Το Squid Game, το βάναυσο δράμα επιβίωσης του Netflix που παρουσιάζει απελπισμένους ενήλικες οι οποίοι αγωνίζονται να νικήσουν σε θανατηφόρα παιδικά παιχνίδια προκειμένου να ξεφύγουν από τα χρέη τους, «χτύπησε φλέβα» για τον Λι Τσανγκ Κουν, που ταυτίστηκε με την πλοκή.
Η σειρά έχει σαγηνεύσει το παγκόσμιο κοινό από το ντεμπούτο της τον Σεπτέμβριο και είναι και επισήμως πλέον, η μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία του Netflix. Ακόμα, έχει «χτυπήσει φλέβ» και στην χώρα προέλευσής της, στην οποία υπάρχει αυξανόμενη δυσαρέσκεια για το προσωπικό χρέος, την κατρακύλα της αγοράς εργασίας και τις έντονες εισοδηματικές ανισότητες που επιδεινώθηκαν από τις οικονομικές κρίσεις των τελευταίων δύο δεκαετιών.
Στη δυστοπική φρίκη του Squid Game, ο Λι βλέπει μια αντανάκλαση του εαυτού του στον πρωταγωνιστή της σειράς, Σονγκ Τζι Χαν, έναν απολυμένο εργάτη που έχει μια διαλυμένη οικογένεια και αγωνίζεται με τις συνεχείς επιχειρηματικές αποτυχίες του και τα προβλήματα τζόγου.
Ο Σονγκ στην αρχή της σειράς ξυλοκοπείται βάναυσα από γκάνγκστερ πιστωτές για να υπογράψει τα όργανά του ως εγγύηση για ένα δάνειο που δεν έχει αποπληρώσει, αλλά στη συνέχεια λαμβάνει μια μυστηριώδη προσφορά να παίξει κάποια παιδικά κορεάτικα παιχνίδια, τα οποία δίνουν 38 εκατομμύρια δολάρια ως έπαθλο στον νικητή.
Η σειρά που παράγεται στη Νότια Κορέα βάζει τον Σονγκ με εκατοντάδες άλλους παίκτες που έχουν χρέη σε έναν υπερβολικά βίαιο παιχνίδι για να κερδίσουν το τελικό έπαθλο, με τους ηττημένους να σκοτώνονται σε κάθε γύρο.
«Ορισμένες σκηνές ήταν πολύ δύσκολο να τις παρακολουθήσει κανείς», λέει ο Λι, εργαζόμενος στη νοτιοκορεατική αυτοκινητοβιομηχανία Σανγκιονγκ, ο οποίος αντιμετώπισε οικονομικές δυσκολίες και κατάθλιψη, αφού η αυτοκινητοβιομηχανία απέλυσε τον ίδιο και άλλους 2.600 υπαλλήλους, όταν υπέβαλε αίτηση για πτώχευση το 2009.
Μετά από χρόνια διαμαρτυριών, δικαστικών συγκρούσεων και κυβερνητικής παρέμβασης, ο Λι και εκατοντάδες άλλοι εργάτες της Σανγκιονγκ επέστρεψαν στη δουλειά τους τα τελευταία χρόνια. Αλλά αυτό έγινε αφού ξέσπασε ένα κύμα αυτοκτονιών μεταξύ συναδέλφων και μελών των οικογενειών τους που είχαν βυθιστεί σε χρέη και δυστυχία.
«Στο Squid Game, βλέπουμε χαρακτήρες να παλεύουν για να επιβιώσουν μετά την απόλυση στη δουλειά τους, να παλεύουν να πληρώσουν ένα τηγανητό κοτόπουλο ή να δουλεύουν ως οδηγοί, οι οποίοι πληρώνονται για να οδηγούν μεθυσμένα άτομα στο σπίτι τους με τα δικά τους αυτοκίνητα», λέει ο Λι. «Αυτό μου θύμισε τους συναδέλφους μου που πέθαναν».
Μια έκθεση του 2016 από ιατρικούς ερευνητές του Πανεπιστημίου Κορέας ανέφερε ότι τουλάχιστον 28 απολυμένοι εργάτες από το Σανγκιονγκ ή συγγενείς τους πέθαναν από αυτοκτονία ή σοβαρά προβλήματα υγείας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με διαταραχή μετατραυματικού στρες.
