Στις 18 Σεπτεμβρίου κάνει πρεμιέρα στο Netflix η σειρά «Ratched», τηλεοπτικό πρίκουελ της αριστουργηματικής ταινίας «Στη Φωλιά του Κούκου» (1975) του Μίλος Φόρμαν, που βασίζεται στον χαρακτήρα της νοσοκόμας Μίλντρεντ Ρέιτσεντ.
Η ταινία, που θεωρείται κλασική, προτάθηκε για εννέα Όσκαρ, απέσπασε πέντε -όλα στις βασικές κατηγορίες, Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α’ Ανδρικού Ρόλου (Τζακ Νίκολσον), Α’ Γυναικείου Ρόλου (Λουίζ Φλέτσερ), Διασκευασμένου Σεναρίου- και παράλληλα, σάρωσε στις Χρυσές Σφαίρες με έξι βραβεία.
Η κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου μπεστ σέλερ του Κεν Κέισι, απέσπασε διθυραμβικές κριτικές, έσπασε τα ταμεία και το κυριότερο, καθόρισε το νέο αμερικανικό σινεμά.
Η ταινία -ένα θαρραλέο όσο και πικρό σχόλιο για τον αγώνα του ανθρώπου απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας- αφηγείται την ιστορία του Ραντλ ΜακΜέρφι, ενός περιθωριακού και αντιδραστικού μικροεγκληματία, ο οποίος εκτίει ποινή σε αγροτική φυλακή και μεταφέρεται σε ψυχιατρική κλινική στο Όρεγκον.
Η πτέρυγα του Μακ Μέρφι διευθύνεται από τη τοξική νοσοκόμα Μίλντρεντ Ρέιτσεντ, η οποία χρησιμοποιεί ανορθόδοξες μεθόδους προκειμένου να υποτάξει και να ταπεινώσει τους ασθενείς της. Ο Μακ Μέρφι ανακαλύπτει ότι οι ασθενείς φοβούνται περισσότερο τη Ρέιτσεντ από την επανένταξή τους στην κοινωνία και σύντομα, γίνεται αρχηγός μιας ομάδας ασθενών. Η σύγκρουση του με την Ρέιτσεντ εξελίσσεται σε πόλεμο μέχρι εσχάτων.
Διόλου τυχαίο ότι τον ρόλο είχαν απορρίψει μεγάλες πρωταγωνίστριες, από την Τζέιν Φόντα και την Σίρλεϊ ΜακΛέιν μέχρι την Αν Μπάνκροφτ και την Άντζελα Λάνσμπερι.
Το 2003, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου έδωσε στην Μίλντρεντ Ρέιτσεντ την πέμπτη θέση στη λίστα με τους καλύτερους «κακούς» όλων των εποχών. Δικαίως.
Τώρα, 45 χρόνια μετά, η Ρέιτσεντ ξαναζεί, μέσα από τη σειρά οκτώ επεισοδίων σε σκηνοθεσία Ράιαν Μέρφι, με την εξαιρετική Σάρα Πόλσον στον ρόλο του τίτλου.
Η ιστορία πιάνει το νήμα από το 1947, όταν η Ρέιτσεντ παρουσιάζει τον εαυτό της σαν την ιδανική εικόνα της αφοσιωμένης νοσοκόμας σε ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο στην Καλιφόρνια που εφαρμόζει πειραματικές μεθόδους. Καθώς χειραγωγεί προσωπικό και ασθενείς για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της, αποκαλύπτεται ποια πραγματικά είναι.
Μαζί με την Σάρα Πόλσον, παίζουν οι Σίνθια Νίξον («Sex and the City»), Σάρον Στόουν, Τζούντι Ντέιβις, Φιν Γουίτροκ, Βίνσεντ Ντ′ Ονόφριο.
Η Λουίζ Φλέτσερ, η ηθοποιός που ταυτίστηκε με την Μίλντρεντ Ρέιτσεντ -πέρα από το Όσκαρ βραβεύτηκε επίσης, με Bafta και Χρυσή Σφαίρα- δεν συναντήθηκε με άλλον τόσο ξεχωριστό ρόλο στην καριέρα της. Μετά από μία διακοπή λίγων ετών για να μεγαλώσει τους γιους της, επέστρεψε στα κινηματογραφικά πλατό όταν ο Ρόμπερτ Όλτμαν της πρότεινε να παίξει στην ταινία του «Κλέφτες σαν κι εμάς» (1974), παραγωγός στην οποία ήταν ο σύζυγος της.
