Η κυβερνητική μεταρρύθμιση που επιτρέπει (υπό όρους) την ίδρυση στην Ελλάδα ανώτατων σχολών από ξένα πανεπιστήμια, έχει δημιουργήσει, όπως ήταν αναμενόμενο, έντονες αντιπαραθέσεις. Αυτό όμως που είναι αξιοσημείωτο, είναι ότι και οι δύο πλευρές καταλήγουν ουσιαστικά στο ίδιο συμπέρασμα, ότι πρακτικά δεν θα βοηθήσει στην άνοδο του επιπέδου των Ελληνικών πανεπιστημίων. Είναι όμως η άνοδος του επιπέδου των Ελληνικών πανεπιστημίων ο κύριος στόχος της μεταρρύθμισης; Σίγουρα όχι, άλλα οπωσδήποτε θα υπάρξουν επιπτώσεις, οπότε πόσο καλά είναι στοιχειοθετημένη η προβλεπόμενη μη θετική προσφορά της στην αναβάθμισή τους;
Τι θέλει να πετύχει η μεταρρύθμιση;
Κατά κύριο λόγοαποσκοπείστο να δώσει τηνδυνατότητα σεΈλληνες που θα πήγαιναν σε παρόμοιες σχολές του εξωτερικού να μπορούν να κάνουν αυτό στην Ελλάδα. ΄Έτσι αντί να χτίσουμε και να συντηρούμε με δημόσια έξοδα επιπλέον πανεπιστήμια/σχολές για μόρφωση ατόμων που είναι ήδη πλεόνασμα στην εγχώρια αγορά, αυτό γίνεται με ξένα ιδιωτικά κεφάλαια. Επιπλέον τα λεφτά των φοιτητών μένουν στην Ελλάδα. Τα επιπρόσθετα οικονομικά οφέλη, όπως η δημιουργία μερικών εκατοντάδων/χιλιάδων (;) θέσεων εργασίας και το συνάλλαγμα των ξένων φοιτητών είναι χρήσιμα συμπληρώματα.
Πώς η μεταρρύθμιση αυτή θα επηρεάσει τα ελληνικά πανεπιστήμια;
Η κύρια έμμεση επίδραση της θα είναι σε πασίγνωστες βασικές πτυχές της συντεχνιακής/μπακαλίστικης λειτουργίας τους, όπως αυτές έχουν παγιωθεί από δυο μερίδες πανεπιστημιακών: τους αυτοαποκαλούμενους αριστερούς και την παθητική συνομοταξία που υπονομεύει και αυτή από την μεριά της κάθε προσπάθεια βελτίωσης. (Ιω. Τσουκαλας: 44:00 ―> 46:45).
Οι πρώτοι, εν ονόματι της ακαδημαϊκής ελευθερίας εκπόρνευσαν το πανεπιστημιακό άσυλο, επέβαλαν την ασυδοσία και χρησιμοποιούν τις αναρχικές συμμορίες για πολιτοφυλακή τους για να εξασφαλίσουν την παράλυση της λειτουργίας του.
Οι δεύτεροι, όσο και αν ισχυρίζονται το αντίθετο, όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα να επαναφέρουν τα πανεπιστήμια εκεί που είναι ταγμένα να είναι, αλλά εκμεταλλεύονται το μπάχαλο και κάνουν το παν για την διαιώνιση του για να διασφαλίσουν τα στενά προσωπικά τους συμφέροντα. Η καλύτερη απόδειξη είναι ότι για τις καταλήψεις και αυταρχικές επεμβάσεις στη λειτουργία των πανεπιστημίων υποστηρίζουν ότι δεν έχουν τη δικαιοδοσία να τις αποτρέψουν. Άμα όμως αυτό αφορούσε τα ιδιωτικά τους γραφεία, συμπεριλαμβανομένων και των αριστερών, θα έφθαναν στα άκρα για να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη λειτουργία τους (Huff article). Κάπου στη μέση, εγκλωβισμένοι, ένα σημαντικό ποσοστό στραγγαλισμένων από το ίδιο το σύστημα.
Εδώ η μεταρρύθμιση πρώτα θα καταργήσει την μονοπωλιακή τους θέση. Αν και συμβολική στην αρχή, η αφαίρεση της αίσθησης της αποκλειστικότητας και η συγκατοίκηση με τους άλλους θα αφαιρέσει ένα σημαντικό μέρος της αίγλης των κλειδοκρατόρων της. Στη συνέχεια, τα ξένα πανεπιστήμια αναγκαστικά θα δημιουργήσουν περιβάλλον λειτουργίας διαφορετικό από το ελληνικό μπάχαλο που θα αποτελεί διαρκές ορατό μέτρο σύγκρισης.
Τα ξένα πανεπιστήμια/ σχολές θα κρατήσουν τις αναρχικές συμμορίες μακριά από τους χώρους τους και τη συμμετοχή τους στη λειτουργία τους. Συγχρόνως θα δώσουν την ευκαιρία σε αυτούς που πραγματικά παγιδεύτηκαν στα δημόσια πανεπιστήμια (Ιω. Τσουκαλας: 45:00 ―> 46:45) να βρεθούν σε ένα καταξιωμένο περιβάλλον και να δοθούν στην αποστολή τους.
Η υποτιθέμενη φτωχοποίηση των Ελληνικών Πανεπιστημίων είναι μια θεωρητική κινδυνολογία αφού είναι πνευματικά παρηκμασμένα εδώ και δεκαετίες και για κάθε αποχώρηση στελέχους του θα υπάρχουν πολλαπλάσιοι σε αριθμό υποψήφιοι να τους αντικαταστήσουν.
Τέλος, η διατυμπανιζόμενη υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση των Ελληνικών Πανεπιστημίων είναι μεν γεγονός αλλά από μόνη της δεν είναι αρκετή να δικαιολογήσει την επένδυση δημόσιου χρήματος χωρίς τα πανεπιστήμια να νοικοκυρευτούν πρώτα από το ίδιο το πανεπιστημιακό κατεστημένο.
Η πείρα έδειξε ότι κάθε κυβερνητική προσπάθεια για την λειτουργική αναβάθμιση των Πανεπιστημίων είναι καταδικασμένη επειδή το σύνολο των πανεπιστημιακών θα την υπονομεύσει. Τι πιο βροντόφωνο παράδειγμα από τον νόμο Διαμαντοπούλου! Γι’ αυτό και νομοθετικές μεταρρυθμίσεις σαν αυτή που φέρνει η κυβέρνηση που «χτυπάει το σαμάρι για να ξεκινήσει το γομάρι» έχουν πιθανότητα να ανεβάσουν το επίπεδο των Ελληνικών Πανεπιστημίων.
Αναφορές
Μιχάλης Παζιάνας - Τα ελληνικά πανεπιστήμια και το μοντέλο της κοινωνικής και πολιτικής μας καθημερινότητας – HuffPost 27 Ιουλου 2016
Ιω. Τσουκαλάς: εκδήλωση του Συλλόγου Αποφοίτων ΑΠΘ, Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017 (44:―> 46:45)
You Tube: https://www.youtube.com/watch?v=T8D9OHHJEFk