Έναν Υπουργό φίλο είχα, πάει καιρός, του έγραψα (για δικό του θέμα και πάει καιρός) και ούτε απ’ αυτόν δεν πήρα απάντηση. Γιατί πρέπει να σας πω ότι έγραψα και σε άλλους, από ενδιαφέρον για το έργο τους (όχι το δικό μου, το δικό τους) για να σημειώσω ένα λάθος μια παράβλεψη σαν καλός πολίτης. Να δώσω μια συμβουλή. Αλλά εδώ που τα λέμε, πρέπει να πας στην Βουλή, ως βουλευτής, για να σε ακούσουν. Αλλά και εκεί δεν θυμάμαι να ακούστηκε ποτέ κάτι καινούριο που να θεωρηθεί σωστό και να γίνει αποδεκτό από την κυβέρνηση. Μια διόρθωση από έδρανο κυβερνητικό ή αντιπολιτευτικό. Είναι τόσο άχρηστο να εφαρμόζεις κάποια ιδέα που δεν την είχες σκεφτεί; Η αντιπολίτευση Κύριοι, άσχετα ποιος κυβερνάει, δεν είναι για να μην μένουν αδειανά τα μισά – περίπου – από τα έδρανα αλλά για να μετέχει στο ενδιαφέρον για τα κοινά.
Σας είπα νομίζω για το ΦΠΑ των VHS που κατέβασα από 35% σε 18%, χωρίς να είμαι καν βουλευτής! Αξίζει να το ξαναπώ. Μόνο που αυτό δεν συνέβη στην Ελλάδα αλλά στην Γαλλική Βουλή! Βρίσκομαι στο Παρίσι, μπαίνω σε ένα βιβλιοπωλείο το πάλαι ποτέ και βλέπω ανάμεσα σε δύο βιβλία ένα VHS. Μόλις είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν. Το κοιτάζω, είναι ένα βίντεο για μια λογοτεχνική εκπομπή στην τηλεόραση. Θέλω να το αγοράσω και ρωτάω πόσο κάνει. Μου λένε ότι έχει ΦΠΑ 35%.! Το αγοράζω και φυλάω την απόδειξη σαν τα μάτια μου. Στη Βουλή πλησιάζει η ψηφοφορία για για τον Ισολογισμό. Συντάσσω μια επιστολή στην οποία υποστηρίζω ότι το VHS είναι αντικείμενο πολιτιστικό όσο και το βιβλίο, πουλιέται στα βιβλιοπωλεία και θα πρέπει να έχει το ίδιο ΦΠΑ με τα βιβλία, δηλαδή το πεντέμισι τοις εκατό. Στέλνω στη Βουλή την επιστολή με συνοδεία την απόδειξη του βιβλιοπωλείου. Με την παράκληση να γίνει γνωστή στο σύνολο των Βουλευτών. Έγινε η ψηφοφορία και πήρα την απάντηση ότι το ΦΠΑ κατέβηκε στο 18%. Πάλι καλά.
Τι συμβαίνει και οι Έλληνες αξιωματούχοι φέρονται σαν Τούρκοι πασάδες; Επειδή θα μου πουν «εντάξει, έγινε αυτό ή δεν έγινε το άλλο και τι μ’ αυτό»; Έχω δεκάδες παραδείγματα μιας υγιέστερης διακυβέρνησης, κυρίες και κύριοι. Παράδειγμα: Κάνω ένα φιλμ για την Δικτατορία στην Ελλάδα, την οποία μας έφερε ο Πρόεδρος Τζόνσον για 8 μήνες μόνο (απ΄ότι έμαθα) αλλά του άρεσε του Νίξον που εκλέγεται στο μεταξύ Πρόεδρος και την κρατάει άλλα 6 χρόνια και κάτι! Θέλω να μάθω γιατί τον πέταξε έξω το Κογκρέσο με κλωτσιές. Και γράφω στην Χίλαρι με την παράκληση να μου περιγράψει την απόφαση της Επιτροπής Νομικών που πρότεινε την αποπομπή του Νίξον. Γιατί ως νομικός ήταν μέλος της Επιτροπής αυτής, όταν δεν ήταν ακόμα Κλίντον. Και μια μέρα χτυπάει το τηλέφωνο και ακούω την απίθανη φράση «Τhis is the White House” (Εδώ ο Λευκός Οίκος! Η Κυρία Κλίντον θέλει να σας μιλήσει)!
Γράφω και στον Κίσινγκερ, Υπουργό Εξωτερικών του Νίξον, για να ζητήσω ένα ραντεβού. Και χτυπάει το τηλέφωνο: «Είμαι η γραμματεύς του Κυρίου Κίσινγκερ ο οποίος θέλει να μάθει περί τίνος ακριβώς πρόκειται». (Ο Κίσιγκερ είχε επιστρέψει στην δικηγορία μετά την νίκη του Κλίντον). Εξηγούσα στην γραμματέα αλλά δίπλα της άκουγα την φωνή του Κίσινγκερ που υπέβαλε συνέχεια ερωτήσεις.
