Η πρώτη ταινία που θυμάμαι να είδα στον κινηματογράφο ήταν το «Fantastic 4» το 2007. Θυμάμαι να απαιτώ από τους γονείς μου εκείνη την ημέρα να με πάνε στο σινεμά να δω την ταινία με τους σούπερ ήρωες, καθώς δεν καταλάβαινα τον αγγλικό τίτλο και το μόνο που ήξερα για την ταινία ήταν ότι είχε σούπερ ήρωες. Καθώς μπαίνω στην αίθουσα διακρίνω κυρίως παρέες εφήβων αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπους να περιμένουν υπομονετικά να αρχίσει η ταινία. Αν και όλοι μιλάγανε μεταξύ τους μέχρι και τις διαφημίσεις, κάτι παράξενο συνέβη μετά.
Οι διαφημίσεις τέλειωσαν και το σύμβολο της MARVEL εμφανίστηκε στην οθόνη του σινεμά με τα χαρακτηριστικά άσπρα μεγάλα γράμματα και το κόκκινο φόντο. Όλοι σταμάτησαν ξαφνικά να μιλάνε και κοίταξαν την οθόνη με θαυμασμό θα έλεγα. Μου φάνηκε παράξενο τότε. Λίγα λεπτά από την έναρξη της ταινία εμφανίζεται ο πρώτος ήρωας… ο 7χρονος εαυτός μου μένει με το στόμα ανοιχτό. Λίγο τα εφέ, λίγο το Soundtrack, με κάνουν να θαυμάσω τον ηρώα από τα πρώτα δευτερόλεπτα της εμφάνισης του. Χωρίς καν να το καταλάβω περνάνε 2 ώρες και 20 λεπτά και η ταινία τελειώνει. Οι γονείς μου με κοιτάνε και με ρωτάνε πως μου φάνηκε η ταινία, όμως οι λέξεις είναι σαν να έχουν παγιδευτεί στο στόμα μου. Δεν είναι ότι δεν θέλω να τους πω ποσό ωραία ήταν η ταινία ή πόσο τρομεροί ήταν οι ήρωες, όμως στο παιδικό μυαλό μου έχει κολλήσει η σκέψη «μήπως έχω και εγώ σούπερ δυνάμεις;». Θυμάμαι μάλιστα να κοιτάζω τα χέρια μου και να τα κουνάω περίεργα, νιώθοντας πως πράγματι μπορεί να έχω δυνάμεις. Αυτή ήταν μόνο αρχή. Την επόμενη μέρα πήγα σχολείο και τα διηγήθηκα όλα στους φίλους μου. Κάποιοι είχαν δει την ταινία και ένιωθαν όπως εγώ, ενώ κάποιοι άλλοι απλώς αδιαφόρησαν.
Τα χρόνια πέρασαν και φυσικά η ερώτηση του αν έχω δυνάμεις έφυγε από το μυαλό μου. Τα χρόνια που ακολούθησαν είδα πολλές ταινίες όμως ποτέ δεν κάθισα να σκεφτώ τι ακριβώς είδα ή γενικά να το συζητήσω με τους φίλους μου. Αυτό μέχρι το 2016. Τότε ήταν που αποφασίσαμε με την παρέα μου να δούμε το Xmen. Έτσι με το που γύρισα σπίτι έπεισα την μαμά μου να κλείσει εισιτήρια και πήρα τους φίλους, μου έναν έναν τηλέφωνο να τους ανακοινώσω την ώρα και το μέρος που θα συναντηθούμε. Από τον ενθουσιασμό μου οι ώρες πέρασαν σαν λεπτά και χωρίς να το καταλάβω βρισκόμουν στην αίθουσα του σινεμά με ένα πακέτο ποπκόρν και μια κόκα- κόλα στο χέρι. Το χαρακτηριστικό σήμα της Marvel εμφανίστηκε πάλι στην οθόνη και όλοι σταμάτησαν να μιλάνε. Η ταινία ξεκίνησε και για ακόμα μια φορά δεν κατάλαβα πως πέρασαν 2 ολόκληρες ώρες και 30 λεπτά. Μόλις τέλειωσε η ταινία, μια φίλη μου, είπε με απορημένο βλέμμα «ποιος έχει τόσο πολύ φαντασία για να δημιουργήσει από το τίποτα τέτοιους χαρακτήρες;»
Μέχρι τότε δεν το είχα σκεφτεί. Δεν είχα σκεφτεί ότι πίσω από τους αμέτρητους ήρωες κρύβονται άνθρωποι, που με εργαλείο τους την φαντασία δημιουργούν τους χαρακτήρες. Αμέσως άρχισα να ψάχνω την απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Πήγα στο σπίτι μου, άνοιξα τον υπολογιστή μου και πάτησα στην αναζήτηση «ποιος δημιούργησε τους Xmen».
Η πρώτη σελίδα που βγήκε στον υπολογιστή μου, έγραφε ένα όνομα, «Stan Lee». Δεν είχα ακούσει αυτό το όνομα ποτέ στην ζωή μου. Άνοιξα την ιστοσελίδα και μου έβγαλε όλους τους χαρακτήρες που είχε δημιουργήσει καθώς και συνεντεύξεις του. Μόλις είδα την τεράστια λίστα με τα αμέτρητα ονόματα ηρώων αποφάσισα να ψάξω το θέμα βαθύτερα. Έτσι, είδα όλες του τις συνεντεύξεις και πραγματικά θαμπώθηκα από τα λόγια του. Από εκείνη την μέρα μέχρι και σήμερα παρακολούθησα την πορεία του σπουδαίου αυτού ανθρώπου.
Σήμερα έχω παρακολουθήσει πάρα πολλές αν όχι όλες τις ταινίες με χαρακτήρες του Stan Lee και μπορώ να πω, πως κάθε φορά που εμφανίζεται το σύμβολο της Marvel στην οθόνη του σινεμά ή απλώς το όνομα του Stan Lee στα credits νιώθω ένα περίεργο και απερίγραπτο συναίσθημα. Ξέρετε, αυτό το συναίσθημα που νιώθουμε όταν είμαστε πάνω σε ένα τρενάκι στο Λούνα Παρκ ή το συναίσθημα που νιώθουμε όταν αγαπάμε κάτι.
Ο Stan Lee με έκανε να πιστέψω στην μαγεία των σούπερ ηρώων καθώς και στην ανθρώπινη πλευρά που όλοι τους κρύβουν πίσω από την μπέρτα τους. Ο άνθρωπος αυτός βοήθησε στην δημιουργία ενός ολοκλήρου κόσμου ηρώων, που για δεκαετίες τώρα εμπνέει και θα συνεχίσει να εμπνέει ανθρώπους σε όλον τον κόσμο.
Στις 12 Νοεμβρίου του 2018 ο Stan Lee έφυγε από την ζωή σε ηλικία 95 ετών αφήνοντας πίσω του μια αμέτρητης αξίας κληρονομιά. Αν και το μέλλον των ηρώων παραμένει λαμπρό με νέους συγγραφείς που τα δίνουν όλα για να δημιουργήσουν τους χαρακτήρες τους, τίποτα δεν θα είναι ίδιο στο Marvel Universe. Η εταιρία Marvel έχασε ένα αναντικατάστατο μέλος, τον ηρώα των ηρώων της.