Όταν ο Όλτμαν είδε τη Φλέτσερ να επικοινωνεί στη νοηματική με τους γονείς της οι οποίοι ήταν κωφοί, δημιούργησε έναν ρόλο ειδικά για κείνη στην επόμενη ταινία του «Nashville» (1975), τον οποίο έδωσε την τελευταία στιγμή στην Λίλι Τόμλιν, γεγονός που πλήγωσε βαθιά την Φλέτσερ, αλλά και τη βοήθησε να καταλάβει με τον δύσκολο τρόπο πόσο ευμετάβλητη είναι η βιομηχανία.
Στη συνέχεια, έπαιξε σε ταινίες (θρίλερ, ως επί το πλείστον) όπως «Εξορκιστής ΙΙ: Ο Αιρετικός», «Brainstorm», «Firestarter», «Λουλούδια στη Σοφίτα», «Το Άγγιγμα του Δολοφόνου», «Εντολή Εξόντωσης», «High School High, «Ερωτικά Παιχνίδια», σε σειρές -«Σταρ Τρεκ: Διαστημικός Σταθμός 9», «Picket Fences»- κερδίζοντας και υποψηφιότητες για Emmy.
Βλέποντας τη μεγάλη εικόνα, ήταν σαν να μην ήξερε το Χόλιγουντ τι να κάνει μαζί της μετά τη «Φωλιά του Κούκου».
Σήμερα ωστόσο, στα 86 της χρόνια, δεν στενοχωριέται πλέον, γι’ αυτό. Και όπως λέει στη HuffPost US εύχεται η σειρά να επιτύχει, «και σίγουρα θα επιτύχει, γιατί ο Ράιαν Μέρφι έχει το άγγιγμα του Μίδα».
Μιλώντας για τον ρόλο που σφράγισε την πορεία της, η Φλέτσερ εξηγεί ότι πρόθεση της ήταν να δημιουργήσει έναν χαρακτήρα πιστευτό, όσο το δυνατόν πιο πραγματικό. «Ο Μίλος Φόρμαν ήθελε φυσικότητα. Επειδή δεν εμπιστευόταν πλήρως τις γνώσεις του στην καθομιλουμένη» (σ.σ. μητρική του γλώσσα ήταν τα τσέχικα) σε κάθε λήψη ρωτούσε: Ακούγεται φυσικά;»
«Σκέφτομαι την Κάθι Μπέιτς στο ‘Misery’»
«Ήθελα να δουν στο πρόσωπο της νοσοκόμας Ρέιτσεντ ένα από τα άτομα που συναντάει κανείς στην καθημερινότητα του -έναν δάσκαλο, έναν τηλεφωνητή, έναν εισπράκτορα, έναν γερουσιαστή, ακόμη και πρόεδρο- κάποιον ο οποίος είναι πεπεισμένος ότι έχει δίκιο και κάνει το καλύτερο για σένα, όταν λέει ‘κάτσε κάτω και βούλωσε το‘. ‘Κάνε αυτό που λέω γιατί μια πράξη μεγάλης καλοσύνης προς εσένα’», λέει η Λουίζ Φλέτσερ.
Και προσθέτει: «Δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από τη γιαγιά της διπλανής πόρτας που έχει εξουσία. Ουδείς μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει κάποιος δεμένος στο υπόγειό της. Σκέφτομαι τον χαρακτήρα που ενσάρκωσε η Κάθι Μπέιτς στο ‘Misery’. Ένα πρόσωπο οικείο, που μοιάζει φυσιολογικό, όπως θα μπορούσε να είναι μία νοσοκόμα, που χαμογελάει, μιλάει ευγενικά, αλλά εάν περάσεις ένα σημείο, τελείωσε».
Η σκηνή που ο Νίκολσον την αρπάζει από τον λαιμό
Όσο για την υποδοχή της ταινίας, η Φλέτσερ θυμάται ένα χαρακτηριστικό περιστατικό. «Είχαμε πάει στο Σικάγο για την πρεμιέρα, σε έναν όμορφο, παλιό κινηματογράφο που είχε ανακαινιστεί. Ήταν η πρώτη φορά που θα έβλεπα την ταινία παρουσία κοινού. Στη σκηνή που ο ΜακΜέρφι αρπάζει τη νοσοκόμα Ρέιτσεντ από τον λαιμό, ο κόσμος σηκώθηκε και άρχισε να πανηγυρίζει. Πώς ένιωσα; Ότι ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί», καταλήγει.