Συνεχίζεται ασταμάτητα η ανοδική πορεία, έχοντας ήδη φτάσει στο 318% του ΑΕΠ του πλανήτη – γεγονός που σημαίνει μεταξύ άλλων πως η ανάπτυξη στηρίζεται στις πιστώσεις, σε μία φούσκα που αργά ή γρήγορα θα σπάσει με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Επενδύσεις & Αγορές
Το πρώτο τρίμηνο του 2018 το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε ξανά κατά 8 τρις $ στα 247 τρις $, σύμφωνα με το ινστιτούτο IIF, σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς της οικονομίας – στα νοικοκυριά, στις μη χρηματοοικονομικές επιχειρήσεις, στα κράτη και στις τράπεζες, όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί, το οποίο συγκρίνει το πρώτο τρίμηνο του 2018 με το αντίστοιχο του 2013, του 2008 και του 2003 (ανά πενταετία).
Στο επόμενο γράφημα φαίνεται το μέγεθος του χρέους ανά χώρα, μετρούμενο με τα σφαιρίδια – όπου προηγούνται οι Η.Π.Α. με δημόσιο χρέος στο 101% του ΑΕΠ τους και με ιδιωτικό στο 150%, ακολουθούμενες από την Κίνα που κατέχει τα πρωτεία στο χρέος των επιχειρήσεων, από την Ιαπωνία που είναι πρώτη στο δημόσιο χρέος, από τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία τον Καναδά και τη Βραζιλία.
Στις βιομηχανικές χώρες διαπιστώνεται μία μεγάλη άνοδος των χρεών των νοικοκυριών στη Δανία και στην Ελβετία – ενώ ξανά στην Ελβετία, καθώς επίσης στη Γαλλία και στον Καναδά, η αύξηση των χρεών των επιχειρήσεων ξεπερνάει κάθε προηγούμενο ρεκόρ. Όσον αφορά το δημόσιο χρέος, αυξήθηκε στις Η.Π.Α., στην Αυστραλία και στην Ελλάδα – ενώ στις αναπτυσσόμενες οικονομίες η άνοδος του χρέους ήταν κατά 2,5 τρις $, φτάνοντας στα 58,5 τρις $ συνολικά.
Στην Κολομβία, στην Αργεντινή και στις Φιλιππίνες αυξήθηκε σε μεγάλο βαθμό το χρέος των επιχειρήσεων, ενώ στην Κίνα και στην Τουρκία μειώθηκε ελαφρά – με το δημόσιο να ακολουθεί ανοδική πορεία κυρίως στην Αργεντινή, στη Βραζιλία και στη Νιγηρία. Σύμφωνα δε με το ινστιτούτο, η εξυπηρέτηση των κρατικών χρεών μειώνει το ρυθμό ανάπτυξης κατά 2% το χρόνο – κάτι που οφείλει να απασχολεί ιδιαίτερα την Ελλάδα, στην οποία η μείωση της ανάπτυξης λόγω των υπέρογκων δημοσίων χρεών είναι κατά πολύ μεγαλύτερη.
Περαιτέρω, πρώτη όσον αφορά τα χρέη σε ξένο συνάλλαγμα είναι η Τουρκία (γράφημα), ακολουθούμενη από την Ουγγαρία, την Αργεντινή και την Πολωνία – κάτι που έχει οδυνηρά επακόλουθα για την ισοτιμία των νομισμάτων τους που καταρρέει, ενώ τις καθιστά υποψήφιες για το ΔΝΤ (στην Αργεντινή έχει ήδη δραστηριοποιηθεί). Ειδικά οι προβλέψεις για την Τουρκία (ο πρόεδρος της οποίας προσπαθεί να αποφύγει την καταστροφή με τον έλεγχο της κεντρικής τράπεζας, καθώς επίσης του υπουργείου οικονομικών μέσω της τοποθέτησης δικών του ανθρώπων), είναι πολύ απογοητευτικές – αφού αναφέρουν πως ενδεχομένως δεν θα αποφύγει την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της.
Συνολικά οι αναπτυσσόμενες οικονομίες έχουν χρέη σε δολάρια και ευρώ ύψους 5,5 τρις $ – κάτι που αποτελεί ξανά ρεκόρ. Το μεγαλύτερο μέρος τους (78%) αφορά επιχειρήσεις χωρίς τις χρηματοπιστωτικές – ενώ οι τελευταίες έχουν επί πλέον χρέη σε συνάλλαγμα ύψους 3 τρις $. Προφανώς δε η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχίζεται στο διηνεκές – οπότε προβλέπεται ένα κύμα αθετήσεων πληρωμών άνευ προηγουμένου, το οποίο θα έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ξανά μία στενότητα ρευστότητας που συνήθως οδηγεί σε χρηματιστηριακά κραχ και σε κρατικές χρεοκοπίες. Εν προκειμένω ο κίνδυνος νούμερο ένα είναι η Ιταλία – από την οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η επιβίωση της Ευρωζώνης, οπότε ολόκληρος ο πλανήτης.
Πρώτη δημοσίευση από το analyst.gr