Στις φυλακές Ναυπλίου δεν ήταν η πρώτη φορά που είχε μπει κάποιος ποιητής ή ερευνητής για να τους επισκεφτεί. Το ζητούμενο ήταν να ακούσουν μια διάλεξη ή να γράψουν κάτι, σε ερευνητικά πλαίσια για πανεπιστημιακούς σκοπούς, πάντα όμως με θέμα την «ελευθερία», το θέμα-φωτιά. Εκεί καταλήγουν όλα. Αυτοί τότε έγραψαν πόσο θα ήθελαν να ήταν αλλού και πόσο πολύτιμη είναι η ελευθερία τους, κάτι απόλυτα αναμενόμενο.
Θέλοντας να προσεγγίσω άλλες πτυχές του εαυτού τους, πιο ρομαντικές και εσωτερικές, ετοιμάσαμε, με την περίφημη και πετυχημένη ομάδα του τμήματος των αγγλικών, ένα δρώμενο όπου συνδυάστηκαν συν-γραφή, απαγγελία και εγγλέζικο τραγούδι, ύστερα από κατάλληλη προετοιμασία.
Στην αρχή, αφού τους εξήγησα τα βασικά περί ποιήσεως και προηγήθηκαν στα έργα μεγάλων ποιητών, διαπίστωσα ότι η πλειονότης δεν είχε ακούσει ποτέ αυτά τα ονόματα! Κατόπιν, έπρεπε να εμπνευστούν και να γίνουν εν δυνάμει ποιητές κι αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο! Είχα προβλέψει να τους παράσχω ως βοήθεια κάποιο σχετικό με το θέμα λεξιλόγιο και να το εμπλουτίσω με οπτικό υλικό για να τους διευκολύνω. Κι αυτό λειτούργησε! Με βάση λοιπόν 2 άξονες, έγραψαν σχετικά με «Το όνειρο» και «Το φεγγάρι». Οι 2 ομάδες στην αρχή εργάστηκαν ατομικά κι έπειτα τα ποιήματα των μαθητών της κάθε μιας συνέθεσαν, με την συνδρομή μου, ένα ενιαίο που αποτελούνταν από στίχους συνδυασμένους μεταξύ τους νοηματικά και συνεκτικά. Το αποτέλεσμα ήταν μοναδικό, όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω! Στο τέλος η κάθε ομάδα έπρεπε να μάθει απέξω το θεματικό τραγούδι κι εκεί άρχισαν τα δύσκολα. Δεν ήταν εύκολο να τραγουδήσουν στα αγγλικά όταν το επίπεδο δεν ήταν το ανάλογο. Η άγνωστη γραμματική, το δύσκολο λεξιλόγιο και κυρίως το γεγονός ότι δεν έπρεπε να χάσουν τον ρυθμό το έκανε άθλο! Όμως η αποφασιστικότητά τους το έκανε δυνατό. Και πολλές πρόβες, φυσικά!
Θυμάμαι τον K.C.να έρχεται σκυφτός και να μου λέει «Ακόμη δεν κατάφερα να το μάθω απέξω. Δεν μπορώ!» και να κάθομαι μαζί του να το τραγουδάμε και σιγά-σιγά να παίρνει δύναμη. Το ίδιο και ο Β.Δ. που έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες και η δυσλεξία του τον δυσκόλευε υπερβολικά στην αποστήθιση. Θυμάμαι τον Α.M.να το τραγουδάει από μνήμης μαζί με τον G.Z. και να βοηθούν τον Α.Σ. και τον K.P. να το μάθουν. Ο Κ.Κ. ερχόταν περπατώντας και τραγουδώντας και γελούσαμε. Οκτώ μαθητές δούλευαν σκληρά και θα έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό. Γιατί οι κρατούμενοι όταν ανακαλύψουν τις δυνατότητές τους, αφήνουν τον κόσμο άφωνο! Είναι άνθρωποι με πολλά κρυφά ταλέντα που τα άφησαν ανεκμετάλλευτα μιας και η ζωή δεν τους ευνόησε να ασχοληθούν με αυτά. Όμως, ποτέ δεν είναι αργά!
Στα πλαίσια του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης παρουσιάστηκε το δρώμενο και λιγότεροι από 10 παρευρισκόμενοι παρακολούθησαν την παρουσίαση σε powerpoint, με την βοήθεια του γιου μου Κων/νου Ντηλιά, μεγάλων Ελλήνων ποιητών και κάποιων από την Αργολίδα. Κάθε μαθητής είχε χρεωθεί να απαγγείλει το ποίημα ενός γνωστού ποιητή κι ενός ντόπιου. Η απαγγελία τους ήταν τόσο καλά δουλεμένη, που το κοινό συγκινήθηκε αναπάντεχα! Κάποιες απαγγελίες είχαν συνδυαστεί με ηχητική κάλυψη. Ακόμα ακούω τον Α.Σ. να απαγγέλλει Οδυσσέα Ελύτη και «Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ». Ακόμη ακούω τον Λ.Λ. να απαγγέλει Νίκο Καββαδία και «Το μαχαίρι» τόσο παραστατικά…Ακόμη η φωνή του Β.Δ. αντηχεί στα αφτιά μου απαγγέλοντας το δικό μου βραβευμένο από την Unesco «Των Παθών» τόσο εκ βαθέων λες και το βίωνε…
«Fly me to the moon» με την φωνή του Frank Sinatra και «I have a dream» των Abba τους συνόδευαν ηχητικά ενώ τα τραγουδούσαν και οι καλεσμένοι παρακολουθούσαν καθηλωμένοι στις θέσεις τους. Το χειροκρότημα ήταν αντάξιο των προσπαθειών τους. Αυτόγραφα μοιράστηκαν και το δρώμενο καταχωρήθηκε στη μνήμη μας ως πολύτιμη ανάμνηση. Για άλλη μια φορά αποδείχτηκε ότι όταν μια ομάδα εμπνέεται και βάζει στόχο, τα καταφέρνει στο μέγιστο. Όπως κι έγινε!
ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
Κοιτάζω προς το φεγγάρι και σκέπτομαι
όλες τις φορές που το είδαμε μαζί
κι ήταν νύχτα
κι ήταν Αύγουστος
και δεν ήσουν εκεί
και δεν ήμουν εδώ…
(των Β.Δ., Λ.Λ.,K.C.,K.P.)
ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ
Στα όνειρά μου
τρέχω προς τη ζωή.
Αποφεύγω μια συνάντηση
με το αναπάντεχο
και στη διαδρομή
βλέπω το είδωλό μου
παραμορφωμένο
μα τόσο πραγματικό.
Είμαι εγώ…
(των Κ.Κ.,Α.Σ.,A.M.,G.Z.)