Περιδιαβαίνοντας για δεύτερη εβδομάδα στη δυτική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και ευρισκόμενος στο Σαν Φρανσίσκο εντόπισα στο διαδίκτυο ότι το Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ (Berkeley University) κατατάχθηκε πέμπτο στον κόσμο. Το Berkeley είναι μια πόλη στην ανατολική ακτή του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο, στην Καλιφόρνια. Τα τελευταία χρόνια έγινε ιδιαίτερη συζήτηση για την πόλη αυτή όχι μόνον για το πανεπιστήμιό της, αλλά και για τα ερεθίσματα που έδωσε στη νυν αντιπρόεδρο και υποψήφια πρόεδρο των ΗΠΑ, την Κάμαλα Χάρις, κατά τα παιδικά της χρόνια. Στο πανεπιστήμιο του Berkeley φοίτησαν οι γονείς της, και αυτή μεγάλωσε σε αυτή την πόλη των 125.000 κατοίκων. Για εμάς τους Έλληνες, το Berkeley είναι γνωστό από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Εκεί δίδαξε ως καθηγητής οικονομικών, το μακρινό 1956.
Αναρωτιέμαι πόσο εύκολη θα είναι η πρόσβαση. Αναζητώ πληροφορίες στο διαδίκτυο. Υπάρχει visitors center (κέντρο επισκεπτών) ενώ δίπλα του υπάρχει στεγασμένο πάρκινγκ ελεύθερο για το κοινό. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και ξεκινάμε. Σε 30 λεπτά βρισκόμαστε στο Berkeley. Πανεπιστήμιο και πόλη δεν έχουν διακριτούς χώρους. Το πανεπιστήμιο μπαίνει μέσα στην πόλη και η τελευταία το φιλοξενεί φιλικά στην αγκαλιά της. Δεν εντόπισα πανεπιστημιακή αστυνομία ούτε μπάρες ελεγχόμενης εισόδου. Και φυσικά η αστυνομία (η συνήθης) όχι μόνον δεν απαγορευόταν να εισέλθει, αλλά έκανε συχνές περιπολίες σε ένα χώρο που αναπτύσσεται στο βόρειο τμήμα της πόλης δίχως να τη διαχωρίζει. Φυσιολογικά πράγματα σκέφτηκα και την ίδια ώρα αναλογίστηκα τα 1000 «ρουσφέτια» της περιλάλητης «Ελληνικής πανεπιστημιακής αστυνομίας» που δεν λειτούργησε ποτέ. Τις 1000 αχρείαστες προσλήψεις που ανάλωσαν σημαντικούς πόρους, ενώ θα μπορούσαμε να προσλάβουμε διασώστες του ΕΚΑΒ ή οδηγούς ασθενοφόρων ή πυροσβέστες ή γιατρούς στα νοσοκομεία μας. Όσο μακριά και εάν είσαι ο Ελληνικός παραλογισμός θα σου ντιντινίζει το κεφάλι…
Σε μια αίθουσα, η νομική σχολή έχει μια κοινή εκδήλωση με το FBI. Δυστυχώς δεν είναι ανοιχτή για το κοινό και δεν μπορούμε να την παρακολουθήσουμε. Δεν ενθυμούμαι, όμως, ποτέ στη νομική του ΑΠΘ που σπούδασα να γίνεται κάποια κοινή εκδήλωση με την Ελληνική Αστυνομία για την εγκληματικότητα. Τι τα ψάχνεις θα μου πείτε. Ψιλά γράμματα…
Περπατώντας στην πανεπιστημιούπολη οι «αδελφότητες» κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Εκεί δεν έχουν φοιτητική παράταξη δημοκρατικών ή ρεπουμπλικάνων στα πανεπιστήμια. Έχουν, όμως, τις δικές τους συσσωματώσεις. Άλλες με μεγαλύτερο πολιτικό πρόσημο, άλλες με μικρότερο. Οι τέσσερις που εντόπισα είχαν για την επωνυμία τους γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου (αυτό συμβαίνει στα περισσότερα μεγάλα αμερικανικά πανεπιστήμια). Δεν είναι τυχαία επιλογή. Κάθε αδελφότητα χρησιμοποιεί μια αρχαιοελληνική φράση που συνοψίζει τις αρχές, τις ιδέες και τους στόχους που πρέπει να έχουν όλα τα μέλη – φοιτητές. Φράση που είναι άγνωστη για τους αμύητους, κοινό κτήμα των μυημένων και υποδηλώνεται από τα γράμματα που έχουν επιλέξει. Δεν ξέρω τι σκέφτηκε ο Ανδρέας όταν έβλεπε αυτά τα γράμματα το μακρινό 1956. Ξέρω, όμως, ότι στη συνέχεια έφτιαξε τα δικά του για τους μυημένους και τους αμύητους. ΠΑΚ αρχικά και πριν 50 χρόνια, ΠΑΣΟΚ. Και τα Ελληνικά γράμματα όταν μπαίνουν στη σωστή σειρά διαμορφώνουν τη δική τους μοναδική ιστορία…
***
Του Αργύρη Αργυριάδη
Δικηγόρου