Το Squid Game είναι μία από τις πολλές εκπομπές της Νότιας Κορέας που έχουν έμπνευση από τα οικονομικά δεινά της χώρας. Η σκοτεινή ιστορία της ανισότητας των τάξεων που πραγματεύεται η σειρά συγκρίνεται με τα βραβευμένα με Όσκαρ «Παρ», ένα άλλο χιτ της εποχής της πανδημίας με εκπληκτικά σκηνικά και βία που εκθέτει την άλλη πτυχή της της οικονομικής επιτυχίας της Νότιας Κορέας.
Το Netflix έγραψε στο Twitter την Τετάρτη ότι το Squid Game έγινε η πιο επιτυχημένη πρωτότυπη σειρά της πλατφόρμας αφού έφτασε τα 111 εκατομμύρια θαυμαστές.
Η ταχεία ανοικοδόμηση της Νότιας Κορέας από την καταστροφή του Πολέμου της Κορέας το 1950-53 ήταν θεαματική, από την εμφάνιση της Samsung ως παγκόσμιου τεχνολογικού γίγαντα έως την τεράστια δημοτικότητα του K-pop και των ταινιών που επεκτείνονται πέρα από την Ασία. Τώρα όμως εκατομμύρια Νοτιοκορεάτες παλεύουν με τον σκοτεινή πλευρά της ανόδου.
Η σειρά περιλαμβάνει πολλούς συντετριμμένους ή περιθωριοποιημένους χαρακτήρες, όπως ο Αλ Αμπντούλ, ένας εργάτης χωρίς χαρτιά από το Πακιστάν με κομμένα δάχτυλα και ένα αφεντικό που αρνείται να του πληρώσει τα δεδουλευμένα του, συνοψίζοντας τον τρόπο με τον οποίο η χώρα εκμεταλλεύεται μερικούς από τους φτωχότερους ανθρώπους στην Ασία, αγνοώντας τις επικίνδυνες συνθήκες εργασίας και τις κλοπές στους μισθούς.
Μια ακόμα πρωταγωνιστική φιγούρα στη σειρά έιναι η Κανγκ Σε Μπιονγκ, μια Βόρειοκορεάτισα πρόσφυγας, που δεν γνωρίζει τίποτα άλλο εκτός από τη σκληρή ζωή στους δρόμους και θέλει απελπισμένα τα λεφτά για να σώσει τον αδελφό της από ένα ορφανοτροφείο και να μεταφέρει λαθραία τη μητέρα της από τον Βορρά.
Πολλοί Νοτιοκορεάτες προσπαθούν απεγνωσμένα να ανελιχθούν σε μια κοινωνία όπου οι καλές θέσεις εργασίας ολοένα και λιγοστεύουν και οι τιμές των κατοικιών έχουν εκτοξευθεί, παρασύροντας πολλούς σε υπέρογκο δανεισμό για να ρισκάρουν να επενδύσουν σε επικίνδυνες χρηματοοικονομικές προσφορές ή κρυπτονομίσματα.
Το χρέος των νοικοκυριών, πάνω από 1.800 τρισεκατομμύρια (1,5 τρισεκατομμύρια δολάρια), υπερβαίνει τώρα την ετήσια οικονομική παραγωγή της χώρας. Οι δύσκολες στιγμές έχουν οδηγήσει σε χαμηλά επίπεδα ρεκόρ σε ποσοστά γεννήσεων, καθώς τα ζευγάρια αγωνίζονται για την επιβίωσή τους και αποφεύγουν να κάνουν παιδιά.
Η παγκόσμια επιτυχία του Squid Game δεν αποτελεί λόγο υπερηφάνειας, έγραψε ο Σε Γιουνγκ Κιμ, ένας Νοτιοκορεάτης δικηγόρος με έδρα την Πολωνία, σε μια στήλη της εφημερίδας Seoul Shinmun.
«Αν έρχονταν σε εμένα ξένοι και μου μιλούσαν με ενθουσιασμό για το Squid Game ρωτώντας με αν η κατάσταση του Αλί θα μπορούσε πραγματικά να συμβεί σε μια χώρα τόσο πλούσια και τακτοποιημένη όσο η Νότια Κορέα, δεν θα είχα τίποτα να τους απαντήσω», λέει.
Ο Κιμ Γιονγκ Ουκ, ένας άλλος εργάτης της Σανγκιονγκ που πέρασε μήνες με τον Λι σε μια καμινάδα στο εργοστάσιο το 2015, απαιτώντας από την εταιρεία να επαναπροσλάβει τους απολυμένους, είπε ότι δεν μπορούσε να παρακολουθήσει το Squid Game μετά το πρώτο επεισόδιο.
«Ήταν τραυματικό για μένα», λέει.