως εσκεμμένα κρατά μία μετριοπαθή στάση. Βέβαια, ενδέχεται να ελπίζει ότι ο πληθωρισμός είναι εκείνος ο παράγοντας που μπορεί να επηρεάσει στο ψαλίδισμα της διαφοράς με την Νέα δημοκρατία.
Η «κεντρώα» στάση του κόμματος αυτού όμως είναι μία συντηρητική στάση. Αποφεύγει να πάρει το οποιοδήποτε ρίσκο, στοχεύει στην διατήρηση των σταθερών του ποσοστών (25 με 28 %) και περιμένει όχι τις επόμενες εκλογές αλλά τις εκλογές που θα διεξαχθούν πολύ αργότερα – περίπου 4 με 5 χρόνια από τώρα. Η λογική του πολιτικού ώριμου φρούτου όμως δεν επαληθεύεται πάντα. Άλλωστε , οι συνεχόμενες ήττες ενός αρχηγικού κόμματος σίγουρα θα φέρουν δυσαρέσκεια στο εσωτερικό του .
Όλος αυτός ο προσανατολισμός έχει άμεση σχέση με έναν συγκεκριμένο στόχο . Την διαφοροποίηση του πολιτικού στυλ του Τσίπρα. Ναι μεν στην διεθνή έκθεση της Θεσσαλονίκης παρουσίασε το γνωστό λαϊκίστικο προσωπείο . Δεν θα μπορούσε άλλωστε να το αποφύγει καθώς μία μέρα νωρίτερα ο πρωθυπουργός ανακοίνωνε την επιδοματική του πολιτική. Ωστόσο είναι πλέον φανερό ότι για να μπορέσει να «επιβιώσει» στον ανταγωνισμό και στην σύγκριση, όχι μόνο με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά και με τον Νίκο Ανδρουλάκη, οφείλει να συμπεριφέρεται με έναν μετρημένο τρόπο. Άλλοτε το πετυχαίνει, άλλοτε όχι.
Η κεντρώα, η καλύτερα η κεντροαριστερή στροφή του Τσίπρα εγκυμονεί κινδύνους. Το παραδοσιακό κοινό του ΣΥΡΙΖΑ φυσικά ανήκει στον αριστερό χώρο. Ίσως αρκετοί από αυτούς να απευθυνθούν σε άλλες επιλογές. Βέβαια, σε ότι αφορά αυτή την παρατήρηση θα μπορεί να υπάρξει αντίλογος. Το μεγαλύτερο ποσοστό του είναι οι κεντροαριστεροί παλαιοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ. Με το πρόσταγμα για προοδευτική κυβέρνηση και όχι για αριστερή κυβέρνηση καταφέρνει να τους διατηρεί στην εκλογική του πελατεία.
Εκείνο όμως που οφείλουμε να σημειώσουμε είναι ότι η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να κερδίζει νέους ηλικιακά ψηφοφόρους ίσως να παρουσιάσει κάμψη. Ο συνθηματικός νεανικός πολιτικός λόγος έχει εκλείψει. Η άμεση σχέση του αριστερού κόμματος με νέους που βρίσκονται στο φάσμα του κοινωνικού αποκλεισμού παρουσιάζει αδυναμίες. Ας μην ξεχνάμε ότι με τις συνεχόμενες κρίσεις, της πανδημίας αλλά του ιστορικού μεγέθους του πληθωρισμού, οι κοινωνικές ανισότητες αυξάνονται. Ναι μεν η απόπειρα μιας κεντρώας στροφής είναι χρήσιμη αλλά οι αριστερές σοσιαλδημοκρατικές προτάσεις είναι πάντα ωφέλιμες. Το κενό, αν υπάρξει κενό, ίσως να το επιχειρήσει να το καλύψει το ΠΑΣΟΚ.
Τέλος, για να συμπληρώσουμε το προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ δεν δύναται να μην αναφέρουμε την στάση του απέναντι στις παρακολουθήσεις του Νίκου Ανδρουλάκη. Αν και η κοινή γνώμη δεν έδωσε και δεν δίνει την πρέπουσα σημασία σε αυτό το πολιτικό ζήτημα, το ίδιο το αριστερό κόμμα άδραξε την ευκαιρία να παρουσιάσει στο εκλογικό σώμα ότι είναι ο γνήσιος δημοκρατικός φορέας που υπερασπίζεται τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Βέβαια, αυτή την ευκαιρία την έχει κερδίσει για το λόγο ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν βρίσκεται στα έδρανα της βουλής. Ένας ξένος παρατηρητής αν επιχειρήσει να παρακολουθήσει το θέμα, θα νομίζει ότι ο Τσίπρας ήταν το θύμα των παρακολουθήσεων και όχι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Προβλέψεις λοιπόν για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οποιοδήποτε κόμματος δεν δύναται να υπάρξει. Οι διπλές εκλογές, αν επαληθευτούν οι προβλέψεις, θα δώσουν διαφορετικά πολιτικά συμπεράσματα.
Και ας μην ξεχνάμε κάτι. Η σημερινή εποχή έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Επιβιώνει και συντηρείται εν μέσω πολυεπίπεδων κρίσεων. Σε όλες αυτές τις κρίσεις, σχεδόν όλα τα κόμματα ακολουθούν και προσπαθούν να προσαρμοστούν, ενώ φυσικά υπάρχουν και άλλα που προκαλούν με έντεχνο τρόπο την δημιουργία νέων κρίσεων με σκοπό να ωφεληθούν. Το ενδιαφέρον μας λοιπόν θα είναι εστιασμένο σε όλες τις εξελίξεις.