Στην Γαλλία είχα περισσότερες προσβάσεις αυτού του είδους. Ζητώ από τον Υπουργό Οικονομικών να μου σβήσει έναν φόρο παράλογο. Μου γράφει «τον έσβησα». Ζητώ από την Υπουργό Υγείας να επιληφθεί ενός προβλήματος με το γαλλικό ΙΚΑ. Και μου απάντησε, ιδιοχείρως, ότι το έλυσε. Στέλνω μια επιστολή στην Υπουργό Πολιτισμού για το τεράστιο πρόβλημα που αποτελεί η έλλειψη μορφωτικών τηλεοπτικών εκπομπών γ για τα παιδιά. Μου ζητάει να με δει και μου προτείνει μια θέση συμβούλου! Ύστερα από λίγο θα ιδρυθεί το «Κέντρο Ιούλιος Βερν» με σκοπό την ενίσχυση μορφωτικών εκπομπών.
Ποιος έχει τολμήσει στην Ελλάδα να κάνει υποδείξεις όταν, αντίθετα, τις υποδείξεις σου τις κάνουν οι Υπουργοί, οι βουλευτές, στην εποχή μου δε της ΕΡΤ, οι Πρόεδροι της Βουλής και της Δημοκρατίας ακόμα! Σου ζητούν να χρηματοδοτήσεις μια άχρηστη ταινία ή να προσλάβεις έναν εξάδελφο στην ΕΡΤ όταν ήσουν ο Γενικός Διευθυντής Προγράμματος. Και όταν δεν σπεύδεις να το κάνεις, ρωτούν την ΚΥΠ μήπως έχει κάτι εναντίον σου που θα τους ήταν χρήσιμο. Έναν κομματισμό επιλήψιμο; Στην Ελλάδα είναι αδύνατο να καταλάβουν ότι δεν ανήκεις αναγκαστικά σε κάποιο κόμμα. Ευτυχώς που η ψήφος είναι μυστική. Εγώ ψηφίζω πάντα το ουμανιστικότερο. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, για την ιστορία, το ήξερε. Χώρια που δεν μου ζήτησε ποτέ, ποτέ, κανένα ρουσφέτι. Εκτός από το να επιστρέψω στην Ελλάδα και να αναλάβω την ΕΡΤ! Για την εποχή αυτή κακά λόγια δεν έχουν ειπωθεί. Ακόμα και ο Μίκης είχε γίνει Καραμανλικός. (Και αργότερα Υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη πατρός).
Είδατε ποτέ Υπουργό άλλοτε (που δεν σας έχει δει ποτέ) ή κάποια ελληνική κρατική υπηρεσία να σκύβει απάνω σου, με ολυμπιακή ταχύτητα, με σεβασμό και με συμπάθεια για να σου λύσει τα προβλήματα (που, συχνά, σου έχει δημιουργήσει η ίδια); Εγώ όχι. Ή μάλλον ναι.
Όταν βρέθηκα στο εξωτερικό, εξόριστος, γιατί η χώρα μου έπεσε στα χέρια μιας χούντας, ο ουμανισμός μου δεν επέτρεπε στο ελληνικό Προξενείο να μου ανανεώσει το διαβατήριο. Όταν επιτέλους απελευθερώθηκε η χώρα μου γνώρισα την ταχύτερη εξυπηρέτηση κρατικού υπαλλήλου ανά την υφήλιο . Και μάλιστα του χουντικού που ήταν υπεύθυνος για τα διαβατήρια. Ξαναεμφανίζομαι λοιπόν μπροστά στον χουντικό – που δεν είχε ακόμα αντικατασταθεί – και ζητάω διαβατήριο. Ο χουντικός σηκώνεται όρθιος. «Αμέσως, αμέσως! Φέρτε μου το διαβατήριο να το ανανεώσω». Δεν το έχω γιατί έχει κατατεθεί για να αποκτήσω γαλλικό διαβατήριο Απάτριδος! Ειρήσθω παρόδω ότι με αυτό το διαβατήριο Απάτριδος εκπροσωπούσα την... Γαλλία στα τα ταξίδια μου τα κινηματογραφικά! Διαβατήριο δεν έχω, κάντε μου ένα καινούριο, του λέω.. «Εντάξει, εντάξει – μου λέει - φέρτε μου το πιστοποιητικό γεννήσεως». Πιστοποιητικό γεννήσεως δεν έχω στο Παρίσι, του λέω. Όταν επιστρέψω στην Ελλάδα θα ζητήσω ένα από την Κομοτηνή και και θα σου το στείλω, του λέω. «Και τι θα γράψω στο διαβατήριο;» μου λέει. Ότι σου πω, του λέω. «Εντάξει, εντάξει» μου λέει.
Γράφε: Όνομα, έτος γεννήσεως κλπ. Περιττόν να σας πω ότι όλες οι πληροφορίες που έδωσα ήταν οι σωστές Το διαβατήριο συμπληρώθηκε, υπεγράφη, σφραγίστηκε και μου παρεδόθη. Είναι σίγουρα το πρώτο διαβατήριο στον κόσμο που έχει εκδοθεί με «προφορικό πιστοποιητικό». Αν όχι το μόνο. Και η πιο γρήγορη γραφειοκρατική πράξη Έλληνα δημοσίου υπαλλήλου. Πιο γρήγορη και από το χουντικό πραξικόπημα.